ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ് സന്തോഷം തരുന്നത്
ഓർമ്മകൾ – എന്തൊക്കെയായാലും രണ്ടാഴ്ചത്തെ അതിഭീകരമായ ഫോളോയിങ്ങിനുശേഷം. അവളെക്കുറിച്ച് തന്നെ ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് സമാധാനത്തോടെ ഒരു ചായ കുടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഗ്യാപ്പിലാണ്, എന്നെ ഞെട്ടിച്ചുകൊണ്ട് കോളേജ് ക്യാന്റീൻ പരിസരത്ത് അതുവരെ കാണാത്ത അവളെ, അങ്ങോട്ട് കയറി വരുന്നത് കണ്ടത്.
തെല്ലുനേരം മിഴിച്ചിരുന്നു എന്നതൊഴിച്ചാൽ ഞാനവളെ ഉറ്റു നോക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു.
എന്റെ നെഞ്ചിലെ താളം തെറ്റാൻ അധികനേരം വേണ്ടിവന്നില്ല. കാരണം എന്റെ ദേവത നടന്നുവന്നത് എന്റെ നേർക്ക് തന്നെയായിരുന്നു..
നെഞ്ച് പട പടാ മിടിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ഒരു സീനിയറിന്റെ എല്ലാ അധികാര ഭാവത്തോടുംകൂടി കൂട്ടുകാരൊത്തു ഇരിക്കുന്ന എന്റെ നേർക്ക് ഞാൻ ഇരിക്കുന്ന മേശമേൽ കൈയ്യൂന്നി ക്കൊണ്ട് അവൾ എന്നോട് ആജ്ഞാപിച്ചു
” താൻ ഒന്നു വന്നേ.. എനിക്ക് സംസാരിക്കണം “
പൊതുവേ കോളേജിൽ ഞാൻ അല്പസ്വല്പം ഗുണ്ടായിസം ഒക്കെ ഉണ്ടാക്കുമെങ്കിലും അവളുടെ ആജ്ഞാ സ്വരത്തിൽ എന്തോ ഒരു മായാജാലം ഉള്ളതുപോലെ എനിക്ക് തോന്നി.
അത് എനിക്ക് മാത്രം തോന്നി എന്നു പറയുന്നതായിരിക്കും ശരി. ചുറ്റും ഇരുന്ന അവന്മാരുടെ മുഖത്ത് മാറിമാറി നോക്കിയപ്പോൾ കണ്ടത് എന്നെത്തന്നെ മിഴിച്ചു നോക്കിയിരിക്കുന്ന അവന്മാരെയാണ്..
“കണ്ണിൽ കണ്ണിൽ നോക്കിയിരിക്കാതെ വേഗമാകട്ടെ.. എനിക്ക് ക്ലാസ്സുണ്ട്..
ഞാൻ പുറത്ത് ഉണ്ടാകും ”
ആ ഡയലോഗും പറഞ്ഞിട്ട് കക്ഷി തിരിഞ്ഞുനടന്നു..
ഇനിയൊരു ആജ്ഞയ്ക്ക് സമയം കൊടുക്കാതെ തന്നെ അവൾ പോയ പുറകെ ഞാനും പോയി…
കുറച്ചുദൂരം മാറി അവൾ ഒരു മരച്ചുവട്ടിൽ ചെന്നുനിന്നു..
ഞാൻ അവളുടെ അടുത്തുപോയി കൈ കെട്ടി നിന്നു…
” മോനെ രൂപേഷേ എന്താ നിന്റെ ഉദ്ദേശം ”
അവളെന്റെ പേരുവിളിച്ചത് കേട്ട് ഞാൻ തെല്ലൊന്ന് അമ്പരന്നു.
” എ…. എ… എന്ത്… ”
” അല്ല അപ്പൊ നീ അറിയാതെയാണോ ഞാൻ പോകുന്ന എല്ലായിടത്തും നിന്നെ കാണുന്നത്. ”
എനിക്കപ്പോ ബാംഗ്ലൂർ ഡെയ്‌സിലെ സേറയേ ഓർമ്മവന്നു. സേറ അർജുനോട് ചോദിക്കുന്ന അതേ ചോദ്യം…!
