“ഇല്ല, വല്ലപ്പോഴും..”
“അതെന്താ?”
“ഇവിടൊരു പ്രൈവസിയില്ല. എല്ലാ മുറികൾക്കും വാതിലുകളാ പുറത്തേക്ക്, രാത്രിയിൽ അവൻ എന്റെ കൂടെക്കാണും.”
“പോരാത്തതിന് ഒരു പൂച്ചയും.”
അത് ശ്യാമാണ് പറഞ്ഞത്. ശ്യാമിന് ശാലിനിയുടെ പൂച്ചയെ കണ്ണെടുത്താൽ കണ്ടൂടാ, അവളുടെ ദേഹത്താണ് അത് പറ്റിക്കിടക്കുന്നത്. രാത്രിയിൽ ഉറക്കവും അവളുടെ കട്ടിലിൽ. ശ്യാമിന് പൂച്ചയും പട്ടിയും എല്ലാം ജീവനാണ് പക്ഷേ അത് ശാലിനിയോട് അധികം മുട്ടിയുരുമുന്നത് അവന് സഹിക്കില്ലാ എന്നു മാത്രം.
“അമ്മയിപ്പോൾ പൂച്ചയെ കയറ്റില്ല, അവൻ കുറെ നേരം തട്ടുമ്പുറത്തുകൂടി കരഞ്ഞുകൊണ്ട് നടക്കും.”
“ശവം”, അവൻ ഓർത്തു.
പിന്നെയും അവന്റെ ചിന്ത അവളുടെ സ്വയംഭോഗത്തെക്കുറിച്ചായി. പക്ഷേ അവൾ അധികമൊന്നും വെളിപ്പെടുത്താൻ തയ്യാറായില്ല,
“നീയിപ്പം അതൊന്നും അറിയണ്ട, അതൊക്കെ ഞങ്ങൾ പെണ്ണുങ്ങൾ പുറത്ത് പറയാൻ കൊള്ളില്ല.”
ശാലിനി ഹൃദ്യമായി ചിരിച്ച് അത് ഉഴപ്പി.
പിന്നീട് ഒരിക്കൽ അവൾ ഇത്രയും പറഞ്ഞു, “ശ്യാം വിരൽ ഇടുന്ന അത്രയും രസം കിട്ടില്ല ഞാൻ തന്നെ ഇട്ടാൽ.”
ദിവസങ്ങൾ പലത് അടർന്നു പോയി. പലപ്പോഴും അവർ കണ്ടുമുട്ടുന്നത് അടുത്തുള്ള ഒഴിഞ്ഞ പറമ്പിലൊക്കെയായി, കാരണം ട്യൂഷന്റെ കാലഘട്ടം കഴിഞ്ഞു. തങ്കമ്മച്ചേച്ചിയും മാലിനിയും എല്ലാം അറിഞ്ഞു. നാടു മുഴുവൻ അറിഞ്ഞു. പക്ഷേ സോമൻ ചേട്ടൻ മാത്രം അറിഞ്ഞില്ല, അഥവാ അറിഞ്ഞിട്ടും അറിഞ്ഞതായി ഭാവിച്ചില്ല.
അവർക്ക് എന്തെങ്കിലും നടക്കണമെങ്കിൽ ഒന്നുകിൽ ശ്യാമിന്റെ വീട്ടിൽ ശാലിനി വരണം, അത് മാസത്തിൽ ഒന്നോ മറ്റോ ആയാൽ കുഴപ്പമില്ല; അല്ലാതെ ഫ്രീക്വന്റ് ആയാൽ ആളുകൾ ശ്രദ്ധിക്കും.
പിന്നെ ഉള്ള മാർഗ്ഗം ഒഴിഞ്ഞ പറമ്പാണ്. അവിടെയും ആൾ സഞ്ചാരമുണ്ട് അതിനാൽ പരിപാടി ഒന്നും നടക്കില്ല. സന്ധ്യയായാൽ ചില ദിവസങ്ങളിൽ വളരെ റിസ്‌ക്ക് എടുത്ത് അവർ കളിക്കാറുണ്ട്, പക്ഷേ ഉള്ളിൽ ഭയം ഉള്ളതിനാൽ കളി ശരിയാകില്ല എന്നുമാത്രം.
രണ്ട്‌ പേർക്കും അന്യോന്യം പിടിച്ചും വിരലിട്ടും കൊടുക്കാം, അതാണ് സേഫ്.
