പർദ്ദ ഇട്ടു പുറത്തിറങ്ങിയാലും നോട്ടം കൊണ്ട് പലപ്പോഴും എൻറെ തൊലി ഉരിഞ്ഞു പോകാറുണ്ട്.
അത് ദൂരെ നിന്നുള്ളതായത് കൊണ്ട് സഹിക്കാം. എന്നാല്‍ വല്ലപ്പോഴും നിവൃത്തിയില്ലാതെ കണ്ണന്റെ തയ്യൽ കടയില്‍ പോകേണ്ടിവന്നാൽ ഉമ്മ കൂടെ ഉണ്ടെങ്കിലും അവന്റെ ഒളിഞ്ഞും തെളിഞ്ഞും ഉള്ള നോട്ടവും സംസാരങ്ങളും എന്നെ വല്ലാതെ ആലോസരപ്പെടുത്താറുണ്ട്.
ഇ നാട്ടിൽ വേറെ തയ്യൽ കടകൾ ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ടും ഇക്കാക്ക് ഈ നാട്ടില്‍ ആകെയുള്ള സുഹൃത്ത് ആയത് കൊണ്ടും ഞാൻ ഉമ്മയോട് ഇക്കയോടോ പരാതി പറയാന്‍ പോകാറില്ല. അത് ഞാൻ അങ്ങ് സഹിച്ചാലും ഒരു സംശയത്തിനോ പ്രശ്നങ്ങള്‍ക്കോ ഇട വരുത്തണ്ട എന്ന് ഞാൻ കരുതി.
അങ്ങിനെ ഇരിക്കെ ആണ് എന്നും രാത്രി മാത്രം വിളിക്കാറുള്ള ഇക്ക ഉച്ചക്ക് വിളിക്കുന്നത്.
ഞാൻ : എന്തെ ഇക്ക പതിവില്ലാതെ ഈ സമയത്ത്. എന്നെ മിസ്സ്‌ ചെയ്തോ?
ഇക്ക : പിന്നെ ചെയ്യണ്ടിരിക്കോ… പകൽ ജോലി തിരക്ക്കൊണ്ട് വിളിക്കാന്‍ കഴിയഞ്ഞിട്ടിലല്ലേ ഞാൻ വിളിക്കാത്തത്. നിന്നെ മാത്രമല്ല. നിൻറെ മാമ്പഴങ്ങളും അപ്പവും എല്ലാം മിസ്സ്‌ ചെയ്യുന്നുണ്ട്.
ഞാൻ : ഒന്ന് പോ ഇക്ക… ഈ ഇക്കാടെ ഒരു കാര്യം.
ഇക്ക : ഏഴു വർഷമായും നിൻറെ നാണം മാറിയില്ലേ പെണ്ണെ?
ഞാൻ : അത് പിന്നെ ഇക്ക വരുമ്പോ ഒക്കെ നമുക്ക് മധുവിധുപോലെ തന്നെ അല്ലെ? എങ്ങിനെ മാറാനാ എൻറെ നാണം.