കുറച്ചു ഞെട്ടിയെങ്കിലും ഞാനത് പുറത്തു കാണിച്ചില്ല…
” ഞാൻ.. ”
”പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും പറയണ്ട.. എനിക്ക് പ്രണയം ഉണ്ടോ എന്ന് അന്വേഷിച്ച് നടക്കലാണോ സാറിന്റെ പണി.? ”
പിന്നെയും ഞാൻ ഞെട്ടി. എന്നാലും
എവിടുന്നോ ഒരു ധൈര്യം വന്ന് എന്നെ പൊതിഞ്ഞു.
” എന്റെ പൊന്നു ചേച്ചി.. എനിക്ക് കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടു… ജോർജിനു മലരിനെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടപോലെ. അപ്പോ എനിക്ക് അറിയില്ലല്ലോ എന്റെ സെയിം ഏജ് ആണോ അല്ലയോ എന്ന് . അതിനുശേഷമാണ് ഈ നൂലാമാലകൾ അത്രയും ഞാൻ അറിയുന്നത് തന്നെ.. എന്നുവച്ച് എനിക്ക് എന്റെ ഇഷ്ടം ഉപേക്ഷിക്കാൻ പറ്റ്വോ. ചേച്ചി എല്ലാം അറിഞ്ഞ സ്ഥിതിക്ക് ഞാൻ പറയുവാ ഐ ലവ് യു.. ”
ഒറ്റ സ്‌ട്രെച്ചിൽ ശ്വാസം പോലും വിടാതെ അത്രയും പറഞ്ഞു തീർത്ത കഷ്ടപ്പാട് എനിക്കും ദൈവത്തിനും മാത്രേ അറിയൂ…അവൾക്ക് ചിരി പൊട്ടി. അവൾ എന്റെ മുന്നിൽ നിന്ന് പൊട്ടിപ്പൊട്ടി ചിരിച്ചു.
എനിക്കൊന്നും മനസിലായില്ല..
ഇതിലെന്താ ഇത്രയും ചിരിക്കാനുള്ളത്…
” ചേച്ചി…”
ഒരു വിധം ചിരിയടക്കി അവൾ എന്നെ നോക്കി പറഞ്ഞു.
” എടാ മോനെ…. ഈ പ്രേമത്തിനിടയ്ക്കും എന്നെ ചേച്ചീന്നു വിളിക്കാൻ കാണിച്ച ആ മനസുണ്ടല്ലോ ഹാറ്റ്സ് ഓഫ്‌.. ”
ഞാനും ചിന്തിച്ചു…
ശ്ശെടാ ഞാനെന്തിന് ഇവളെ അങ്ങനെ വിളിച്ചു..എന്തായാലും ബിൽഡപ്പ് കളയാതെ ഒരു ഡയലോഗ് തട്ടിവിട്ടു.
” അതിപ്പോ നമ്മൾ തമ്മിൽ പ്രേമിക്കുമ്പോ ഞാൻ ചേച്ചിന്നു വിളിക്കണ മോശോല്ലേ.. അതോണ്ട് നേരത്തെ ആയിക്കോട്ടെ.. ”
” ആ.. നീയങ്ങു തീരുമാനിച്ചോ ഞാൻ നിന്നെ പ്രേമിക്കുമെന്ന്? ”
എന്റെ ചേച്ചി.. ഇരുപതു വർഷമായിട്ട് ഒരാളെപ്പോലും നോക്കാതെ, ഇക്കണ്ട പെൺപിള്ളേർ മൊത്തം എന്റെ കൺമുന്നിൽകൂടി പോയിട്ടും ഒരിടത്തും ഉടക്കാതെ ചേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോ മാത്രം പറന്നുപോയ എന്റെ കിളി സത്യമാണെങ്കിൽ ചേച്ചി എനിക്കുള്ളത് തന്നെയാണ്..കേട്ടിട്ടില്ലേ പ്രണയത്തിനു പ്രായമില്ല.. അതാർക്കും തോന്നാം.. എപ്പോഴും തോന്നാം.. ആരോടും തോന്നാം… സൊ..
ഞാൻ പറഞ്ഞു നിർത്തി.
” സൊ യു ലവ് മി… റൈറ്റ് ..? ”
“യെസ് ഐ ഡൂ..”
അവൾ പിന്നെയും ചിരിച്ചു.
അപ്രോച്ച് ഒക്കെ കൊള്ളാം മോനെ. പക്ഷെ എന്റെ അച്ഛനറിഞ്ഞാൽ നിന്റെ പ്രേമം പപ്പടം പൊടിയണപോലെ പൊടിയും.
