സു… സു… സുധി. വാത്മീകം
“എടാ പറയടാ, ബോറാണോ?”
അവള്‍ ചോദ്യം ആവര്‍ത്തിച്ചു.
“ഇല്ല. നിനക്ക് പാകമാ”
പെട്ടെന്ന് ഞാന്‍ പറഞ്ഞു.
“ഭയങ്കര ടൈറ്റാ. ഒരു വിധത്തിലാ കൊളുത്തിട്ടത്”
സുരഭി ചിരിച്ചു. ദേഹ വിറയല്‍ നിയന്ത്രിക്കാന്‍ ഞാന്‍ പണിപ്പെടുകയായിരുന്നു.
“ഇവിടാണോ ഷൂട്ട്‌ ചെയ്യുന്നത്?”
“നീ സ്ക്രിപ്റ്റ് വായിച്ചില്ലേ? എന്നിട്ടാണോ ഇത് ചോദിച്ചത്?”
അവള്‍ കോപം നടിച്ച് എന്നെ നോക്കി. ഞാന്‍ ചമ്മി. ഇതുവരെ ആ കടലാസ്സില്‍ എന്താണെന്ന് നോക്കാന്‍ എനിക്ക് കഴിഞ്ഞിരുന്നില്ല.
“വ..വായിച്ചു.. പക്ഷെ”
“ഉണ്ട. കള്ളന്‍. വാ, ആ മുറീലാ ഷൂട്ടിംഗ്”
ദേഷ്യത്തോടെ ആ തുടുത്ത് മാംസളമായ ശരീരം ഇളക്കി അവള്‍ ഹാളിലൂടെ അടുത്ത മുറിയിലേക്ക് നടന്നു; പിന്നാലെ ഞാനും. എൻറെ മുന്‍പിലൂടെ നടക്കുന്നത് ശരിക്കും മദാലസയായ ഒരു യക്ഷിയാണ് എന്നെനിക്ക്
തോന്നിപ്പോയി. സാരിയുടെ ഉള്ളില്‍ ഉരുളുകയാണ്‌ അവളുടെ വിരിഞ്ഞ കുണ്ടികള്‍.
“കണ്ടോ, ഇതാണ് ബാക്ക്ഗ്രൌണ്ട്; ശ്രീലക്ഷ്മി തന്നതാ ഈ കര്‍ട്ടന്‍. ഒരു കാടിൻറെ
ഫീല്‍ ഇല്ലേ?”
ആ മുറിയുടെ ഉള്ളില്‍ ഭിത്തിയോട് ചേര്‍ത്ത് നിവര്‍ത്തിയിട്ടിരുന്ന ഇരുണ്ട പച്ച
നിറമുള്ള കര്‍ട്ടനിലേക്ക് നോക്കി അവള്‍ ചോദിച്ചു. ഒരു കാടിൻറെ ദൃശ്യമായിരുന്നു അതില്‍ ഉണ്ടായിരുന്നത്. ഇരുണ്ട കാടിൻറെ. സുരഭിയുടെ തുടകളുടെ ഇടയിലുമുണ്ട് ഇതിലേറെ ഇരുണ്ട, ചുവന്ന കുളമുള്ള കാട്. അറിയാതെ എൻറെ കണ്ണുകള്‍ അവളുടെ പൂറിൻറെ ഭാഗത്തേക്ക് നീണ്ടു.
