പിറ്റേന്ന്‌ എഴുന്നേൽക്കുമ്പോൾ അവളുടെ മുഖത്ത് ഭാവവ്യത്യാസം ഒന്നുമില്ല.
“ഇവൾ ഇന്നെങ്ങിനായിരിക്കും തന്നോട് ഇടപെടുന്നത് എന്ന്‌ ശ്രദ്ധിക്കണം” ശ്യാം മനസിൽ ചിന്തിച്ചുറപ്പിച്ചു.
രാവിലെ പേപ്പർ വായിക്കാൻ സിറ്റൗട്ടിൽ നിവർത്തിയിട്ട് കുനിഞ്ഞിരിക്കുമ്പോൾ കാപ്പിയുമായി അവൾ വന്ന്‌ കസേരയിൽ ഇരുന്നു.
ഗോപിക : “എന്താ വലിയ വായന?”
ശ്യാം : “ഒരു കുട്ടിത്തേവാങ്ക് സൂവിൽ നിന്നും ചാടിപ്പോയിട്ടുണ്ട്”
ഗോപിക : “ങാ എന്നിട്ടത് അമ്മാവന്റെ വീട്ടിൽ വന്നു കിടന്ന്‌ ഉറങ്ങി”
ശ്യാം ചമ്മി.
ഗോപിക : “എന്താ തോറ്റോ?”
ശ്യാം : “തോറ്റിട്ടൊന്നുമല്ല, കളിയാക്കിയാൽ നീ വീട്ടിൽ പറയില്ലേ അങ്ങിനുള്ളവരോട് അധികം പറയേണ്ടെന്ന്‌ കരുതിയാ”
ഗോപിക: “ഓഹോ”
ശ്യാം : “പിന്നെ ഇന്നെന്താ പരിപാടി?”
ഗോപിക: “ഒന്നുമില്ല”
ശ്യാം : “ഉച്ചയാകുമ്പോൾ ഞാൻ പോകും”
ഗോപിക: “ശ്ശൊ വേണ്ടെന്നേ”
ശ്യാം : “ഉം?”
ഗോപിക: “ശ്യാമേട്ടൻ പോയാൽ പിന്നെ ഒരു രസവുമില്ല”
ശ്യാം : “എന്നിട്ടങ്ങിനല്ലല്ലോ? നീ വല്യ ജാഡ പാർട്ടിയല്ലേ?”
ഗോപിക: “ഞാനോ? എന്നാ പൊക്കോ”
ശ്യാം : “ങാ പോകും”
ഗോപിക: “അയ്യോ പോവേണ്ടെന്നേ”
ശ്യാം : “പിന്നെ എനിക്ക് പോകാതിരിക്കാൻ പറ്റുമോ?”
ഗോപിക: “എന്നാൽ ഞാനും വരുന്നു ശ്യാമേട്ടന്റെ വീട്ടിലേയ്ക്ക്”
ശ്യാം : “അവിടെ ഇത്രയും പോലും രസമുണ്ടാകില്ല, നിനക്ക് ഇതിലും ബോറഡിക്കും, ഞാൻ എപ്പോഴും പുറത്തും ആയിരിക്കും”
ഗോപിക: “എന്നാൽ പോകേണ്ട, രണ്ട് ദിവസം കഴിയട്ടെ”
ശ്യാം : “എന്തിനാ?”
ഗോപിക: “ചുമ്മാ”
ശ്യാം : “ചുമ്മാ ഇവിടെ നിന്ന്‌ നിന്റെ ചപ്പ് കേൾക്കാൻ?”
ഗോപിക: “ഓ അവിടെ ചെന്നിട്ടും കൂട്ടുകാരുടെ ചപ്പ് കേൾക്കാനല്ലേ?”
അപ്പോഴേയ്ക്കും അമ്മായി വന്നു.
ഗോപിക: “അമ്മേ ശ്യാമേട്ടൻ ഇന്ന്‌ പോകുവാന്ന്‌”
അമ്മായി : “ങേ അതെന്താടാ വന്നതേ നീ പോകുന്നത്?, ഇവിടുത്തെ ഫുഡ് പിടിച്ചില്ലേ?”
ശ്യാം : “അയ്യോ അതൊന്നുമല്ല, വെറുതെ”
