40ലും ആറ്റൻ കളിയാണ് എന്റെ രാധയുടെ
ഞാൻ ഒരു നാട്ടിൻ പുറത്ത്കാരനാ.. ചന്ദ്രൻ.
ഇന്നും പരിഷ്‌കാരം എത്തിയിട്ടില്ലാത്ത ശുദ്ധ ഗ്രാമമേഖലയിലാണ് ഞാൻ താമസിക്കുന്നത്. വീട്ടിൽ എൻ്റെ ഗ്രാന്റ് പാരൻസാണുള്ളത്. അമ്മയെയും അച്ഛനെയും കണ്ട ഓർമ്മപോലും എനിക്കില്ല. എൻ്റെ ചെറുപ്പത്തിലുണ്ടായ ഒരു കാറപകടത്തിൽ അവർ പോയി.
ഞങ്ങളുടെ വീട് നിൽക്കുന്നതിന് ചുറ്റുമുള്ളസ്ഥലം മുഴുവൻ രാധേച്ചിയുടേതാണ്.
കണ്ണെത്താദൂരത്തോളം പരന്നുകിടക്കുന്ന നെൽവയലുകളും തെങ്ങും തോപ്പുകളും റബ്ബർത്തോട്ടങ്ങളുമാണിവിടെ.
ഞങ്ങളുടെ രണ്ടു വീടുകളല്ലാതെ അടുത്തെങ്ങും മറ്റ് വീടുകളില്ല.
രാധേച്ചിയുടെ അച്ഛൻ സ്ഥലത്തെ പ്രമാണിയും ജന്മിയുമൊക്കെയായിരുന്നു.
അദ്ദേഹം 18ആം വയസ്സിൽത്തന്നെ ചേച്ചിയുടെ കല്യാണം നടത്തി
ഇരുപതാം വയസ്സിൽ ചേച്ചി മകൾ രമയ്ക്ക് ജന്മം നൽകി.
പക്ഷെ അവരുടെ ജീവിതത്തിൽ സന്തോഷങ്ങൾക്ക് അധികം ആയുസ്സുണ്ടായിരുന്നില്ല.
ഇരുപത്തൊന്നാമത്തെ വയസ്സിൽ അവർ വിധവയായി. പിന്നീടങ്ങോട്ട് ഒറ്റക്ക് കഷ്ടപ്പെട്ട് മകളെ വളർത്തിവലുതാക്കി 21ആം വയസ്സിൽ വിവാഹവും നടത്തിക്കൊടുത്തു.
ഇപ്പോൾ രാധേച്ചിക്ക് ഒരു നാൽപ്പത് നൽപ്പത്തൊന്നു വയസ്സ് കാണും.
കണ്ടാൽ പക്ഷെ അത്രയും പ്രായം തോന്നില്ല. ഏറിയാൽ ഒരു മുപ്പത് മുപ്പത്തഞ്ച്. ഒത്ത ഒരു ചരക്കാണ് ചേച്ചി. കണ്ടാൽ ആരും ഒന്ന് നോക്കി നിന്ന് പോകും. ഇവിടുത്തെ ആൾക്കാർക്ക് അവരോടൊരു പ്രത്യേക ബഹുമാനമാണ്‌. എനിക്ക് മാത്രം അവരെക്കാണുമ്പോ ബഹുമാനത്തേക്കാൾ മറ്റ് വികാരങ്ങളാണ് തോന്നുന്നത്.
ഇന്ന് ഞാൻ ലീവാക്കിയതുപോലും ചേച്ചിയെ കൺകുളിർക്കെ കണ്ടോണ്ടിരിക്കാനാണ്. ഇവിടെ അടുത്ത് നെൽപ്പാടത്ത് പണിയെടുക്കുന്നുണ്ടാവും ചേച്ചി ഇപ്പോൾ.
അതിനെതിരെ ഒരു കുളമുണ്ട്. കുളപ്പടവിന് ചുറ്റും ഒരു മറവുണ്ട്. അവിടെ പാത്തിരുന്ന് അവരെ വായ്നോക്കാൻ തീരുമാനിച്ചു ഞാൻ പതിയെ അവിടേക്ക് നീങ്ങി.
കുളക്കടവിൽ പതുങ്ങിയിരുന്ന് ഞാൻ പാടത്തേക്ക് മിഴിനട്ടു. കുറച്ചുനേരം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ പാടത്തിനോട് ചേർന്നുള്ള പുരയിൽ നിന്ന് കള്ളിമുണ്ടും തോർത്തും ഉടുത്ത് രാധേച്ചി ഇറങ്ങിവന്നു.
