വേലക്കാരി – “ ചേച്ചി വഴക്ക് പറയരുത്…”

“ ഇല്ല…”

“ ഈ പൂക്കളുള്ള ജട്ടി സംഗീതേടെ… മറ്റേത് സുനിതേടെ….”

“ എടാ….!” അവർ അടുത്തേക്കാഞ്ഞ് എന്റെ ചെവിയില്‍ പിടിച്ച് തിരുമ്മി.

“ അപ്പൊ നീയായിരുന്നല്ലേ ഒരുകാലത്ത് ഞങ്ങടെ അയയിൽ നിന്ന് ജട്ടികൾ മോഷ്ടിച്ചോണ്ടിരുന്ന ജട്ടിക്കള്ളൻ… നാണമുണ്ടോടാ പാവങ്ങടെ ജട്ടി മോഷ്ടിക്കാൻ..!”

എനിക്ക് ശരിക്കും വേദനിച്ചു.

“ അയ്യോ… ചേച്ചീ വിട്… തിരിച്ച് തന്നേക്കാം.. കൊണ്ടുപോയി കൊടുത്തോ…”

“ അയ്യേ… എന്റെ പിള്ളേർക്കെങ്ങും വേണ്ട വല്ലോനും മണപ്പിച്ച ജട്ടി… നീയതിൽ വേറെ എന്തൊക്കെ ചെയ്തുകാണും..!” അവർ കളിയാക്കി.

പിന്നെ കൈയ്യിരിക്കുന്ന ജട്ടി നീട്ടി.
“ ഇന്നാ… ഇനി ഇതില്ലാതെ വട്ടുപിടിക്കണ്ട… മണക്കുവോ ചപ്പുവോ എന്തേലും ചെയ്തോ…”

ഞാൻ വാങ്ങിക്കാൻ കൈ നീട്ടിയപ്പോൾ ആ മഞ്ഞ ജട്ടിയുടെ ഇലാസ്റ്റിക്ക് വലിച്ചെന്റെ തലയിൽ കിരീടം വച്ചുതന്നു. പിന്നെ മാറിനിന്ന് എള്ളിയിൽ കൈ കുത്തി നിർന്നിമേഷയായി നോക്കി.

“ പോട്ടേടാ… വാണേശ്വര തമ്പുരാനേ!”

അവർ കുണ്ടിയും കുലുക്കി നടന്നു നീങ്ങുന്നത് ഞാന്‍ ശ്രദ്ധിച്ചു.

ഇവരുടെ കുണ്ടിക്ക് വയ്ക്കാൻ നോക്കിയതിൽ ആരുമെന്നെ കുറ്റപ്പെടുത്തില്ല. എന്തൊരു വലിപ്പമാ….!

ആ കൊഴുത്ത ചന്തികളുടെ താളഭംഗി നോക്കിക്കൊണ്ട് ഞാന്‍ അവരുടെ ജട്ടി തലയിൽ നിന്നെടുത്ത് അതിന്റെ നനഞ്ഞ മുൻഭാഗമെടുത്ത് മൂക്കിലേക്കമർത്തി…