സ്നേഹവും കാമവും പൂരകങ്ങൾ
സ്നേഹം – സ്വര്‍ണ്ണമാണോടീ.. .തുടകളില്‍ ഞെരിച്ചിട്ട് ചോദിച്ചു.
നാണിച്ചു പോയി.
പുളഞ്ഞു. എന്തൊരുസുഖം.
തന്റെ തുടകള്‍ മെല്ലെ പിടിച്ചുമാറ്റി,
രോമങ്ങള്‍ ചുരുണ്ടുവളരുന്ന യോനിയുടെ പാളികളില്‍ ആ വിരലുകള്‍ മേഞ്ഞു.
നിന്നുരുകിപ്പോയി.
ഉള്ളിലേക്കു കടന്ന വിരലുകള്‍ തന്റെ ഉയര്‍ന്നു നിന്ന വികാരത്തില്‍ ഞെരടിയപ്പോള്‍ പിടഞ്ഞുപോയി.
തന്റെ മുഖത്ത് ആ നാവിഴയുന്നു. യോനിയില്‍ വിരലുകളും.
മോളേ.. .സമയമില്ലെടീ.. നീ തിരിഞ്ഞു നിന്നേ. .ആ കൈകള്‍ തന്റെ അരക്കെട്ടില്‍ പിടിച്ച് തന്നെ തിരിച്ചുനിര്‍ത്തി.
ഒരു തരം അമ്പരപ്പായിരുന്നു.
എന്തിനാണു തന്നെ തിരിച്ചു നിര്‍ത്തിയത്?
കട്ടിലില്‍ തന്റെ കൈകള്‍ കുത്തിച്ച് നടു കൈയമര്‍ത്തി താഴ്ത്തി.
തന്റെ തടിച്ച പിന്‍ഭാഗം ആ കണ്ണുകള്‍ക്ക് വിരുന്നായെന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍
പിന്നെയു൦ നാണിച്ചു.
അയ്യോ…ചന്തികള്‍ മുഴുവന്‍ പിന്നില്‍ നില്‍ക്കുന്ന അദ്ദേഹത്തിനു കാണാം!
ആനയെപ്പോലുണ്ടല്ലോടീ..
തന്റെ ചന്തികളില്‍ പിടിച്ചു ഞെക്കിക്കൊണ്ട് അദ്ദേഹം പിന്നില്‍ നിന്നും പറയുന്നത് കേട്ടു.
നിന്നെ വേണേല്‍ ഗുരുവായൂര്‍ സാവിത്രീ എന്നു വിളിക്കാം.
ചന്തികളില്‍ ആ വിരലുകള്‍ ഒരു മയവുമില്ലാതെ ഞെരിച്ചമര്‍ത്തി.
ആദ്യം വേദനയും പിന്നെ സുഖവു൦ തോന്നി .
കാലകറ്റടീ പെണ്ണേ..
തന്റെ തുടകളുടെ ഇടയില്‍ കൈ കടത്തി ഒന്നു ഞെരിച്ചു .
അറിയാതെ കാലുകള്‍ മാറിപ്പോയി.
പിന്നില്‍ നിന്നും യോനിയില്‍ ചൂടുള്ള എന്തോ കുത്തുന്നു!
നനഞ്ഞ തന്റെ ഭിത്തികള്‍ വികസിപ്പിച്ച് ആ മകുടം അകത്തേയ്ക്ക്!
പെട്ടെന്നു പ്രാണന്‍ പോകുന്ന വേദന!
അമ്മേ!
കരഞ്ഞുപോയി.
അദ്ദേഹം വെളിയിലേക്കെടുത്ത് തന്റെ കഴുത്തിലും മുഖത്തും പിന്നില്‍ നിന്നു തലോടി.
സാരല്യ വാരസ്സ്യാരേ!
ഈ കുണ്ണ കേറുമ്പം ഏതു പെണ്ണും ഒന്നു നൊന്തുവിളിക്കും.
