രേണു കലിപ്പിലാണ്. കുറെ നേരം കടന്നു പോയി. രേണു ഒന്നും മിണ്ടുന്നില്ല. രേണു തന്നെ എന്തേലും പറയട്ടെ. അത് വരെ ഒന്നും ചോദിക്കണ്ട. അനാമിക വിചാരിച്ചു. കുറേക്കൂടെ കഴിഞ്ഞപ്പോൾ രേണു അനാമികയെ നോക്കി.

“എടി, വരാനുള്ളത് വന്നു. ഇനി പറഞ്ഞിട്ട് കാര്യമില്ല. ഇനി എന്തെന്ന് നോക്കാം”, രേണു പറഞ്ഞു.

“ശരി. നീ പറ ഞാൻ എന്ത് ചെയ്യണമെന്ന്. അത് പോലെ ചെയ്യാം”, അനാമിക പറഞ്ഞു.

“അങ്കിൾ മിക്കവാറും ഫോൺ കൊണ്ട് വരും. അങ്കിളിനു പൈസയും കാര്യം ഒരു പ്രോബ്ലം അല്ലല്ലോ. അപ്പോൾ നീ നയത്തിൽ ഒന്ന് ചോദിക്കു”, രേണു പറഞ്ഞു.

“ഞാൻ എന്ത് ചോദിക്കണം എന്നാ നീ പറയുന്നേ?”, അനാമിക ചോദിച്ചു.

“ഞാൻ പറയാം. ഇത് പോലെ. അങ്കിളേ മുഠായി വേണമെന്ന് പറഞ്ഞെങ്കിലും അങ്കിൾ ഫോൺ കൊണ്ട് വരുമെന്ന് പ്രതീക്ഷിച്ചു. എന്നും പറഞ്ഞു ഒന്ന് കൊഞ്ച്”, രേണുക പറഞ്ഞു.

“കൊഞ്ചാനോ? അതെങ്ങനെയാ?”, അനാമിക ചോദിച്ചു.

“എൻ്റെ ദൈവമേ! ഇവൾക്കൊക്കെ എന്തിനാണോ ഈ പൂർ കൊടുത്തതു? കൂത്തിച്ചി. നിന്നെ ഞാൻ തല്ലിക്കൊല്ലു”, രേണു വീണ്ടും കലിപ്പിലായി.

“എടി, നമ്മൾ കൊച്ചുങ്ങളെ കൊഞ്ചിക്കില്ലേ? കുട്ടാ..വാവേ..ചു..ചു ..ചൂ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു. അത് പോലെ ഏകദേശം. എന്നും പറഞ്ഞു ഞാൻ ഈ പറഞ്ഞത് അതെ പടി പറയാൻ അല്ല. ആ എക്സ്പ്രഷൻ വരണം. അങ്കിളിൻ്റെ കുണ്ണ കയ്യിലിട്ടു പതിയെ തൊലിച്ചുകൊണ്ട് വേണം പറയാൻ”, രേണു പറഞ്ഞു.