എനിക്ക് വേണം – മഴയും നനഞ്ഞു പോകുന്ന ആ യാത്രയിലും അവൻ വിയർത്തൊലിച്ചു അവരുടെ നടുവിൽ തളർന്നിരുന്നു..
രമ പകർന്നു കൊടുത്ത ധൈര്യം മുഴുവൻ ജിഷ്ണുവിനെ കണ്ട നിമിഷം മുതൽ ഒലിച്ചു പോയിരുന്നു. അവന്റെ മുന്നിൽ പ്ലസ് വണ്ണിൽ അവന്റെ മുന്നിൽ പ്രത്യക്ഷപ്പെട്ട ചെകുത്താൻ വീണ്ടും മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന അവസ്ഥ ആയിരുന്നു. ഭൂതകാല സ്മരണകൾ വരിഞ്ഞു മുറുകിയപ്പോൾ അവന്റെ നാവിനും എന്തിന് ശ്വാസത്തിന് പോലും ആരോ ചങ്ങലയിട്ടപോലെ ആയിരുന്നു.
ചുറ്റുമുള്ള സ്റ്റുഡന്റസ് ഉയർന്നും താഴ്ന്നും എന്താണ് നടക്കുന്നതെന്നറിയാൻ എത്തിക്കുത്തി നോക്കുന്നുണ്ടായിരുന്നു..

രമേഷിനെ ചുറ്റിയിരുന്ന ജിഷ്ണുവിന്റെ കണ്ണ് തങ്ങൾക്ക് നേരെ കനത്തു വരുന്നത് കണ്ട അവർ പിറുപിറുത്തുകൊണ്ട് താഴേക്ക് ഇരുന്നു.

“അപ്പോൾ മക്കള് ആദ്യം പോയി തന്തയെ തപ്പി കണ്ടുപിടിക്ക് എന്നിട്ട് ഒരു പെണ്ണിനെയൊക്കെ നോക്കാം…”

ജിഷ്ണു അവനെ നോക്കി ക്രൂരമായ ചിരിയോടെ അവനോടു പറയുമ്പോൾ, രമേഷിന്റെ മനസ്സ് ഏതോ കോണിൽ ഇരുന്നു അലറുകയായിരുന്നു.

“എനിക്ക് വയ്യേച്ചി… ഇനിയും അവർക്ക് മുന്നിൽ പോയി നാണം കെടാൻ,… അവരുടെ മുന്നിൽ തെറ്റു എന്താന്നു പോലും അറിയാതെ തലയും കുനിച്ചു ഇരിക്കാൻ….എനിക്കിനി പഠിക്കണ്ട…”

“നീ ഇതെന്തൊക്കെയാ ചെക്കാ ഈ പറേണേ….ഇത്രേ ഉള്ളൂ നീ…”

മാറിൽ കിടന്നു കരയുന്ന രമേഷിനെ നെഞ്ചോടടുപ്പിച്ചു തഴുകി ആശ്വസിപ്പിക്കുമ്പോഴും രമയുടെ കണ്ണുകളും നിറഞ്ഞൊഴുകകയായിരുന്നു.

“അവരെ പേടിച്ചാ നീ പഠിപ്പ് നിർത്താൻ പോണേ…
അത്രയ്ക്കും ധൈര്യല്ലാത്തോളാന്റെ രമേഷ്… ഒന്നുല്ലേലും ഒരു പോലീസാരന്റെ മോനല്ലേ,…”

അവന്റെ മുഖം പിടിച്ചുയർത്തി തന്റെ കണ്ണീര് കഷ്ടപ്പെട്ടു ഒളിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് രു അവനോട് ചോദിച്ചു.

“എനിക്കറിയില്ല ചേച്ചി…..കേട്ട് കേട്ട് ഇപ്പോ എനിക്കും ഉറപ്പിച്ചു പറയാൻ കഴിയണില്ല….”

കരഞ്ഞു ചുവന്നു കലങ്ങിയ കണ്ണും മുഖവുമായി അവളെ നോക്കിയ രമേഷിനോട് അവൾക്ക് പറയാൻ ഉത്തരം ഉണ്ടായിരുന്നില്ല.