പിന്നില്‍ പുരുഷന്റെ ചിരി.
പിന്നെ ചന്തിയില്‍ ഒരടി.
നന്നായി നൊന്തു.
പിന്നെ ചന്തികളിലും യോനിയിലും ചൂടു പടര്‍ന്നു.
പിന്നെയും അദ്ദേഹം പിന്നിലമര്‍ന്നു .
വളരെപ്പതുക്കെ യോനിയുടെ ഭിത്തികള്‍ വികസിച്ച് ഉള്ളിലെ അടരുകള്‍ പിളര്‍ന്ന് അകത്തൊഴുകുന്ന ജലം വഴുവഴുപ്പാര്‍ന്ന് ആ പുരുഷനെ അകത്തേക്കു സ്വീകരിച്ചു.
ഒരു പട്ടിയെപ്പോലെ പിന്നില്‍ നിന്നു൦ തുളഞ്ഞുകയറുന്ന പുരുഷനെ സ്വീകരിച്ച് നിന്നു കിതച്ചു.
പിന്നില്‍ നിന്നുമുള്ള ആഞ്ഞ അടികളും തന്റെ മൃദുവായ പൃഷ്ഠങ്ങള്‍ ആ അരക്കെട്ടില്‍ അടിച്ചു ചുവന്നതും, തന്റെ ഉള്ളുകീറിപ്പറിഞ്ഞുപോകുമോ എന്നു തോന്നിയതും, പിന്നെ അതിനെല്ലാമുപരി അതുവരെ കാണാത്ത സുഖത്തിന്റെ ലോകങ്ങള്‍ താണ്ടിയതും, രണ്ടുമൂന്നുപ്രാവശ്യം മൂര്‍ഛിച്ച് ബോധം നഷ്ട്ടപ്പെട്ടപോലെയായതും, താനൊരു പെണ്ണായതും..
ഒരു സ്ത്രീയായതും…. ഇന്നലെക്കഴിഞ്ഞപോലെ.
അതിനു ശേഷം ഇടവേളകള്‍ വലുതായിരുന്നെങ്കിലും അദ്ദേഹത്തിന്റെ കൂടെയുള്ള സമാഗമങ്ങള്‍. അതുമാത്രമാണ് ജീവിതത്തിന്റെ ഒരു സുഖം എന്താണെന്ന് അതുവരെ വെറുതേ കഴിഞ്ഞുകൂടുക മാത്രം ചെയ്ത തന്നെപഠിപ്പിച്ചത്.
രഘുവിനേയു൦, അവന്റെ അച്ഛനേയു൦ സ്നേഹിക്കുമ്പോഴും, ഒരു പെണ്ണെന്ന നിലയില്‍ എന്തെങ്കിലും ഒരസ്ത്വിത്വം തനിക്കുണ്ടെങ്കില്‍ മേനോന്റെ കൂടെ കിട്ടുന്ന വിലമതിക്കാനാവാത്ത നിമിഷങ്ങളിലാണ്.
ദേവ്യേ.. മാപ്പാക്കണേ. .എന്റെ രഘുവിനെ കാത്തോളണേ… ഒരു നിശ്ശബ്ദമായ പ്രാര്‍ത്ഥനയും ചൊല്ലി സാവിത്രി അടുക്കളജോലികളില്‍ മുഴുകി.
രാഘവവാര്യര്‍ കണക്കുപുസ്തകത്തില്‍ നിന്നും കണ്ണെടുത്തു.
പുഷ്പാഞ്ജലിയുടേയും മറ്റു വഴിപാടുകളുടേയും കണക്ക്.
ദേവിയുടെ കാര്യമാകുമ്പോള്‍ ഒന്നിനും ഒരു തെറ്റും വരാന്‍ പാടില്യ.
എന്താ വാര്യരേ ഒന്നു പുകയ്ക്കുന്നോ?
ശേഖരന്‍ വിളിച്ചു ചോദിച്ചു.
