ചേട്ടത്തിയെ ഗുജറാത്തിലേക്ക് കൊണ്ടു പോണമെന്ന് ഏട്ടന് ആഗ്രഹമുണ്ടായിരുന്നെങ്കിലും പഠനം പൂർത്തിയായിട്ടേ താൻ എങ്ങോട്ടുമുള്ളൂ എന്നതായിരുന്നു ഏട്ടത്തിയുടെ നിലപാട്.

ഞാൻ കോളേജ് ലൈഫ് അടിച്ചുപൊളിക്കന്ന യാളായിരുന്നു, ആവിശ്യത്തിന് വെള്ളമടിയും വലിയും പിന്നെ അത്യാവശ്യം ചുറ്റിക്കളികളുമായി ആസ്വദിച്ചു ജീവിക്കുന്നു.

എന്നാൽ വീട്ടിൽ എത്തിയാൽ എല്ലാരേം പോലെത്തന്നെ മിസ്റ്റർ പെർഫെക്ട് ചമയാൻ ശ്രമിക്കാറാണ് പതിവ്.

ഏട്ടൻ തിരിച്ചു പോയിക്കഴിഞ്ഞപ്പോഴാണ് ഏട്ടത്തിയെ കോളേജിൽ കൊണ്ടുപോകാനും തിരിച്ചു കൊണ്ടുവരുന്നതിനുമുള്ള ഡ്യൂട്ടി എന്നെയാണ് ഏൽപ്പിച്ചിരിക്കുന്നതെന്ന സത്യം ഞാൻ മനസിലാക്കിയത്. എനിക്കത് ഒട്ടും ദഹിച്ചില്ല.. കാരണം എന്റെ പല കുരുത്തക്കേടുകൾക്കും വിലങ്ങുതടി ആവുന്ന ഒരു തീരുമാനമായിരുന്നത്.. കോളേജിൽ തന്നെയുള്ള എന്റെ കുറ്റികളുമായി കോളേജിന്റെ പിന്നിലുള്ള പണിതീരാത്ത ബിൽഡിങ്ങിൽ വച്ചുള്ള വായിക്കൊടുപ്പും തപ്പലും തലോടലുമൊന്നും ഇനി പഴേപോലെ നടക്കില്ല എന്ന സത്യം എനിക്കുൾക്കൊള്ളാൻ സാധിക്കുമായിരുന്നില്ല.

എന്റെ പഴേ ബൈക്കിന് പകരം ഏട്ടൻ പുതിയ ബുള്ളറ്റ് മേടിച് തന്നതുകൊണ്ട് മാത്രം ഞൻ ഏട്ടത്തിയെ കൂടെകൊണ്ടുപോകാൻ തുടങ്ങി.

ഏടത്തി അത്യാവശ്യം കമ്പനി കൂടണ ടൈപ്പ് ആയോണ്ട് ഞാനും ഏടത്തിയും പെട്ടന്ന് കൂട്ടായി.