“എന്താ നീ ഒന്നും കഴിക്കാത്തെ.. വിശപ്പില്ലെ…”

അത്താഴത്തിന് ഇരിക്കുമ്പോഴായിരുന്നു എന്തോ ആലോചിച്ചിരുന്ന രമേഷിനെ നോക്കി ദേവൻ ചോദിച്ചത്,
ദേവന്റെ ചോദ്യത്തിൽ ഭക്ഷണത്തിൽ വിരലിട്ടിളക്കി കൊണ്ടിരുന്ന രമയും ഞെട്ടി…”

“വന്നപ്പോൾ മുതൽ ഞാൻ ശ്രദ്ധിക്കുന്നതാ ഇവന്റെ മുഖത്തിനൊരു വാട്ടം,… ഇവനു മാത്രമല്ല പെണ്ണിനും ഉണ്ട്…”

ദേവന്റെ പ്ലേറ്റിലേക്ക് തോരൻ വിളമ്പുന്നതിനിടയിൽ രമയെയും രമേഷിനെയും മാറി മാറി നോക്കിക്കൊണ്ട് രേവതിയും കൂട്ടിച്ചേർത്തു.

“അച്ഛാ…എനിക്ക്..എനിക്കൊരു ബൈക്ക് വാങ്ങി തരുവോ…”

രമേഷ് ദേവനോട് ചോദിച്ചു.. അപ്പോഴും അവന്റെ തല കുനിഞ്ഞുതന്നെ ഇരുന്നു.

“എന്തിനാ ഇപ്പോ ബൈക്ക്, അതൊന്നും വേണ്ട…എനിക്ക് പേടിയാ…”

കേട്ടനിമിഷം തന്നെ രേവതി തന്റെ പ്രതിഷേധം അറിയിച്ചു.

അതോടെ രമേഷ് ദയനീയമായി രമയെ നോക്കി.

“നിനക്ക് ഇപ്പോൾ എന്തിനാ ബൈക്ക്….ബസിൽ പോയാൽ പോരെ…”

ദേവൻ രേവതിയെ ഒന്ന് നോക്കിയിട്ട് രമേഷിനോട് ചോദിച്ചു.

“അച്ഛാ…അവനൊരു ബൈക്ക് ഉണ്ടായിരുന്നേൽ എനിക്കും ബാങ്കിൽ പോവാനും വരാനും സുഖമായേനെ…ബസിലെ ഇടിയും തിരക്കും ഒന്നും കൊള്ളേണ്ടല്ലോ…”

രമ പ്രതീക്ഷയോടെ ദേവനെ നോക്കി കെഞ്ചുന്നപോലെ പറഞ്ഞു.
“അതിനിപ്പോ എത്ര വരും എന്ന് വെച്ചാ…”

രേവതി വീണ്ടും ഉച്ചത്തിൽ ആലോചിച്ചു.

“എന്റെ സേവിങ്‌സ് കുറച്ചുണ്ടല്ലോ അതെടുക്കാം…”

“അത് വേണോ മോളെ…”

ദേവൻ രമയോട് ചോദിച്ചു.

“ഒരാവശ്യത്തിന് എടുത്തില്ലെങ്കിൽ പിന്നെന്തിനാ അച്ഛാ..”

എല്ലാം കേട്ട് നിശബ്ദനായി ഇരിക്കുന്ന രമേഷിന്റെ മേലെ ആയിരുന്നു അത് പറയുമ്പോൾ രമയുടെ കണ്ണുകൾ.

“ഡാ രമേഷേ… മതി കള്ളപ്പനിയും പിടിച്ചു കിടന്നത്…രണ്ടു ദിവസമായില്ലേ…
താഴേക്ക് വാ അച്ഛൻ വിളിക്കുന്നുണ്ട്..”

രേവതി കട്ടിലിൽ കിടന്നിരുന്ന രമേഷിന്റെ അരികിൽ വന്നിരുന്നു കുസൃതിയോടെ പറഞ്ഞു.

പതിയെ എഴുന്നേറ്റു രേവതിയെ നോക്കിയ രമേഷിന്റെ മുടിയിലൂടെ രേവതി കയ്യോടിച്ചു.

“താഴേക്ക് വാടാ വാശിക്കാരാ…”

കവിളിൽ ഒന്ന് പിച്ചിയിട്ട് രേവതി താഴേക്ക് പോയി.

