ഗോപിക: “എന്തോന്ന്‌ ചൊല്ല്?”
ശ്യാം : “നിന്നോട് പറയാനൊക്കില്ല”
ഗോപിക: “എന്നാൽ പറയേണ്ട”
(നാല് തല ചേർന്നാലും നാല് മുല ചേരില്ല എന്നതായിരുന്നു അവൻ പറയാൻ വന്ന ചൊല്ല്)
ശ്യാം : “നീ പിണങ്ങിയാ”
ഗോപിക: “ഞാനെന്തിന് പിണങ്ങണം, രംഭയുടെ കാര്യത്തിന്?”
ശ്യാം : “കൊതിക്കെറുവ്”
ഗോപിക: “എനിക്കില്ലാത്തതാണങ്കിലല്ലേ കൊതിക്കെറുവ് കാണിക്കേണ്ടതുള്ളൂ”
ശ്യാം : “എന്നാലും അവളുടെ അത്രേം ഇല്ല”
ഗോപിക: “ഓ കണ്ടു കാണും?”
ശ്യാം : “കണ്ടിട്ടില്ല, എങ്കിലും പുറമേ കാണുമ്പോൾ അറിയാമല്ലോ”
ഗോപിക: “ഹും ഒരു കണ്ടുപിടുത്തക്കാരൻ വന്നിരിക്കുന്നു”
ശ്യാം : “ഞാനെപ്പോഴാ പിടിച്ചേ?!!”
പെട്ടെന്നുള്ള ആ ചോദ്യം അവളെ സമനില തെറ്റിച്ചപോലെ തോന്നി. ട്രാക്ക് മാറുകയാണ്. ഇരുവർക്കും അറിയാം.
ഗോപിക: “എന്തു പിടിച്ചേ?”
ശ്യാം : “അല്ല കണ്ടു പിടുത്തക്കാരൻ എന്ന്‌ പറഞ്ഞതുകൊണ്ട് ചോദിച്ചതാ – പുറമെ കണ്ടു എന്നല്ലേയുള്ളൂ ഞാൻ പിടിച്ചൊന്നും ഇല്ലല്ലോ?”
അവൾ വിളറി.
ഗോപിക: “ഒന്ന്‌ പോ”
ശ്യാം : “ഉം എന്താ പിടിച്ച് നോക്കണോ?”
ഗോപിക: “എന്തോന്ന്‌?”
ശ്യാം : “അല്ല രംഭയുടേത്”
ഗോപിക: “ങാ പോയി പിടിക്ക്”
ശ്യാം : “ഇവിടെ കിട്ടുമെങ്കിൽ… ചെന്നെ വരെ പോകേണ്ടായിരുന്നു”
ഗോപിക: “ഇപ്പം കിട്ടും, നോക്കിയിരുന്നോ”
ശ്യാം : “നോക്കിയിരുന്നാൽ കിട്ടുമോ?”
