അച്ഛൻ അപേക്ഷ ഭാവത്തിൽ പറഞ്ഞു.

“എന്റെ മനസ്സിന് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല. എനിക്ക് കുറച്ച് ദിവസം മാറി നിൽക്കണം.. ഞാൻ പോകും. ”

ഞാൻ ഒരു വാശിയോടെ പറഞ്ഞു.

“എങ്കിൽ നിന്റെ ഇഷ്ടം പോലെ നടക്കട്ടെ ”

ഞാൻ റൂമിൽ പോയി ഡ്രസ് പാക്ക് ചെയ്തു.

വൈകുന്നേരമായപ്പോൾ ബാഗുമെടുത്ത് ഞാൻ ഇറങ്ങി. മൊബൈൽ ഇപ്പോഴും സ്വിച്ച് ഓഫാണ്. ഞാൻ അങ്ങനെ തന്നെ മൊബൈൽ ബാഗിലിട്ടു.

പോർച്ചിൽ നിന്ന് ഹിമാലയൻ റോക്ക് ബൈക്കുമെടുത്ത് അച്ഛനോടും അമ്മയോടും യാത്ര പറഞ്ഞ് ഇറങ്ങി.

ഇതുപോലുള്ള ദൂരെത്രയ്ക്ക് ഈ ബൈക്കാണ് ഞാൻ കൊണ്ടുപോകുന്നത് .

“സൂക്ഷിച്ച് പോണേ മോനേ ”

ബൈക്കിൽ കയറിയപ്പോൾ അമ്മ എന്നോട് പറഞ്ഞു.

“ശരി”

ഞാനതും പറഞ്ഞ് അവിടുന്ന് തിരിച്ചു.
നേരെ ക്ലബിലേക്ക് പോയി.
അവർ എന്നെയും കാത്ത് നിൽക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു .

ഞങ്ങൾ അവിടുന്ന് ഇറങ്ങി നേരെ നാഷണൽ ഹൈവേയിൽ കയറി. അത്യാവശ്യം നല്ല സ്പീഡിലാണ് പോകുന്നത്. എന്നെയും അബുവിനെയും ചേർത്ത് ഏഴ് പേരുണ്ട്. ഏഴ് ബൈക്കുളിലായാണ് പോകുന്നതും.

നേരം ഇരുട്ടി തുടങ്ങിയിരുന്നു. റോഡിൽ അങ്ങിങ്ങായി സ്ട്രീറ്റ് ലൈറ്റിന്റെ വെളിച്ചം വന്ന് തുടങ്ങി.
പെട്ടെന്ന് എന്റെ മനസ്സിൽ അവളുടെ ചിരി വന്നു നിറഞ്ഞു, ഒപ്പം അവൾ എന്നോട് അവസാനം പറഞ്ഞ ആ വാക്കുകളും.

ഞാനറിയാതെ തന്നെ എന്റെ ബൈക്കിന്റെ സ്പീഡ് കൂടി . കണ്ണിൽ ഇരുട്ട് കയറി ബൈക്ക് അത് എവിടയൊ ഇടിച്ചു
, എന്റെ ബോധം മങ്ങി.