“ അതിവിടെ വിനോദിന്റെ മുറി അടിച്ചുവാരിയപ്പോൾ മെത്തയ്ക്കടിയിലെ വാരികയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയതാ… തെറി പറഞ്ഞുള്ള പണ്ണലിന് സുഖം കൂടുമെന്ന്… ഒന്ന് പരീക്ഷിച്ചു നോക്കിയതാ”

“ അവനാള് കൊള്ളാല്ലോ.. വെറുതെയല്ല എഴുതുന്ന പേപ്പറൊക്കെ എട്ടുനിലയിൽ പൊട്ടുന്നത്… ഇതുപോലുള്ള വേണ്ടാതീനങ്ങളല്ലേ വായിക്കുന്നത്. ശരിയാക്കിക്കൊടുക്കുന്നുണ്ട്”

അവർ തുണിയുടക്കുന്നത് കണ്ട് അച്ഛനും ലുങ്കിയുടുത്തുകൊണ്ട് പറഞ്ഞു.

“ ഇനി ആ കൊച്ചന്റെ തലേൽ കേറണ്ട.. അച്ഛന്റെയല്ലേ മോൻ… അച്ഛൻ വേണ്ടാതീനം കാണിക്കുമ്പോൾ മോൻ വേണ്ടാതീനം വായിക്കുന്നു. അക്കണക്കിന് അവൻ മാന്യനാ..”

ജാന്വേച്ചി ചിരിച്ചുകൊണ്ട് അച്ഛന്റെ മൂക്ക് പിടിച്ചുലച്ചു.

“ ശരി.. നേരം കളയാതെ എന്റെ കുട്ടൻ ചെല്ല്.. നളിനിയോ വിനോദോ എങ്ങാനും എണ്ണീറ്റ് വന്നാൽ ഇവിടെ കൊലപാതകം നടക്കും.”

“ ഒന്നും തന്നില്ല…”

“ ഇത്രേം തന്നത് പോരേ” ജാന്വേച്ചി വശ്യമായി ചിരിച്ചു. പിന്നെ അച്ഛന്റെ കഴുത്തിൽ പുണർന്ന് എത്തിക്കുത്തി അച്ഛന്റെ ചുണ്ടിൽ അമർത്തിചുംബിച്ചു.

പരുക്കനായ നാല്പത്തേഴുകാരൻ അച്ഛൻ യുവകാമുകനേപ്പോലെ ശൃംഗരിക്കുന്നത് കണ്ട് ഞാന്‍ പോലും മൂക്കത്ത് വിരൽ വച്ചു. അയാളെ യാത്രയാക്കുന്ന പതിനേഴുകാരിയായ കാമുകിയായി ജാന്വേച്ചി അച്ഛനെ നിർന്നിമേഷയായി നിൽക്കുന്നതുകണ്ട് അന്തിച്ചുനിൽക്കുമ്പോൾ അവരുടെ അവരുടെ ഇണചേരൽ കണ്ട് എപ്പോഴോ…. ഏതോ ഒരുനിമിഷത്തിൽ ചീറ്റിത്തെറിച്ച എന്റെ ശുക്ലം കൈയ്യിലൂടെ പ്രവാഹമായി ഒഴുകി അലമാരയുടെ തട്ടിൽ വീണ് പരന്നൊഴുകി. (തുടരും )