ഓർമ്മകൾ മാത്രമാണ് സന്തോഷം തരുന്നത്
ഒരു പെൺകുട്ടി ബസ് കാത്ത് നിൽക്കുന്നു. ചുരിദാറാണ് വേഷം. തോളിൽ ബാഗ് തൂക്കിയിട്ടിരിക്കുന്നു. കൈയിൽ ഒരു ഫോണും.
ആരും നോക്കിപ്പോകുന്ന അഴകുള്ളവൾ എന്നൊന്നും പറയാനാവില്ല… അവൾക്ക് അത്ര ഭംഗിയൊന്നുമില്ല. പക്ഷെ എന്തോ ഒന്ന് എന്നെ അവളിലേക്ക് വലിച്ചടുപ്പിക്കുണ്ടായിരുന്നു.
ഞാൻ നേരത്തെ പറഞ്ഞ ആ സ്പാർക്‌ എന്റെ ഉള്ളിൽ അപ്പോഴേക്കും വീണിരുന്നു.
”ഏതാ ഇവൾ… ”
ഞാൻ എന്നോട് തന്നെ ചോദിച്ചുപോയി.
അപ്പോഴേക്കും ഏതോ ബസ് എന്റെ മുന്നിൽ അവളെ മറച്ചുകൊണ്ട് വന്നു നിന്നു.
ഇത്തിരിയെങ്കിലും ദർശനം ലഭിക്കാൻ ഞാൻ ചാഞ്ഞും ചെരിഞ്ഞും നോക്കിക്കൊണ്ടേയിരുന്നു.
അപ്പോഴേക്കും ബസ് എടുത്തു.
ഞാൻ വളരെ പ്രതീക്ഷയോടെ അവളെ കാണാനായി നിന്നു . നിർഭാഗ്യമെന്നു പറയട്ടെ ആ ബസ്സിൽ അവളും പോയി.
ആ ബസിന്റെ പുറകെ പോകാൻ തീരുമാനിച്ചു. അവൾ ആരാണെന്ന് കണ്ടുപിടിക്കണം.. അതൊരു ആഗ്രഹമായി.
ഞാൻ നേരെ ബൈക്കിൽ കേറിയതും ഫോൺ അടിച്ചതും ഒരുമിച്ചായിരുന്നു.
” മൈര് ”
പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു.
കോളേജിൽ നിന്നുള്ള കാൾ ആണ്.
” ടാ മൈരേ എവിടെപ്പോയി തുലഞ്ഞു കിടക്കുവാ….. ”
” വരണെടാ കുണ്ണെ.. അടങ്ങു… ”
എനിക്കാകെ ടെൻഷനായി.
” ദൈവമേ നീയായിട്ട് കൊണ്ട് തന്നതാണ്. ഒരേ ഒരു തവണകൂടി നീയവളെ എന്റെ മുന്നിൽ എത്തിക്കണം.. അത്രയ്ക്കവൾ മനസ്സിൽ പതിഞ്ഞുപോയി.. അത്കൊണ്ട് പ്ലീസ് ഹെല്പ് മീ… ”
ഞാൻ നന്നായിട്ടൊരു പ്രാർത്ഥന നടത്തി..
