ഗോപിക: “ശ്ശൊ ശ്യാമേട്ടാ എനിക്ക് വയ്യാ”
ശ്യാം : “എന്നാൽ എനിക്കും വയ്യ”
അവൾ പിണങ്ങി.
ശ്യാം : “ങാ എന്നാൽ ഒട്ടിക്കാം, എടുത്തു താ” അവൻ ഫാൻ ഓഫ് ചെയ്തു.
അവൾ ഒരെണ്ണം എടുത്ത് തന്നപ്പോൾ അവൻ കക്ഷത്തിലേയ്ക്ക് നോക്കി. രോമം വടിക്കുന്ന പരിപാടി ഒന്നുമില്ലാ എന്ന്‌ തോന്നുന്നു. നല്ല കാട്. മുറിയിലെ കാറ്റ് അടങ്ങിയപ്പോൾ അവളുടെ കക്ഷത്തിൽ നിന്നും വരുന്ന ഹൃദ്യമായ ഗന്ധം അവനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു. “ദൈവമേ കൺട്രോൾ പോകുമോ?!!” അവൻ മനസിൽ പറഞ്ഞു. ഈ ആറ്റൻ ചരക്കിന് ഒന്ന്‌ രുചിക്കാൻ കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ. ശ്യാമിന് ആ ഗന്ധം എവിടെ നിന്നോ ധൈര്യം നൽകി.

ശ്യാം : “നീ ഏതാ സോപ്പ് തേയ്ക്കുന്നത്?”
പെട്ടെന്നുള്ള ശ്യാമിന്റെ ആ ചോദ്യം അവളിൽ അമ്പരപ്പുളവാക്കി.
വശ്യമായ ഒരു പുഞ്ചിരിയോടെ അവൾ ചോദിച്ചു
ഗോപിക: “എന്താ ചോദിക്കാൻ?”
ശ്യാം : “വെറുതെ”
ഗോപിക: “ജോൺസൺ & ജോൺസൺ ബേബി സോപ്പ്”
ശ്യാമിന്റെ മുഖത്ത് അമ്പരപ്പ്! അവൻ “കള്ളം” എന്ന മട്ടിൽ അവളെ നോക്കി.
ഗോപിക: “സത്യം”

അതെ സത്യമാണെന്ന്‌ തോന്നുന്നു. ഇന്നലെ ഒളിഞ്ഞു നോക്കിയ അവസരത്തിലും ആ പരിസരത്ത് ഉണ്ടായിരുന്ന ഗന്ധം ബേബി സോപ്പിന്റേതായിരുന്നു.!! ഇവെളെന്താ കുഞ്ഞൂഞ്ഞ് കളിക്കുകയാ?
ശ്യാം : “ഒരു ഇള്ളക്കുട്ടി വന്നിരിക്കുന്നു”
ഗോപിക: “പൊട്ടൻ”
ശ്യാം : “ഉം?”
ഗോപിക: “ശ്യാമേട്ടാ ബേബീ സോപ്പ് ആകുമ്പോൾ സ്ക്കിന് നല്ലതാ, ഒരു അലർജിയും ഉണ്ടാകില്ല”