എന്തയാലും അവനോട് ആദ്യം സംസാരിക്കാമെന്ന് തന്നെ ഞാൻ തീരുമാനിച്ചു.

മോളെ കിടത്തിയതിന്ശേഷം ഞാൻ അവന്റെ റൂമിലേക്ക് പോയി. അപ്പോഴും അത് അടഞ്ഞു കിടക്കുവാണ്.

ഞാൻ വാതിലിൽ മുട്ടി വിളിച്ചു..
മോനു …. എബീ….

കുറച്ചു നേരത്തിന്ശേഷം അവൻ വാതിൽ തുറന്നു..

ഞാൻ അവനോടു ചോദിച്ചു….

ഇനിയെങ്കിലും നീ എന്നോട് മിണ്ടാണ്ടിരിക്കുന്നത് നിർത്തണം.. ഞാൻ എന്ത്‌ ചെയ്തിട്ടാ നീ എന്നെ ഇങ്ങനെ അകറ്റണെ..?

അവൻ ഞാൻ ചോദിച്ചതിന് മറുപടി ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല.

എബിക്കുട്ടാ.. പ്ലീസ് എനിക്ക് ഇതു വല്ലാതെ ഹർട്ട് ചെയ്യുന്നു…..

അവൻ എന്നെ നോക്കി …

സോറി ആന്റി.. എനിക്ക് നിങ്ങളെ എന്റെ മമ്മിയായി കാണാൻ കഴിയുന്നില്ല…

അവന്റെ വാക്കുകൾ എന്നെ വല്ലാതെ വേദനിപ്പിച്ചു…
അവൻ്റമ്മ ഉള്ളപ്പോൾ പോലും ഒരു മകൻ്റെ വാത്സലും അവന് കൊടുത്തവളാണ് ഞാൻ. ചെറുപ്പത്തിൽ പലപ്പോഴും അവനെന്നെ അമ്മേ എന്ന് വിളിച്ചിട്ട് പോലുമുണ്ട്. അവനാണിപ്പോ എന്നെ അമ്മയുടെ സ്ഥാനത്ത് കാണാൻ കഴിയുന്നില്ലെന്ന് എൻ്റെ മുഖത്ത് നോക്കി പറഞ്ഞത്.

ഞാൻ തിരിച്ചുപോകാൻ നേരം അവൻ വിളിച്ചു.

ആന്റീ…….

ഞാൻ എന്തെന്നെ ഭാവത്തിൽ
അവനെ നോക്കി….

സോറീ… ഞാൻ അറിയാതെ നോക്കിപ്പോയതാ… പപ്പയോട് പറയരുത്. !!

അവൻ്റെ നിഷ്കളങ്കത കണ്ട് എൻ്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. ഞാൻ കണ്ണ് തുടച്ച്, മുഖത്തു ചെറിയ പുഞ്ചിരി വിടർത്തി.