ചാത്തന്‍… ഞാന്‍ ചാത്തന്‍.
ഭദ്രയുടെ അടിവാങ്ങി മരിച്ചുപോയ ചാത്തന്‍.
എന്റെ മനസ്സിലൂടെ ഒരു വൈദ്യുത പ്രവാഹം കടന്നുപോയി..
പിന്നെ എപ്പോഴാണ് ഞാന്‍ നഗ്നനായതെന്ന് എനിക്ക് ഓര്‍മ്മയില്ല.
നഗ്നനായ ചാത്തന്‍ കോല്‍പ്പുരയിലേക്ക് എങ്ങനെയാണു പോകേണ്ടതെന്ന് എനിക്കറിയാമായിരുന്നു.
കൈ കാലുകള്‍ തറയില്‍ കുത്തി നായിനെപ്പോലെ രേഷ്മയ്ക്ക് മുന്നില്‍ നടക്കുമ്പോള്‍ കോല്‍പ്പുരയിലേക്കുള്ള നൂറടി വഴി ഞങ്ങള്‍ക്ക് രണ്ടുപേര്‍ക്കും നല്ല നിശ്ചയമായിരുന്നു.
വഴിയെ രേഷ്മയുടെ ചൂരലടികള്‍. ഓരോ അടിയിലും ഏറ്റുവാങ്ങി എന്റെ പൃഷ്ഠം ചുവന്നുതുടുത്തിരുന്നു. അതില്‍ നിന്നു രക്തം കിനിയുന്ന കാര്യമൊന്നും രേഷ്മയെ അടിയിൽ നിന്നു പിന്തിരിപ്പിച്ചില്ല. എന്നെ ആ അടികള്‍ വേദനിപ്പിച്ചതുമില്ല.
ഏതോ ജന്മത്തിലെ ഒരു ശാപത്തിന്റെ മോക്ഷം തേടിനടക്കുന്ന ആത്മാക്കള്‍ ആയിരുന്നല്ലോ ഞങ്ങള്‍.
കോല്‍പ്പുരയില്‍ എത്തി താണ് വണങ്ങി നില്‍ക്കുന്ന എന്നെ താണ്ടി രേഷ്മ അവിടെയുള്ള സിംഹാസനത്തില്‍ തന്റെ നിതംബവും തള്ളിച്ചു എനിക്ക് പൂജിക്കാനാകുന്ന വിധത്തില്‍ ഇരുന്നു. ഏഴുപടിയിലെയും വിളക്കുകള്‍ കൊളുത്തിയതിന് ശേഷം ഞാന്‍ അവിടെയുള്ള പതിനെട്ടു പൂജാദ്രവ്യങ്ങള്‍കൊണ്ട് നിതംബ
പൂജ ആരംഭിച്ചു.
കളഭവും മഞ്ഞളും പൂശി വൃത്തിയാക്കിയ രേഷ്മയുടെ നിതംബത്തില്‍ പൂജാദ്രവ്യങ്ങള്‍ ഒഴുകാന്‍ തുടങ്ങിയതോടെ ഭദ്രയുടെ ശാപജന്മത്തിന്റെ കണ്ണികള്‍ ഓരോന്നായി ഒഴുകിപ്പോകാന്‍ തുടങ്ങി എന്ന് ഞങ്ങള്‍ക്ക് തോന്നി.
