വേലക്കാരിയായാലും മതിയേ
‘ 1789′ മുന്നിരുന്ന സ്വാതി വിളിച്ചുപറഞ്ഞു.
‘ ആണോ മിസ്സേ? 1803 അല്ലേ?!’
വദനസുരതത്തിന് ഇടവേള നൽകിക്കൊണ്ട്, ഞാൻ അവരുടെ പൊള്ളുന്ന സ്ത്രൈണതയിൽ നിന്ന് ചുണ്ടെടുത്ത് മന്ത്രിച്ചു…
എരിപൊരി കൊള്ളുന്ന അവരെ വീണ്ടും പിരികേറ്റി.
മിസ്സൊന്നും മിണ്ടിയില്ല. ശരിയേത്, പൊട്ടത്തെറ്റേതെന്ന് ചിന്തിക്കാൻപോലും അവര്‍ക്ക് കഴിയുന്നുണ്ടാവില്ല. ഞാനതിന് അനുവദിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നില്ല.
അവരുടെ ചിന്തയും ശ്രദ്ധയുമൊക്കെ തന്റെ പൂറിടുക്ക് ഉഴുതുമറിക്കുന്ന എന്റെ നാക്കിൻതുമ്പത്തായിരുന്നു.
‘ ശ.. ശരി… ഇനിയെല്ലാരും നാ..ളെ പഠിപ്പിക്കാൻ… പോണ ചാപ്റ്റർ വായി…ച്ചോണ്ടിരീ… മ്മ്ംം.. ഞാ.. മ്ംം.. ഞാൻ നിങ്ങടെ പരീക്ഷാപേപ്പറൊക്കെയൊന്ന്… നോക്കട്ടെ..’
ഒരു ഇരുപ്പിലും ഇരിപ്പുറപ്പിക്കാൻ പറ്റാതെ അനങ്ങിയനങ്ങി അവര്‍ എങ്ങനെയോ പറഞ്ഞൊപ്പിച്ചു.
ടേബിലിനടിയിലിരുന്ന് ഞാൻ ഊറിച്ചിരിച്ചു. ഉള്ളതുപറഞ്ഞാൽ, ആ വെകിളിയും വെപ്രാളവുമൊക്കെ ഞാന്‍ ശരിക്കുമങ്ങ് എൻജോയ് ചെയ്യുകയായിരുന്നു.
ടീച്ചർമാരുടെ മേൽ സ്റ്റുഡന്‍സിന് പവർ കിട്ടുന്നത് അപൂര്‍വ്വമാണല്ലോ. ഞങ്ങള്‍ തമ്മിലുള്ള ബന്ധത്തിന് ലൈംഗികതയുടെ മാനം കൈവന്നപ്പോൾപ്പോലും മിസ്സായിരുന്നു കാര്യങ്ങള്‍ തീരുമാനിച്ചിരുന്നത്.
ജാന്വേച്ചിയിൽ നിന്ന് കിട്ടിയ തെറിച്ച പെണ്ണിനെ ഇളക്കാനുള്ള ആത്മവിശ്വാസത്തിൽ ആദ്യത്തെ പ്രാവശ്യം അവരെ പണ്ണി സ്വന്തമാക്കാൻ കാണിച്ച അധികാരമൊഴിച്ചാൽ പിന്നീട്ടങ്ങോട്ട് അറിയാതെയെങ്കിലും അവർക്ക് ഞാൻ വഴങ്ങിയിരുന്നു. അതൊരുപക്ഷേ ടീച്ചറോടുള്ള പേടിയോ ബഹുമാനമോ ഒക്കെ കൊണ്ടാവാം.
