ശ്യാം : “ഇവിടെ ഇത്രയും അടുത്തുള്ളപ്പോൾ”
ഗോപിക: “എന്ത്?” ആ സ്വരം നേർത്തതായി. പിറുപിറുക്കുന്നതു പോലെ…
ശ്യാം : “നീയും”
അവൻ പതിയെ കൈ ചുമലിൽ വച്ചു.
അവൾ ഒരു നിമിഷം അവനെ നോക്കിയശേഷം ആ കൈ മാറ്റാനെന്നവണ്ണം ചെറുതായി ആ കൈയ്യിൽ അവളുടെ കൈകളാൽ തള്ളി..
ശ്യാം : “പിന്നെ നിന്റെ ഈ കെട്ടിമാറാപ്പുകളും” അത് പറയുമ്പോൾ അവന്റെ കൈ അവളുടെ കഴുത്തിലേയ്ക്ക് പതിയെ നീണ്ടു ചെന്നു.
അത് ശ്രദ്ധിക്കാത്ത മട്ടിൽ അവൾ
ഗോപിക: “കെട്ടിമാറാപ്പുകൾ എന്ന്‌ വച്ചാൽ?”
ശ്യാം : “എന്നൂച്ചാൽ വച്ചുകെട്ടുകൾ”
ഗോപിക: “ങേ?” എന്താണ് എന്ന്‌ അർത്ഥം.
ശ്യാം : “അതോ? അത് നിന്നക്കുള്ളതൊക്കെ”
ഗോപിക: “ഓഹോ?”
ശ്യാം : “എന്താ ഒന്നുമില്ലേ?”
അവന്റെ കൈ പതിയെ അവളുടെ ചുണ്ടിൽ തൊട്ടു.
ഗോപിക: “ഇല്ല” അത് പറയുന്നത് യാന്ത്രീകമായി
ശ്യാം : “അപ്പോൾ ഈ കാണുന്നതൊക്കെയോ?”
അവൾക്ക് പറയാൻ വാക്കുകൾ അർത്ഥമില്ലാത്തവയായി മാറി.
ഗോപിക: “കാണുന്നതൊന്നുമില്ല”
ശ്യാം : “ഉണ്ടല്ലോ?”
ഗോപിക: “ഇല്ല”
ശ്യാം : “ഞാൻ നോക്കട്ടെ?”
ഗോപിക: “വേണ്ട”
ശ്യാം : “വേണം”
ഗോപിക: “എനിക്ക് പേടിയ”
ശ്യാം : “എനിക്കൊന്ന്‌ കണ്ടാൽ മതി”
ഗോപിക: “അയ്യോ വേണ്ട”
ശ്യാം : “പ്ലീസ്” ആ പ്ലീസിന് പക്ഷേ അപേക്ഷയുടെ സ്വരത്തേക്കാൾ അധികാരത്തിന്റെ സ്വരമായിരുന്നു.
അവൾ വീണ്ടും ജനലിലൂടെ പുറത്തേയ്ക്ക് നോക്കുകയും ഒപ്പം വാതിലിലേയക്ക് ആരെങ്കിലും വരുന്നുണ്ടോ എന്ന്‌ നോക്കുകയും ചെയ്തുകൊണ്ടിരുന്നതിനാൽ പെണ്ണ് ഒക്കെ ആണെന്ന്‌ ശ്യാമിന് മനസിലായി.
ആ കണ്ണുകൾ ഇമവെട്ടി. നെഞ്ച് ഉയർന്ന്‌ താണു. ശ്വാസോച്ഛാസം ഉച്ചത്തിലായി.
ചുണ്ടിൽ നിന്നും അവന്റെ വിരൽ പതിയെ കഴുത്തിലൂടെ മിന്നൽ വേഗത്തിൽ താഴേയ്ക്ക് സഞ്ചരിച്ച് ടോപ്പിന്റെ കഴുത്തിൽ പിടിച്ച് താഴേയ്ക്ക് വലിച്ചു. ഇപ്പോൾ മുലകളുടെ മധ്യഭാഗത്തായി ടോപ്പിന്റെ കഴുത്തിൽ അവന്റെ വിരൽ കുരുങ്ങികിടക്കുകയാണ്.