വിശ്വസിക്കുന്നില്ല ചേച്ചി.. ദിസ്‌ ഈസ്‌ മൈ ഫസ്റ്റ് ആൻഡ് ലാസ്റ്റ് ലവ്. ആരു വിചാരിച്ചാലും രൂപേഷിനു രമയോടുള്ള പ്രേമത്തിന് യാതൊന്നും സംഭവിക്കാൻ പോണില്ല…. ”
” കാണാം…. ശെരി അപ്പോ ഞാൻ പോട്ടെ മിസ്റ്റർ രൂപേഷ്.. ക്ലാസ്സുണ്ട് ബൈ….. ”
” അല്ല ഞാനീ പുറകെ നടക്കണ ഒക്കെ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു.. ”
അവൾ തിരിഞ്ഞു നടക്കുന്നതിനിടയിൽ ഞാൻ ചോദിച്ചു…
” ഞാനത് ശ്രദ്ധിച്ചിരുന്നു..”
അത്ര മാത്രം പറഞ്ഞു അവൾ നടന്നു പോയി.
ഞാൻ ചിരിച്ചു. അവളത് ശ്രദ്ധിച്ചെങ്കിൽ പിന്നെ എന്റെ പണി എളുപ്പമായല്ലോ.
പിന്നെ ഒരാഴ്ചത്തേക്ക് ഞാൻ അവളെ കാണാൻ ശ്രമിച്ചില്ല. അവളെന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടോ എന്നറിയാനായിരുന്നു അത്…
ഞാൻ ഊഹിച്ചത് പോലെ തന്നെ അവളെന്നെ ശ്രദ്ധിക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു. അതെനിക്ക് മനസിലായത് അവൾ തന്നെ എന്നോട് വന്ന് ചോദിക്കുമ്പോഴാണ്..
മരച്ചോട്ടിൽ വെറുതെ ആലോചിച്ചു നിന്ന എന്നോട് അവളിങ്ങോട്ട് വന്ന് പറഞ്ഞു.
” ഡോ.. താൻ പുറകെ നടക്കുന്നതൊക്കെ നിർത്തിയോ ? ഇപ്പോ കാണാനില്ലല്ലോ.. ”
കാത്തിരുന്നു കിട്ടിയ ചോദ്യം കണക്കെ ഞാൻ അതിന് മറുപടിയും പറഞ്ഞു.
” ഞാൻ വരുന്നുണ്ടോന്ന് നോക്കുവല്ലേ ചേച്ചി !! എല്ലാ അറിയാം ല്ലേ !! ”
ഞാൻ ചിരിച്ചു.
അവളും ചിരിച്ചു.
പ്രണയം പൂത്തുലഞ്ഞ ചിരി.
പ്രണയം ചിലപ്പോഴൊക്കെ സിമ്പിളാണ്.. അതിനുദാഹരണമല്ലെ എന്റെ പ്രണയം.
അവിടെ തുടങ്ങിയതായിരുന്നു എന്റെയും അവളുടെയും പ്രണയം…
പലപ്പോഴും ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം ഒരു അത്ഭുതമായി എനിക്ക് തോന്നി.
എന്നെക്കാൾ അവൾ എന്നെ നന്നായി കെയർ ചെയ്തു.
കോളേജിനുള്ളിൽ ഒരുപാട് പരിമിതികൾക്കുള്ളിൽ ഞങ്ങളുടെ പ്രണയം നിറഞ്ഞു.
എല്ലാരുടേം മുന്നിൽ അവളെ ഞാൻ ചേച്ചിന്നു തന്നെ വിളിച്ചു.. പക്ഷെ എനിക്കെല്ലാമായിരുന്നവൾ.
എന്റെ രണ്ടാനമ്മ, എന്റെ ചേച്ചി, എന്റെ കാമുകി.. അങ്ങനെ എല്ലാം…
എക്സാം സമയങ്ങളിൽ എന്റെ ടീച്ചറും അവൾ തന്നെ ആയിരുന്നു…
എന്നെക്കാൾ അവൾക്കായിരുന്നു നിർബന്ധം.. ഞാൻ നല്ല മാർക്ക്‌ വാങ്ങി പാസ്സാവണമെന്നുള്ളത്.
