കാടി കലക്കിയ ചരുവവുമെടുത്ത് നബീസത്ത തിരിഞ്ഞപ്പോൾ റോഡില്‍ നിന്ന് അവരുടെ കൊഴുത്ത ശരീരത്തിൽ ആർത്തിയോടെ നോക്കുന്ന എന്നെ കണ്ടു. അതുകൊണ്ടോ അതോ സാമാന്യമര്യാദ കൊണ്ടോ ഇത്തയുടെ ചുണ്ടിലൊരു മന്ദഹാസം തെളിഞ്ഞു.

“വാ മോനേ.. കേറീട്ട് പോ..”

എന്ന് ക്ഷണിച്ചപ്പോൾ സമയവും സന്ദർഭവും അതിലുപരി മന:സ്ഥിതിയും ശരിയല്ലെന്ന തോന്നലിൽ നാളെ അങ്ങോട്ട് കടക്കാമെന്ന് പറഞ്ഞ് കുണ്ണയിലൊന്ന് അമർത്തി വീട്ടിലേക്ക് നടന്നു. അതൊരു വെറും പറച്ചിലായിരുന്നില്ല. അരങ്ങേറ്റത്തിനു ശേഷം, വല്ലാത്തൊരു ധൈര്യം കൈവന്നിരിക്കുന്നു. മുമ്പ് നോക്കി വെള്ളമിറക്കിയിരുന്നവരിൽ പലരേയും മുട്ടിനോക്കാനുള്ള ഒരു ആത്മവിശ്വാസം. അതിപ്പൊ ആത്മാർഥ സ്നേഹിതന്റെ ഉമ്മയായാൽ എന്ത്. അവരും ചോരയും നീരുമുള്ളൊരു സ്ത്രീയല്ലേ? എനിക്കുള്ളത് കുണ്ണയും അവർക്കുള്ളത് പൂറുമല്ലേ?!

വീട്ടിലെത്തിയപ്പോഴേ അന്തരീക്ഷം തണുത്തത് മനസ്സിലായി. സരിതാന്റിയുടെ ഒറ്റമൂലി ഏറ്റതുപോലെ. അമ്മയ്ക്ക് ആരോടും ദേഷ്യമില്ല. ഇപ്പോള്‍ നല്ല ചുറുചുറുക്കും കളിചിരിയും. നാല്പതുകളിലും യൗവനം വിട്ടൊഴിയാത്തപോലെ.

കിട്ടിയ വഴക്കിന്റെ എണ്ണവും കുറഞ്ഞു. വീട്ടിലെ പിരിമുറുക്കം അയഞ്ഞതുകൊണ്ടാവണം ജാന്വേച്ചിയും എന്റെ അല്ലറ ചില്ലറ സന്തോഷത്തിന് നിന്നുതന്നു.