ജീവിക്കാനുള്ള തത്രപ്പാടിനിടയിൽ വീണുകിട്ടിയ ഈ കളി സ്നേഹത്തെ ഒരു
സ്വപ്നംപോലെ താലോലിച്ചു വളർത്തുകയാണ് ഞാൻ.

വീണുടഞ്ഞുപോകുമെന്നു
കരുതിയപ്പോഴൊക്കെ, അതൊക്കെ വെറും തോന്നലാണെന്ന് മനസ്സിനെ വിശ്വസിപ്പിക്കാൻ
ശ്രമിച്ചു.

ജീവതത്തിൽ ഒരിക്കൽ പോലും സ്നേഹിച്ചിട്ടില്ലാത്തവർക്ക് കാത്തിരിപ്പിന്റെ സുഖം
എന്തെന്ന് അറിയാൻ കഴിയില്ല.

മനസ്സിൽ തന്റെ സ്വന്തം എന്നു കരുതി സ്വപ്നം കാണാൻ ഒരു സുന്ദരി ഉള്ളതിന്റെ സുഖം പറഞ്ഞറിയിക്കാനും കഴിയില്ല.

ചെന്നെയിൽ പുതുതായി ജോലി കിട്ടി എത്തിയപ്പോൾ, കുറെ മലയാളികൾ ഉണ്ടാവും
എന്നല്ലാതെ, പരിചയക്കാരാരും ഉണ്ടാവുമെന്ന് കരുതിയില്ല.

കൂടെ ജോലി ചെയ്യുന്നവരിൽ എനിക്കല്പം സ്നേഹം തോന്നിയതും എന്നോട് അടുപ്പം കാട്ടിയതും രമേച്ചിയായിരുന്നു.

ആദ്യമായി രമേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോൾ എന്തോ വലിയ അടുപ്പം തോന്നി.
രമേച്ചി എന്നെക്കാളും ഒരു അഞ്ചു വയസ്സ് മൂത്തതാണ്. വിവാഹിതയും രണ്ടു കുട്ടികളുടെ അമ്മയുമായ രമേച്ചി എന്നോട് വളരെ അടുപ്പം കാട്ടിയിരുന്നു,

ചേച്ചിയെ എവിടെയോ കണ്ടുമറന്നപോലെ തോന്നി. രമേച്ചിയോട് സംസാരിക്കാനുള്ള ഇഷ്ടം കൊണ്ടോ എന്നറിയില്ല, ഞായറാഴ്ച വൈകുന്നേരങ്ങളിൽ രമേച്ചിയുടെ വീട്ടിലെ ഒരു സ്ഥിരം സന്ദർശകനായിരുന്നു ഞാൻ..

ചേച്ചിയുടെ മക്കൾ – ഒരു മോളും ഒരു മോനും യഥാക്രമം പതിനൊന്നും എട്ടും വയസ്സ്. റെസിഡൻഷ്യൽ ബോര്ഡിംഗ് സ്കൂളിലാണ് പഠിക്കുന്നത്.