“ഒന്നനങ്ങി എഴുന്നേറ്റ രമേഷിന് അരികിൽ കിടന്ന ഫോൺ എടുത്തു സമയം നോക്കി മുകളിൽ കിടന്നിരുന്ന മിസ്ഡ് കാൾ അലർട്ടുകൾ അവൻ കണ്ടില്ലെന്നു വെച്ചു, താഴേക്കിറങ്ങി.

ഹാളിൽ ദേവൻ ഉണ്ടായിരുന്നു, രമ ജോലിക്ക് പോയിരുന്നു.

“ഇന്ന് ബൈക്ക് കിട്ടിയാൽ നാളെ നിന്റെ പനി മാറുവോടാ രമേഷേ…”

ദേവൻ അവനോടു ചോദിക്കുമ്പോൾ ചുണ്ടിലും വാക്കിലും ഒരു പുഞ്ചിരി ഒളിഞ്ഞു കിടന്നിരുന്നു.
കസേരയിൽ ഇരുന്ന രേവതിയുടെ കണ്ണിലും ഒരു ചിരി പരന്നു.

“പോയി ഡ്രസ്സ് മാറി വാ…..ഒരു ബൈക്ക് ഉണ്ട് എന്റെ കൂട്ടുകാരന്റെ മോന്റെയാ അവൻ ഗൾഫിൽ പോയി…
അധികം ഉപയോഗിച്ചിട്ടൊന്നുമില്ല…
നിനക്കിഷ്ടപ്പെട്ടൽ ഇന്ന് കണ്ടു ഇന്ന് തന്നെ കൊണ്ട് പോരാം…”

ദേവന്റെ വാക്കുകൾ കേട്ട രമേഷിന്റെ മുഖം വിടർന്നു. വിശ്വാസം വരാതെ അവൻ ദേവനെയും രേവതിയെയും മാറി മാറി നോക്കി.

“അവന്റെ ചിരി കണ്ടില്ലേ….ഇന്ന് രാവിലെ വരെ മുഖം ഒരു കൊട്ടയായിരുന്നു…”

രേവതി ചിരിയോടെ വന്നു അവന്റെ കയ്യിൽ പതിയെ പിച്ചി.

“പോയി ഡ്രസ്സ് മാറി വാടാ ചെക്കാ…”

കേട്ട പാതി കേൾക്കാത്ത പാതി രമേഷ് മുകളിലേക്ക് ഓടി.

“ഡാ…. രമേഷേ…നീ എടുത്തോ…ബൈക്ക് നിനക്കിഷ്ട്ടായോ….”

വൈകിട്ട് ബാങ്കിൽ നിന്നിറങ്ങിയ രമ കണ്ടത് ബാങ്കിന് മുന്നിൽ റോഡ് സൈഡിൽ ബൈക്കിൽ ചാരി അവളെ നോക്കി ചിരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രമേഷിനെ ആയിരുന്നു.
അവനരികിലേക്ക് വേഗത്തിൽ വന്നു അവൾ ആ ബൈക്കിനെ തൊട്ടും തലോടിയും നോക്കി.

“പൾസർ….!!!
കറുപ്പ് ആണല്ലോ…”

ടാങ്കിന് മുകളിൽ പേരിലൂടെ കയ്യോടിച്ചു കൊണ്ടവൾ അവനോടു ചോദിച്ചു.

“എന്ത് പറ്റി ചേച്ചിക്ക് കറുപ്പ് ഇഷ്ടോല്ലേ…”
അവളുടെ നോട്ടം കണ്ട രമേഷിന് സന്ദേഹം.

“എനിക്ക് ഇഷ്ടപ്പെട്ടെടാ ചെക്കാ…
…..രണ്ടീസം മുകളിൽ കയറി നീ അടയിരുന്നപ്പോൾ ഞാനാ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞെ എങ്ങനേലും ഒരു ബൈക്ക് നോക്കാൻ…ന്നാലും ഇത് പുതിയത് പോലുണ്ടല്ലോടാ…”

“അതിനു ഇതധികം ഓടിയിട്ടില്ലേച്ചി…
…….ചേച്ചി കേറ്….ഒന്ന് കറങ്ങണോ നമുക്ക് ബൈക്കിൽ…”

“അയ്യട അധികം കറക്കോന്നുമില്ല…എനിക്കും പേടിയാ.. പിന്നെ ഇതിപ്പോൾ ഇങ്ങനെയൊരാവശ്യം വന്നോണ്ടാ…”

“ഓഹ് ശെരി ചേച്ചി ഇപ്പൊ കേറ്…”

“എങ്ങനെയാടാ…”

സാരി ഒന്ന് കയ്യിൽ കോർത്ത് പിടിച്ചു എങ്ങനെ കയറുമെന്ന ചിന്തയിൽ രമ നിന്നു.

