സു… സു… സുധി. വാത്മീകം
“അതിനിവന് കണക്കറിയാമൊ പെണ്ണെ”
എന്നെ ആക്കാന്‍ കിട്ടുന്ന ഒരവസരവും പാഴാക്കാത്ത അമ്മയുടെ ചോദ്യമാണ്.
“കണക്കില്‍ ഇവന്‍ മാസ്റ്ററാ ആന്റീ. എനിക്ക് എപ്പോ സംശയം ഉണ്ടായാലും ഞാനിവനോടാ ചോദിക്കുന്നത്”
സുരഭി കൊഴുത്ത കൈകള്‍ പൊക്കി, എൻറെ ദൌര്‍ബല്യങ്ങളായ കക്ഷങ്ങള്‍ കാട്ടി മുടി ചുമ്മാ ഇളക്കിക്കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. അതില്‍ വളര്‍ന്നിരുന്ന രോമങ്ങള്‍ താഴെ ഒരാളെ മൂന്നര ഇഞ്ചില്‍ നിന്നും ഒറ്റയടിക്ക് ഏഴിലേക്ക് ദീര്‍ഘിപ്പിച്ചു. കാമാക്രാന്തം മുഖത്തേക്ക് വരാതിരിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പെട്ടപാട് കൃഷ്ണന് മാത്രമേ അറിയൂ; അയല്‍ക്കാരന്‍ കൃഷ്ണനല്ല, സാക്ഷാല്‍ ഭഗവാന്‍ കൃഷ്ണന്.
“ഉം… ഉം.. ചെല്ല്… ചെല്ല്…”
അമ്മയെന്തോ വിശ്വസമാകാത്ത മട്ടില്‍ പറഞ്ഞു. ഞാന്‍ വേഗം പുറത്തിറങ്ങി സുരഭിയുടെ അടുത്തെത്തി.
“താങ്ക് യു ആന്റീ”
സുരഭി അങ്ങനെ പറഞ്ഞിട്ട് തിരിഞ്ഞു നടന്നു. ഇറുകിയ പാന്റിൻറെ ഉള്ളില്‍ അവളുടെ ഉരുണ്ട ചന്തികളുടെ തെന്നല്‍ കാണാന്‍ ഒരു നിമിഷം നിന്ന ശേഷമാണ് ഞാന്‍ ഒപ്പം ചെന്നത്.
“നീ എന്തെടുക്കുവാരുന്നു”
തിടുക്കത്തില്‍ നടന്നു കൊണ്ട് അവള്‍ ചോദിച്ചു.
“പഠിക്കുവാരുന്നു”
അമ്മ കേള്‍ക്കാനായി ലേശം ഉറക്കെയാണ് ഞാനത് പറഞ്ഞത്.
“ഈ മാത്ത്സ് എന്ത് ടഫാ. എൻറെ തലേല്‍ കേറത്തേയില്ല”
അവളും അമ്മ കേള്‍ക്കാന്‍ വേണ്ടിത്തന്നെ പറഞ്ഞു.
