മകന് അമ്മയുടെ പാല് വേണം
പാല് – ഞങ്ങൾ അമ്മയും മകനും ആണെന്ന്ള്ള അകൽച്ച അപ്പോൾ ഇല്ലായിരുന്നു. ഇതിലും വലുത് കഴിഞ്ഞാണ് ഞങ്ങൾ നിൽക്കുന്നത്.
എന്തൊക്കെ ആയാലും സമയം പോയ്‌കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇനി എത്രയും വേഗം വീട്ടിലേക്ക് കയറിയില്ലെങ്കിൽ എല്ലാം കൈ വിട്ടുപോകുമെന്ന് അറിയാവുന്നതുകൊണ്ട് ഞാൻ എന്റെ മകനെ തട്ടി.
ഞാൻ: മെല്ലെ അവന്റെ ചെവിയിൽ പറഞ്ഞു.
ഡാ, വാ നമുക്ക് പോകാം. അവൾ ആരെങ്കിലുമാകട്ടെ, നമ്മൾ എന്തിനാ അതൊക്കെ നോക്കാൻ പോകുന്നത്. ഇതിലും വലുതല്ലെ നമ്മൾ കാണിച്ചു കൂട്ടിയത്.
നിൽക്കമ്മെ, എന്തായാലും ഇത്രയും സമയം ആയില്ലേ. ഒരു പത്തുമിനിറ്റ് കൂടെ നിൽക്കാം. എന്നിട്ടും ആളെ കാണാൻ സാധിച്ചില്ലെങ്കിൽ നമുക്ക് പോകാം.
ഞാനും അത് സമ്മതിച്ചു. ഞങ്ങൾ അവിടെത്തന്നെ നിലയുറപ്പിച്ചു. അവർ ചെയ്യുന്നത് ഇരുട്ടിന്റെ മറവിൽ ഒന്നും കാണാൻ സാധിക്കുന്നില്ലെങ്കിലും കുറച്ചു മുൻപ് മകന്റെ സ്പർശനത്താൽ ഇളകിയിരുന്ന എന്റെ വികാരം ഇതുംകൂടെ കണ്ടപ്പോൾ എനിക്ക് പിടിച്ചു നിർത്താൻ ആയില്ല.
മകൻ എന്തെങ്കിലും ചെയ്തിരുന്നെങ്കിൽ എന്ന് ആഗ്രഹിച്ച എനിക്ക് അവനിൽ നിന്നും ഒരു മുന്നേറ്റവും കാണാൻ സാധിച്ചില്ല.
അൽപ്പം മുൻപ് വെള്ളം പോയത് കൊണ്ട് ആയിരിക്കാം അവൻ അകത്തേക്ക് നോക്കുന്നതല്ലാതെ എന്നെ ഗൗനിച്ചില്ല. ഏകദേശം പത്തുമിനിറ്റോളം ഞങ്ങൾ അങ്ങനെ തന്നെ നിന്നു.