മൊത്തത്തിൽ പറഞ്ഞാൽ അവളെ ചുറ്റിയായിരുന്നു എന്റെ ലോകം തന്നെ.
ഒരു ദിവസം അപ്രതീക്ഷിതമായി ഞാൻ അവളോട് ചോദിച്ചു..
” നീ എന്തുകൊണ്ടാ കുഞ്ഞാ എന്നെ ഇഷ്ടപ്പെട്ടത്.. ”
” നിനക്കു വേറൊന്നും ചോയ്ക്കാൻ ഇല്ലേ രൂപക്ഷേ.. ”
” ഹ.. പറ ചേച്ചി. ”
” അറിയില്ല.. നീ ഫോളോ ചെയ്യുന്നത് അറിഞ്ഞത് മുതൽ എന്തോ ഒരു ഫീലിംഗ്…
നീയെന്നെ ബസ്റ്റോപ്പിൽ വെച്ച് കണ്ടെന്നു പറഞ്ഞില്ലേ.. അന്ന് തന്നെ നിന്നെ ഞാനും കണ്ടിരുന്നു. എനിക്കെന്തോ നിന്നോട് വല്ലാത്ത കൗതുകം തോന്നി.
നീയും എന്റെ അതെ കോളേജിൽ ആണെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ മുതൽ എനിക്കതൊരു സന്തോഷമായിരുന്നു.
നീയെന്നെ ഫോളോ ചെയ്യുന്നുവെന്നറിഞ്ഞപ്പോൾ എനിക്ക് ആകാംക്ഷകൂടി. അതോണ്ടാ ഞാൻ തന്നെ എല്ലാം അറിഞ്ഞുവെച്ച് ചോദിച്ചേ..
എനിക്ക് പ്രണയുമുണ്ടോന്ന് നീ തിരക്കിയതും ഒക്കെ .. പിന്നെ എല്ലാം പെട്ടന്നായിരുന്നില്ലേ.. അവൾ ചിരിച്ചു.
പിന്നേ ഒന്നുകൂടി.. കുറച്ചു നാളത്തേക്ക് എന്റെ ഒറക്കം കെടുത്തിയ ഒരു ചോദ്യമായിരുന്നു.. ”
” എന്താണ്..”
” കുഞ്ഞാ നീ എന്തുകൊണ്ട് ഇതുവരെ പ്രണയിച്ചിട്ടില്ല !! ഒരുപാട് പ്രൊപ്പോസൽസ് വന്നിട്ടില്ലേ… എന്നിട്ടും..
When the right person comes, love will happened automatically…അതെ സംഭവിച്ചൊള്ളൂ.”
ഞാൻ പൊട്ടിപ്പൊട്ടി ചിരിച്ചു.
ആ ചിരിയുടെ അതെ റീഫ്ലക്ഷൻ എനിക്ക് ഈ നിമിഷത്തിലും കിട്ടി…
ഞാനിപ്പോ എന്റെ ഫ്ളാറ്റിൽ ഒറ്റയ്ക്കാണ്.
കഴിഞ്ഞതൊക്കെ ഓർമ്മയിൽ നിന്നും വിട്ടു പോകാത്തത് കൊണ്ട് ഏകാന്ത തടവിൽ അകപ്പെട്ടിട്ടില്ലെന്ന് മാത്രം..
രമയുടെ മുഖം മനസ്സിൽ നിറഞ്ഞിരിക്കുന്നതിനാൽ ഓർമ്മകൾ എപ്പോഴും ലൈവ് ആകുന്നു.
ടൈം പോയതറിഞ്ഞേ ഇല്ലല്ലൊ..
ലഞ്ച് ടൈം ആവാറായി.
എങ്ങനെ ഒക്കെ പറഞ്ഞാലും ഒറ്റയ്ക്കുള്ള ജീവിതം ബോറിങ് തന്നെയാണ്.
പിന്നെ ആകെയുള്ള ആശ്വാസം
അവളാണ്.. തനു..
തനു എന്റെ college ആണ്…
എനിക്കിവിടെ അധികം കൂട്ടുകാരില്ല.. കമ്പനിയിൽ ചേർന്ന് കഴിഞ്ഞ് ഇടയ്ക്ക് എപ്പോഴോ കിട്ടിയ ഗ്യാപ്പിൽ പരിചയപെട്ടു അടുത്ത കൂട്ടുകാരായവരാണ് ഞാനും തനുവും. [ തുടരും ]