“ചേച്ചി ഇവിടെ കാല് ചവിട്ടി ഒരു സൈഡിലേക്ക് കാലിട്ടിരുന്നോ….
ഇന്നാ ഇവിടെ മുറുക്കി പിടിച്ചു കേറി ഇരുന്നോ…”

രുയുടെ വലത്തേ കൈ എടുത്തു തന്റെ തോളിലേക്കു അവൾക്ക് സപ്പോർട്ടിനു വേണ്ടി അവൻ വച്ച്കൊടുത്തു. അവന്റെ തോളിൽ മുറുകെ പിടിച്ചു ഉയർന്ന രമ ഒന്നാടി ബൈക്കിലേക്ക് ചരിഞ്ഞു ഇരുന്നു.

“ഹോ ഒന്ന് കയറാൻ തന്നെ എന്ത് പാടാ….ഇനി ഞാൻ എങ്ങാനും ഉരുണ്ടു വീഴുമോടാ…”

അവന്റെ തോളിൽ പിടിച്ചു ഇരിക്കാൻ അവളൊന്നു ബുദ്ധിമുട്ടി. അത് കണ്ട രമേഷ് തോളിൽ ഇരുന്ന അവളുടെ കയ്യെടുത്തു തന്റെ വയറിലൂടെ ചുറ്റിച്ചു.
അവളുടെ നെഞ്ച് അവന്റെ പുറത്തു ചാഞ്ഞു.

“ഇങ്ങനെ മുറുക്കെ പിടിച്ചോ….
സാരിയുടെ തുമ്പെടുത്തു പിടിച്ചോട്ടാ…ഇല്ലേൽ അത് വീലിൽ ചുറ്റും…”

രമേഷ് പറഞ്ഞത് കേട്ട രമ തുമ്പെടുത്തു മടിയിലേക്ക് വച്ചു.

“പറപ്പിക്കട്ടെ…ചേച്ചീ…”

“ദേ ചെക്കാ തല്ലു കൊള്ളും നീയ്….സ്പീഡിലെങ്ങാനും പോയാൽ ഇപ്പോഴേ അച്ഛനോട് പറഞ്ഞു ബൈക്ക് ഞാൻ തിരിച്ചു കൊടുപ്പിക്കും…”

രു ഒന്ന് ചൂടായതോടെ രമേഷ് ചിരിച്ചു..

“ഞാൻ തമാശ പറഞ്ഞതല്ലേ ചേച്ചിക്കുട്ടി…”

പതിയെ ചാവി തിരിച്ചു ബൈക്ക് സ്റ്റാർട്ട് ചെയ്ത് അവർ മുന്നോട്ടു നീങ്ങി.
അല്പനേരം കഴിഞ്ഞതോടെ രമക്ക് ആദ്യമുണ്ടായിരുന്ന ഭയം മാറി അവന്റെ പിന്നിലുള്ള യാത്ര അവൾ ആസ്വദിക്കാൻ തുടങ്ങി., തഴുകിപോവുന്ന കാറ്റും പിന്നിലേക്കൊടുന്ന വഴിത്താരകളും, അവളുടെ മുഖം അവന്റെ തോളിൽ ചാഞ്ഞു.

“ഉറങ്ങിക്കളയല്ലേ ചേച്ചി താഴെ വീഴുവേ…”

“ഉറങ്ങുവൊന്നുമില്ലെടാ ചെക്കാ…നല്ല രസം ഇങ്ങനെ പോവാൻ….”

ആഹ് യാത്ര ആസ്വദിച്ചു കൊണ്ടവർ വീട്ടിലെത്തുമ്പോൾ അവർ വന്ന ഒച്ച കേട്ട് രേവതി മുന്നിലെത്തി.

“എത്തിയോ….ഒരു ചേച്ചിയും അനിയനും….അവനോടു എന്നെയൊന്നു ബൈക്കിൽ കൊണ്ടുപോവാൻ പറഞ്ഞപ്പോൾ
എന്തായിരുന്നു….അവൻ ചേച്ചിയെ ബൈക്കിൽ കേറ്റിയിട്ടേ വേറെ ആരേം കേറ്റൂന്ന്…..”

