സ്ഥലത്തിന്റെ വിലക്കുറവ് നോക്കി ഒരു ഉൾ ഗ്രാമത്തിലാണ് ഇക്ക വീട് വെച്ചത്. വീടില്‍നിന്ന് ഒരു കി മി പോയാല്‍ ബസ്‌ സ്റ്റാന്റിനടുത്തായി അത്യാവശ്യം വേണ്ട സാധങ്ങൾ എല്ലാം ലഭിക്കും.
ഒരു പല ചരക്കും കടയും, പച്ചക്കറി കടയും, സ്റേഷനറി കടയും ഒക്കെയുള്ള ഈ സ്ഥലമാണ് ഇപ്പൊ ഞങ്ങളുടെ വലിയ അങ്ങാടി.
തിരക്കില്‍ നിന്നും അല്പം മാറി ഒറ്റപ്പെട്ടു കിടക്കുന്ന ഒരു ബിൽഡിങ്ങിൽ ആണ് കണ്ണന്റെ തയ്യൽക്കട.
അവിടെ മറ്റാരും ഇല്ലാത്തത് കൊണ്ട് തയ്ക്കാനുള്ളത് അളവ് തുണിയുമായി ഉമ്മയുടെ അടുത്ത് കൊടുത്തയുക്കയാണ് പതിവ്. എന്തേലും മോഡല്‍ പ്രത്യേകം പറഞ്ഞു കൊടുക്കാനുണ്ടെങ്കില്‍ മാത്രം ഉമ്മയുടെ കൂടെ ഞാനും പോകും.
സാധനങ്ങൾ വാങ്ങാനും ഉമ്മ തന്നെയാണ് പോകാറ്. അതിനു മറ്റൊരു കാരണം വല്ലപ്പോഴും ടൌണിൽ പോകാന്‍ ബസ്‌ കയറാനാണ് ജംഗ്ഷനിൽ പോകുന്നതെങ്കിലും പന്ത്രണ്ട് വയസുള്ള ചെറുക്കന്‍ മുതല്‍ ചായ അടിക്കാന്‍ നില്‍ക്കുന്ന അറുപത് വയസ്സായ നാരായണേട്ടന്‍ വരെയുള്ള പുരുഷ സംഘത്തിന്റെ തുറിച്ചുനോട്ടം നേരിടണമായിരുന്നു എന്നത് കൂടിയാണ്.
എന്റെ വലുപ്പമുള്ള സ്തനങ്ങളെയും നിതംബത്തെയും കുറിച്ച് അവർ ഞാൻ കേള്‍ക്കെയും കേള്‍ക്കാതെയും പറയുന്ന കമന്റുകളെ കുറിച്ച് ഓർക്കുമ്പോൾ ജംഗഷനിലേക്ക് ചെല്ലാൻ തന്നെ മടിയാരായിരുന്നു.