വിവാഹത്തിനു മുന്‍പ് തനിക്കിതു പതിവായിരുന്നു. പിന്നെ വല്ലപ്പോഴു മുള്ള സേവയും.
എന്തോ സാവിത്രിക്കിതിഷ്ടമില്ല എന്നു മനസ്സിലായി. അവളൊന്നും പറഞ്ഞില്ലെങ്കിലും.
അതുകൊണ്ട് വീട്ടില്‍ വലിയോ ലഹരികളോ ഒന്നും പതിവില്യ.
പിന്നെ ക്ഷേത്രത്തില്‍ കൊടിയേറുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോള്‍ അല്‍പ്പം ലഹരിയ്ക്ക് അടിമപ്പെടാറുള്ളത് അവളും കണ്ടില്ലെന്നു വയ്ക്കാറാണു പതിവ്.
ശേഖരന്റെ കൂടെ ചെന്ന് ഒരു ബീഡി വലിച്ചു. വല്ലപ്പോഴുമല്ലേ ഉള്ളൂ. എന്നാലും ചായകുടിച്ചിട്ട് ഒരു ബീഡി പുകയ്ക്കുമ്പോള്‍ കിട്ടുന്ന സുഖം, പണ്ടേതോ നമ്പൂരി പറഞ്ഞപോലെ ഇതൊന്നും ഒരു ശീലവുമില്ലാത്തോര്‍ക്ക് എപ്പോഴും കിട്ടുന്ന സുഖമാണത്രേ.
വെറുതേ ചിരിച്ചു.
അല്ലാ വാര്യരെന്താ ചിരിക്കണ്?
വെറും ബീഡിയാണേ..
ശേഖരന്റെ തമാശ.
പിന്നെ ആ വര്‍മ്മസാറിന്റെ വീട്ടില്‍ നിന്നും വിളിച്ചിരുന്നു.
തമ്പുരാട്ടിയ്ക്ക് എന്തോ അറിയണമത്രെ. വാര്യര്‍ പോയാല്‍ മതി.
ഞാനെങ്ങാനും ചെന്ന് വല്ല വിവരക്കേടും വിളിച്ചോതിയാല്‍ പിന്നെ അതു മതി.
എനിക്കിവരോടൊന്നും എങ്ങിനെ പെരുമാറണം എന്നുപോലുമറിയില്ലെന്റെ വാര്യരേ.
ശേഖരന്‍ ചിരിച്ചു. എപ്പഴാണാവോ ചെല്ലേണ്ടത് ? ഇപ്പോ തന്നെ പുറപ്പെട്ടോളൂ.
മേനോന്‍ സാറിനോട് ഞാന്‍ പറഞ്ഞോളണ്ട്. ശരി.
നേരിയത് തോളിലിട്ട് വാര്യര്‍ ഇറങ്ങി നടന്നു. ചൂടുകൂടി വരുന്നു. വിയര്‍പ്പ് ചെന്നിയിലൂടെ ഒലിച്ചിറങ്ങി.
കുട്ടന്‍ തമ്പുരാന്‍ കൊച്ചിയില്‍ നിന്നും ഇങ്ങോട്ടു താമസമാക്കിയിട്ട് ഒരു മാസം തികഞ്ഞിട്ടില്യ.
ഒരു പ്രാവശ്യേ കണ്ടിട്ടുള്ളൂ.
നല്ല യോഗ്യനായ മനുഷ്യന്‍. അന്‍പത്തിയഞ്ചുമതിക്കും.
നഗര ജീവിതവും വ്യവസായങ്ങളും എല്ലാം മതിയായത്രേ. മക്കളെല്ലാം വെളിനാടുകളിലാണുപോലും. ശ്രീദേവിത്തമ്പുരാട്ടി രണ്ടാം വേളിയാണെന്നാ കേട്ടേ.
ഈ വകയില്‍ ഒരു മകളുണ്ടെന്നോ.. ബിലാത്തിയില്‍ പഠിക്കയാണെന്നോ..
ആ വലിയ ആളുകളല്ലേ.
