എഴുന്നേറ്റു. മങ്ങിയ നിലാ വെളിച്ചം ജനലില്‍ക്കൂടി അരിച്ചരിച്ച് മുറിയിലേയ്ക്ക് വീഴുന്നുണ്ടായിരുന്നു. ലൈറ്റിടാതെ തന്നെ കതകു തുറന്നു വെളിയിലിറങ്ങി.
മുറ്റത്തരികില്‍നിന്നു പറമ്പിലേയ്ക്ക് നീട്ടിപ്പിടിച്ചു. മേഘത്തുട്ടുകള്‍ക്കിടയിലൂടെ ഒളിച്ചുകളി ക്കുന്ന തേങ്ങാപ്പൂളുപോലത്തേ ചന്ദ്രൻ.

ഇരുട്ടും വെളിച്ചവും ഇടകലര്‍ന്ന പാതിരാവ്. മൂത്ര മൊഴിച്ചു തിരിച്ചു തിണ്ണയില്‍ കയറിയിട്ട് വെറുതെ ഒന്നു തിരിഞ്ഞു നോക്കി. അപ്പോൾകാണാം പടികടന്നു വരുന്ന ഒരു ടോര്‍ച്ചിന്റെ വെളിച്ചം. ഈ പാതിരായ്ക്ക് ആരായിരിയ്ക്കും .രാഘവേട്ടനാണോ, സാദ്ധ്യതയില്ല. ഒതുക്കി കാല്‍ച്ചുവട്ടില്‍ തന്നെ അടിച്ചുകൊണ്ട് മെല്ലെ വരുന്ന വെളിച്ചം. ഈ മുറ്റത്തുകൂടെ നടപ്പു വഴിയില്ല. ഞാന്‍ കതകുചാരി. എന്നിട്ടു മുറ്റത്തിറങ്ങി. (തുടരും)