“ഹും… നക്കിത്തുടക്ക് കെ പി… ഭദ്രയ്ക്ക് ശാപമോക്ഷം കിട്ടട്ടെ …..” രേഷ്മ വീണ്ടും പറയുന്നു.
“ഇതെല്ലാം വിധി നമ്മളെ കൊണ്ട് ചെയ്യിപ്പിക്കുകയാണ്…..ആലോചിക്കാതെ നിന്റെ കര്‍ത്തവ്യം പൂര്‍ത്തിയാക്കു… “
രേഷ്മയുടെ വചനം കേട്ട് വീണ്ടും ഞാന്‍ അവളുടെ മലദ്വാരം നക്കിത്തുടങ്ങി. അവളുടെ മലം എന്റെ നാക്കിലൂടെ ഒഴുകിത്തുടങ്ങി. ചന്ദനത്തിന്റെ മണവും തണുപ്പുമായിരുന്നു അവളുടെ മലത്തിനും ആ മലദ്വാരത്തിനും.
ആ മലദ്വാരത്തില്‍നിന്നും മലത്തിന്റെ അവസാന കണികയും എന്റെ വായിലേക്ക് ആവാഹിക്കുന്നത് വരെ ഞാന്‍ ആ നക്കല്‍ തുടര്‍ന്നു.
എല്ലാം ഒടുങ്ങിയപ്പോള്‍ നൂറ്റാണ്ടിന്‍റെ അപ്പുറത്ത് ഭദ്രയും ചാത്തനും ശാപ മോചിതരായി പ്രസാദിക്കുനത് ഞങ്ങള്‍ മനസ്സില്‍ കണ്ടു.
ഞങ്ങളുടെ അഴിഞ്ഞുവീണ വസ്ത്രങ്ങളെല്ലാം എടുത്തു ധരിച്ചു ക്യാമറയും ബാഗുമെല്ലാം എടുത്തു കാട്ടിന്വെളിയില്‍ എത്തുമ്പോഴേക്കും സമയം സന്ധ്യയായിരുന്നു. ചൂരല്‍ കഷായം ഏറ്റുവാങ്ങിയ എന്റെ പൃഷ്ഠം നന്നായി വേദനിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു.
കാടിന് വെളിയിലെത്തിയ ഞങ്ങള്‍ക്ക് അവിടെ പുഴയോ തോണിയോ തോണി ക്കാരന്‍ കൊച്ചുരാമനെയോ കാണാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല.. പകരം അവിടെ എപ്പോഴെങ്കിലും വന്നുപോകുന്ന ഒരു ബസിനുവേണ്ടിയുള്ള ഒരു ബസ്‌സ്റ്റാന്റ് ആയിരുന്നു കാണപ്പെട്ടത്.