പണ്ട് കൊച്ചി ദിവാന്‍ വന്നു താമസിച്ചിരുന്ന കൊട്ടാരമാണിത്. രണ്ടുനിലയും ഒട്ടേറെ മുറികളും.
നല്ല ഇളം മഞ്ഞ കലര്‍ന്ന ചായമടിച്ചിരിക്കുണൂ. തൊടിയാകെ എന്താപ്പോത് ?
നിറയെ കണ്ടിട്ടില്ല്യാത്ത തരം ചെടികള്‍. പിന്നെ നല്ല ഒട്ടുമാവുകള്‍. അതിശയം തന്നെ.
ഉമ്മറത്തുകയറി, ഒന്നു മുരടനക്കി. ആരെയും കാണാനില്ല
വാതില്‍ തുറന്ന് ഒരു തള്ള വെളിയില്‍ വന്നു.
ആരാണാവോ?
വാര്യരാ. അമ്പലത്തീന്നാ. ഒന്നു നില്‍ക്കണേ..അവര്‍ അകത്തേക്കു വലിഞ്ഞു.
വരൂ..നേരിയ, കൊച്ചു കുട്ടികളുടേതുപോലുള്ള സ്വരം. തിരശ്ശീല നീക്കി അകത്തുകടന്നു.
വെളുത്ത ചുമരുകള്‍. ഭിത്തികളില്‍ മുഖം മൂടികള്‍.. പല നാട്ടിലുള്ളവയാവും. കഥകളിരൂപങ്ങളും. പിന്നെ ഒന്നു രണ്ടെണ്ണച്ചിത്രങ്ങള്‍.
ഏതോ വാതിലില്‍ക്കൂടി വെളിച്ചം കയറുന്നുണ്ട്.
നീളമുള്ള മുറിയുടെ അറ്റത്ത് ഒരു മേശയ്ക്കരുകില്‍ തെങ്ങുകൊണ്ടുണ്ടാക്കിയതാണെന്നു തോന്നുന്നു,
ഒരു ചെറിയ പ്രതിമയില്‍ നേരിയ ബ്രഷു വെച്ച് ഒരു സ്ത്രീ ഇരുന്നു പോളീഷ് ചെയുന്നു.
കുനിഞ്ഞിരുന്നുകൊണ്ട് തിളങ്ങുന്ന കോലന്‍ മുടി മുഖമാകെ മറച്ചിരുന്നു.
അവര്‍ മുഖം ഉയര്‍ത്തി. ഒട്ടും മാംസളമല്ലാത്ത മുഖത്ത് കവിളെല്ലുകൾ എഴുന്നു നില്‍ക്കുന്നു.
വലിയ കണ്ണുകളും മലര്‍ന്ന കീഴ്ചുണ്ടുമുള്ള സ്ത്രീ.
വാര്യര്‍ ഇരിക്കൂ.
അവര്‍ മുന്നിലെ കസേര ചൂണ്ടിക്കാട്ടി.
തന്നെ സൂക്ഷിച്ചുനോക്കുന്ന അവരുടെ മുന്നില്‍ അല്‍പ്പം അന്ധാളിപ്പോടെ വാര്യര്‍ ഒരു ചന്തിമാത്രം കസേരയില്‍ കൊള്ളിച്ച് ഇരുന്നു, ഇരുന്നില്ല എന്നു വരുത്തി.
എന്റെ മോള്‍ക്ക് ഒരു പൂജ നടത്തണം. ഒന്ന് അമ്പലത്തില്‍ വെച്ചാവാം. അവള്‍ക്കീയിടെ ചെയ്യുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ക്കൊന്നിനും ഒരു പുരോഗതിയുണ്ടാവുന്നില്ല .
ദേവിയുടെ അനുഗ്രഹോണ്ടെങ്കില്‍ എന്താ നടക്കാത്തേ?
ശരിയാ. ഇവിടത്തെ അമ്മ വിളിച്ചാല്‍ കേക്കുന്നോളാ.
