“മൂപ്പൻറെ കാണാറില്ലേ?”

“ഇല്ല…”

“അതെന്താ വല്ലി?”

“പകൽ സമയത്തൊന്നും ഇവിടെ ഇല്ല.”

“മൂപ്പൻ രാത്രി വരില്ലേ വല്ലി, അപ്പോൾ കാണാമല്ലോ. പിന്നെ ഒരുമിച്ചല്ലേ മൂന്ന് പേരും കിടക്കുന്നത്?”

ഇങ്ങനെ ചോദിച്ചപ്പോൾ വല്ലിക്ക് പറയാൻ ഒരു മടി പോലെ തോന്നി.

“വല്ലി മടി കൂടാതെ തുറന്നു പറയു.”

എൻറെ വാക്കുകൾ വല്ലിക്ക് പറയാൻ ഉള്ള ധൈര്യം കൊടുത്തു കാണും. അനുസരണ ഉള്ള ഒരു കുട്ടിയെ പ്പോലെ അവൾ എന്നോട് പറഞ്ഞു തുടങ്ങി.

“രാത്രീലും കാണാൻ പറ്റില്ല, ഇരുട്ടിൽ ഒന്നും കാണില്ല.”

“വള്ളിയെ മൂപ്പൻ ഒന്നും ചെയ്യാറില്ലേ?”

“എന്ത് ചെയ്യാൻ?”

“അത് തന്നെ വല്ലി, നിങ്ങൾ രണ്ടു പേരും കൂടി കിടന്നു ചെയ്യാറില്ലേ. അത്…”

“അതൊക്കെ മുൻപ് ഉണ്ടാരുന്നു. ഇപ്പോൾ ഇല്ല. ഞാൻ ഇവിടെ മൂലക്ക് അല്ലെ എന്നും കിടന്നു ഉറങ്ങുന്നത്”

“അതെന്താ ഇപ്പോൾ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് വല്ലി?”

“ഇയാൾക്കു ഇതൊക്കെ അറിയാമോ? ഇയാളുടെ കല്യാണം കഴിഞ്ഞതാണോ?”

“എനിക്ക് എല്ലാം അറിയാം. കല്യാണം കഴിഞ്ഞിട്ടില്ല.”

“ഉം…”

“എന്താ ഒന്നും ഇല്ലാത്തത് എന്ന് പറഞ്ഞില്ല. മടി വേണ്ട വല്ലി.”

ഞാൻ പറഞ്ഞു.

“എന്തോ എനിക്കറിയില്ല. അല്ലിയോടും ഇല്ല. എന്നോടും ഒന്നും ഇല്ല ഇപ്പോൾ.”

“വല്ലിയോട് സംസാരിക്കുമ്പോൾ എനിക്ക് എന്തോ പോലൊക്കെ തോന്നുന്നു.”

“എന്താ തോന്നുന്നത്?”