എന്റെ ഭാരമൊഴിഞ്ഞ സഞ്ചി അപ്പോഴും അവരുടെ പതം വന്ന പൂറിന്റെ അടിയിൽ ഉമ്മവച്ച് കിടക്കുകയായിരുന്നു.

“എന്തായിരുന്നെടാ അത്! പഹയാ…”

എന്റെ പെർഫോമൻസിൽ അന്തംവിട്ട് നബീസത്ത കുന്തം വിഴുങ്ങി. അല്പനേരം നിശബ്‌ദത. പുറത്തെ ചന്നം പിന്നം ശബ്ദം നേർത്തുവന്നു.

“മഴ മാറിയെന്ന് തോന്നുന്നു… വാ പോവാം…”

തളർച്ചയിലും അവർ പുഞ്ചിരി വീണ്ടെടുത്തു. ചെറിയ ആലസ്യത്തിൽ അവരുടെ തോളിൽ കിടക്കുകയായിരുന്ന എനിക്ക് പരിസരബോധം വന്നപ്പോൾ അകത്തിരുന്ന കുണ്ണയൊന്ന് അനങ്ങി.

അവരെന്നെ പുഞ്ചിരി വിടാതെ സൈഡിലേക്ക് നീക്കിയിരുത്തി. സ്ഥലപരിമിതി മൂലം ഞാൻ അവർക്കരികിലായി സീറ്റിൽ തലവച്ച് കിടന്നു. കിതപ്പവസാനിച്ചപ്പോൾ ഞാൻ പുറത്തിറങ്ങി മുൻഡോറ് തുറന്ന് ഡ്രൈവിങ് സീറ്റിലിരുന്നു.

അമ്മേ മഹാമായേന്ന് വിളിച്ച് വണ്ടി സ്റ്റാര്‍ട്ടാക്കി ബാക്ക് വ്യൂ മിററിലൂടെ നോക്കുമ്പോൾ നബീസത്ത പാവാട കുനിഞ്ഞെടുത്ത് കവക്കിട തുടയ്ക്കുന്നു. തുടച്ച തുണിയിലേക്ക് നോക്കി വീണ്ടും അവരുടെ പൂടക്കാട് മുഖത്തൊരു ഗൂഢസ്മിതം കടന്നുവരുന്നു.

“നെറച്ചൊഴിച്ച ലക്ഷണമൊണ്ടല്ലോ… പിന്നേം പിന്നേം ഒഴുകിപ്പോരുവാ.. സീറ്റൊക്കെ വെടക്കാക്കി…”

ഞാൻ മാത്രമാണോ കുറ്റക്കാരൻ… പരിശോധനക്ക് അയച്ചാ അതിൽ തള്ളേടേം മോൾടേം ഫ്ലൂയിഡ് കൂടി കാണും.”