ഒരു ഉദയാസ്ത
മയ പൂജ തന്നെ ആവാം. ഇശ്ശി ചിലവുവരും. അല്ല ഇവിടത്തേക്കത് ഒട്ടും വലിയ കാര്യല്ലേ ..
എന്നാലും പറഞ്ഞൂന്നേഉള്ളൂ. .
തമ്പുരാട്ടി ചിരിച്ചു.
ശരി. ചിലവിന്റെ കാര്യൊക്കെ അദ്ദേഹത്തിനു വിട്ടു കൊടുക്കാം. അവളുടെ നാളശ്വതി.
പേരും അതന്നെ. ഈ വരുന്ന ബുധനാഴ്ച്ച അവളുടെ പക്കപ്പിറന്നാളാണ്. അന്നായാലോ?
അന്നു തന്നെയാവാം. ഞാന്‍ ഇപ്പോ തന്നെ തിരുമേനിയോട് പറയണ്ട്.
അവര്‍ നിവര്‍ന്നിരുന്നു. വാര്യരെ നോക്കി ചിരിച്ചു. കുഞ്ഞിപ്പൂക്കളുള്ള നനുത്ത സാരി.
വാര്യര്‍ അറിയാതെ ആ മാറത്തേക്കു നോക്കിപ്പോയി.
ഭഗവതീ.. നല്ല എടുപ്പ്. ഭംഗിയുള്ള കഴുത്തും കൈത്തണ്ടകളും.
നാവു വരണ്ടു.
ജാനൂ.. കൊറച്ചു
സംഭാരം കൊണ്ടാ..
അവര്‍ അകത്തേക്കു വിളിച്ചു പറഞ്ഞു. പിന്നെ വാര്യരെ നോക്കി മന്ദഹസിച്ചു.
വാര്യര്‍ പിന്നെയും ഒരു തരം അങ്കലാപ്പിലായി.
അമ്മേ..ദേവ്യേ..
നിശ്ശബ്ദമായി പ്രാര്‍ഥിച്ചു. നാരകത്തിന്റെ ഇലയും ഇഞ്ചിയും പച്ചമുളകും ഞെരടിയിട്ട സംഭാരം വലിയ ഓട്ടു ഗ്ഗ്ലാസ്സില്‍ പകര്‍ന്നത് വാര്യര്‍ ഒറ്റ വലിക്കു കുടിച്ചു. ഈ തമ്പുരാട്ടിയുടെ മുന്നില്‍ എന്തോ പതറിപ്പോകുന്നു.
നേരിയതിന്റെ അറ്റം കൊണ്ട് ചുണ്ടു തുടച്ചു.
അതിങ്ങു തരൂ വാര്യരേ. അവരെഴുന്നേറ്റ് നീണ്ട വിരലുകള്‍ കൊണ്ട് ഗ്ലാസ്സു വാങ്ങി.
വിരല്‍ത്തുമ്പുകള്‍ കൈയില്‍ മുട്ടിയപ്പോള്‍ വാര്യരുടെ ദേഹം ചെറുതായി ഒന്നു ചൂടായി.
എന്താ കഥ!
വാര്യര്‍ എഴുന്നേറ്റു.
തന്റെയൊപ്പം പൊക്കം വരും തമ്പുരാട്ടിക്ക്.
കൃശമായ അരയും അധികം മാംസളമല്ലാത്ത കൈത്തണ്ടകളും ആണെങ്കിലും, ആ മാറും ഇടയും നല്ല വണ്ണവും വലിപ്പവുമുള്ളതു തന്നെ.
അവരുടെ കൂടെ വരാന്തയിലേക്കു നടന്നു. ഏതോ നല്ല മണം. ബിലാത്തിയിലെ സെന്റാവും.
നനുത്ത സാരിക്കുള്ളില്‍ ആ തുടകള്‍ അരയുന്നത് വാര്യര്‍ മനക്കണ്ണില്‍ കണ്ടു.
(തുടരും)