“ഇനി അമ്മയ്ക്ക് കേറാല്ലോ വാ…എവിടെ പോണം…”

ബൈക്ക് ഒന്ന് റേസ് ചെയ്യിച്ചുകൊണ്ട് രമേഷ് രേവതിയോട് ചോദിച്ചു.

“ഓ എനിക്കെങ്ങും പോവണ്ട.. നിങ്ങൾ ചേച്ചിയും അനിയനും കൂടി പോയാൽ മതി. ഇനി അതുണ്ടാക്കി താ ഇതുണ്ടാക്കി താ എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു വാ…”

കെറുവ് കാട്ടി അകത്തേക്ക് കയറിപ്പോയ രേവതിയെ ബൈക്ക് സ്‌റ്റാൻഡിൽ ഇട്ടു ഓടി വന്ന രമേഷ് ചുറ്റിപ്പിടിച്ചു കൊഞ്ചിച്ചു.

“അയ്യേ…അമ്മേം ചേച്ചിയേം എല്ലാടത്തും കൊണ്ടോവാൻ അല്ലെ ഞാൻ…അയിന് ഇത്രേം കുശുമ്പോ…”

രേവതിയുടെ കവിളിൽ അവൻ പിച്ചി കളിയാക്കിയപ്പോൾ മറച്ചു പിടിച്ച ചിരി അവളിൽ നിന്ന് പിടിവിട്ടു പുറത്തേക്ക് വന്നു.

“അവനെ ഇത്രേം സന്തോഷായിട്ട് കണ്ടിട്ടില്ല അല്ലെ ഏട്ടാ…”

“ഹ് രമയും ഒന്ന് ചിരിച്ചുകാണുന്നത് ഇപ്പോഴാ…ആ പ്രസരിപ്പ് ഒക്കെ തിരിച്ചെത്തുന്നപോലെ…”

രാത്രി ദേവനോടൊപ്പം കിടന്ന രേവതി ഇന്നത്തെ കാര്യങ്ങൾ ഓർത്തു പറഞ്ഞു.

രണ്ട് ദിവസം നീ എവിടെ ആയിരുന്നു…ഞാൻ വിളിച്ചിട്ട് നീ എന്താ ഫോൺ എടുക്കാഞ്ഞേ…”

പിറ്റേന്ന് ക്ലാസ്സിൽ എത്തിയ രമേഷിനെ ഇന്റർവെല്ലിന് ജീന പുറത്തേക്ക് കൊണ്ട് വന്നു.

രാവിലെ വന്ന നേരം മുതൽ അവൻ ജീനയെ നോക്കാനോ മിണ്ടാനോ നിൽക്കാതെ മാറി നടക്കുകയായിരുന്നു.
സഹികെട്ട് ഉച്ചയ്ക്കുള്ള ഇന്റർവെല്ലിന് അവന്റെ കയ്യിൽ പിടിച്ചു വലിച്ചുകൊണ്ടവൾ പുറത്തേക്ക് വന്നിട്ട് ചോദിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു.

അവളുടെ ചോദ്യങ്ങൾക്കുള്ള ഉത്തരം അറിയാമായിരുന്നെങ്കിലും അവളോട് അത് പറയണോ വേണ്ടയോ എന്നുള്ള ചിന്തയിൽ കുഴങ്ങുകയായിരുന്നു രമേഷ്.

“നീ എന്താ ഉത്തരം പറയാത്തെ….ഇനി എന്നോട് പറയാൻ പറ്റാത്ത എന്തേലുമാണോ…”

അവളുടെ കൂർത്ത നെഞ്ച് തുളയ്ക്കുന്ന കണ്ണുകളിലേക്ക് നോക്കിയ അവന് സ്വയം നഷ്ടപ്പെടുന്നപോലെ തോന്നി.

“ഞാൻ…എനിക്ക്…വീട്ടിൽ കുറച്ചു പ്രശ്നം ഉണ്ടായി…അതോണ്ടാ…”

“ഇത് നിനക്കെന്നാൽ വിളിച്ചപ്പോൾ അങ്ങ് പറഞ്ഞാൽ പോരെ……വീട്ടിൽ എന്ത് പ്രശ്നം…”

ജീന വീണ്ടും അവനുനേരെ തിരിഞ്ഞു. [ തുടരും ]