ത്രീശൂർ എത്തിയപ്പോൾ അവൾ എന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു ചെറുതായിട്ട് മയങ്ങി, ട്രെയിനിയിൽ മിക്കപ്പോഴും വരുമ്പോ എന്നെ മൈൻഡ് ചെയ്യാത്ത ചില പെൺകുട്ടികൾ ഉണ്ട്, അതായത് വെള്ളിയാഴ്ച നാട്ടിലേക്ക് വരുമ്പോളും കാണും തിങ്കളാഴ്ച പോകുമ്പോഴും കാണും, പക്ഷെ പരിചയമൊന്നും ആരുമായും ഇല്ല. ഇന്നിപ്പോ അർപ്പിത എന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞിരിക്കുമ്പോ അവരെന്നെ നോക്കി ചിരിക്കുന്നത് ഞാൻ കണ്ടപ്പോൾ ……
മനസ്സിൽ ഒരു സന്തോഷം, ഇന്നേവരെ ഞാൻ ഒരു പെൺകുട്ടിയുടെ കൂടെ ഇതുപോലെ ഇരുന്നിട്ടില്ല എന്നത് തന്നെയാണ് അതിനു കാരണം.

ആലുവ എത്തിയപ്പോൾ അർപ്പിത കണ്ണ് തുറന്നു. നമുക്കൊരു “ഓട്ടോ എടുത്തു പോകാം കേട്ടോ”. അവളതിന്‌ ചിരിച്ചു സമ്മതിച്ചു. അവളുടെ ഹോസ്റ്റലിന്റെ കാർഡ് ഞാൻ വാങ്ങിച്ചപ്പോൾ ആ പേര് പരിചയമില്ലെങ്കിലും അത് എന്റെ ഫ്ലാറ്റ് നിൽക്കുന്ന അതെ റോഡ് തന്നെയാണെന്നു ഞാൻ മനസിലാക്കി. എന്തെന്നില്ലാത്ത സന്തോഷമായിരുന്നു അപ്പോൾ. അങ്ങനെ എനിക്കും അവൾക്കും ഒരുപോലെ ഇറങ്ങേണ്ട സ്പോട് എത്തി. ഞാനാദ്യം ഇറങ്ങി മുന്നിലെ ഹോസ്റ്റലിലേക്ക് നോക്കി. ലാവെൻഡർ എന്നപേരിൽ ഉള്ള വിമൻസ് ഹോസ്റ്റൽ. അതെന്റെ ഫ്ലാറ്റിന്റെ നേരെ ഓപ്പോസിറ് തന്നെയാണ്. പേര് ഞാനധികം ശ്രദ്ധിച്ചിട്ടില്ലെങ്കിലും ഒന്ന് രണ്ടു കുട്ടികളെ ഞാൻ അവിടെ കണ്ടത് ഓർത്തു, സുന്ദരികൾ ഒരുപാടുള്ള ഹോസ്റ്റൽ ആണ്.