പാടത്ത് കുനിഞ്ഞിരുന്ന്‌ മരച്ചീനിക്കമ്പുകൾ നട്ടുകൊണ്ടിരുന്ന ആ മാദകത്തിടമ്പിനെ നോക്കി ഞാൻ വെള്ളമിറക്കി.
ഇതിനിടയിൽ അവരുടെ തോർത്തഴിഞ്ഞു വീണു. ഇറുകിയ ഇറക്കംകുറഞ്ഞ ആ ബ്ലൗസിനുള്ളിൽ പരസ്പരം തെന്നിക്കളിക്കുന്ന ആ വെണ്ണപ്പാൽക്കുടങ്ങൾ കണ്ടെൻ്റെ നിയന്ത്രണം നഷ്ടമായി. അവർ ബ്രാ ഇട്ടിട്ടില്ലായിരുന്നു.
ഞാൻ പെട്ടെന്ന് എൻ്റെ കുട്ടനെ പുറത്തെടുത്ത് പയ്യെ തഴുകാൻ തുടങ്ങി. ശ്രദ്ധ ഒന്നുമാറിയപ്പോൾ അവരെ കാണാനില്ല. പക്ഷെ ഞാൻ, “എൻ്റെ രാധേച്ചി..” എന്നും വിളിച്ച് മൈഥുനത്തിൽ ശ്രദ്ധ കേന്ദ്രീകരിച്ചു.
“ഡാ!!!!”
പെട്ടെന്ന് പുറകിൽനിന്നൊരു അലർച്ച. ഞെട്ടിത്തിരിഞ്ഞ് നോക്കിയപ്പോൾ സാക്ഷാൽ ചേച്ചി കലിപൂണ്ട രൂപവുമായി എൻ്റെ മുന്നിൽ! ഞാൻ പേടിച്ചുപോയി. എങ്കിലും എൻ്റെ കൈ എന്റെ കുട്ടനിലായായിരുന്നു.
“അയ്യോ!! ച്ചേച്ചി… ഞാൻ അറിയാതെ….” ഞാൻ പേടിച്ചരണ്ട മുഖവുമായി നിന്ന് തല ചൊറിഞ്ഞു. അപ്പോഴും എൻ്റെ കുട്ടൻ വെളിയിലാണ്. അവർ അതിലേക്ക് പാളിനോക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടു. അവരുടെ മുഖത്ത് ഒരു ചെറുപുഞ്ചിരി വന്നതുപോലെ. പക്ഷെ വേഗം അത് ദേഷ്യത്തിലേക്ക് വഴിമാറി.
അവർ വേഗം വന്ന് എൻ്റെ ചെവിയിൽ പിടിച്ചു തിരുമ്മി.
“ഇങ്ങോട്ട് വാടാ കള്ളത്തിരുമാലി. എന്താടാ ഇവിടെ പരിപാടി? ഏഹ്? നീ ഇവിടെ എന്താ ചെയ്തോണ്ടിരിക്കുന്നെ? പറയെടാ! മൊട്ടേന്ന് വിരിഞ്ഞില്ല. അതിനു മുമ്പേ ചെക്കൻ പണി തൊടങ്ങി. നിന്റമ്മുമ്മയെ ഞാനൊന്ന് കാണട്ടെ. ഇങ്ങാനാണോ ചെറുമകനെ വളർത്തുന്നതെന്ന് എനിക്കവരോടൊന്ന് ചോദിക്കണം.”
പ്രായപൂർത്തിയായ ഒരാൺകുട്ടിയാണെന്നുപോലും നോക്കാതെ അവർ എൻ്റെ ചെവി പൊന്നാക്കി.
“അയ്യോ ചേച്ചി, ചതിക്കല്ലേ!! അച്ഛമ്മയോട് ഇതൊന്നും പറയല്ലേ. ഇനി ഇതാവർത്തിക്കില്ല ഞാൻ. എന്ത് വേണേലും ചെയ്യാം..പ്ളീസ്..”
“ഹ്മ്മം…ഞാനൊന്നാലോചിക്കട്ടെ. തൽക്കാലം ഈ കുളം വൃത്തികേടാക്കാതെ എൻ്റെ മക്കൾ സമയത്ത് വീട് പറ്റാൻ നോക്ക്.”
പക്ഷെ എൻ്റെ പേടി മാറിയിരുന്നില്ല. ഞാനവരെ വിളിച്ചു, “ചേച്ചി..ചേച്ചിയിത് വേറെയാരോടും പറയാൻ നിക്കല്ലേ.”
