ലളിത.. ഒരു കാമിനി!!
കാമിനി – അവളില്‍ നിന്നു മൌനം മാത്രം ‘
ഞാന്‍ ‘ ഡി ‘
ലളിത: എല്ലാം .. ചിലപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാന്‍ സുഖമുള്ള കാര്യങ്ങളായിരിക്കണമെന്നില്ല. അഥവാ ചേട്ടന് സുഖം ഇല്ലാത്ത കാര്യങ്ങളാണെങ്കില്‍, എന്നെ ഉപേക്ഷിക്കുമോ ?
ഹോ.. വല്ലാത്ത ഒരു ചോദ്യം !!
ഞാന്‍ എന്താണ് ഊഹിക്കേണ്ടത് ?
ലളിതയുടെ കാര്യത്തില്‍, ഞാന്‍ ഊഹിക്കുന്നതൊന്നും ആയിരിക്കില്ല മിക്കവാറും അവള്‍ പറയാന്‍ പോകുന്നത്, എന്നാലത് തീരെ ആശ്വാസം തരുന്ന കാര്യമല്ല. കാരണം, ഒരു പക്ഷേ.. ഞാന്‍ ഉദ്ദേശിക്കുന്നതിലും മുകളിലുള്ള കാര്യങ്ങള്‍ ആവാന്‍ സാധ്യതയുണ്ട്.
ഞാന്‍: എന്തു വന്നാലും ഞാന്‍ നിന്നെ ഉപേക്ഷിക്കില്ല മോളെ..
അതിനു എനിക്കു കഴിയില്ല.
ലളിത : ഞാന്‍ ഇനി പറയാന്‍ പോകുന്ന കാര്യങ്ങള്‍ അജയേട്ടനു അംഗീകരിക്കാന്‍ കഴിയില്ലെങ്കില്‍ ഞാന്‍ പിന്മാറാന്‍ തയ്യാറാണ്. പക്ഷേ അതിനു അജയേട്ടന്‍ എന്നെ സഹായിക്കണം.
ഞാന്‍ : ഉം
ലളിത : പക്ഷേ എന്‍റെ അമ്മയുടെ കാര്യം .. അത് അജയേട്ടന്‍ എന്തായാലും എനിക്കു നടത്തിത്തരണം.
നടത്താണ്‍ കഴിയും എന്ന പരിപൂര്‍ണ്ണമായ ആത്മവിശ്വാസം എനിക്കു ഉണ്ടായിരുന്നില്ലെങ്കില്‍ പോലും ഞാന്‍ ‘ഉം' എന്നു മൂളി.
എനിക്കു തല്‍പര്യം ഇല്ലാതിരുന്നതുകൊണ്ടല്ല.. അവരെ വിലക്കാന്‍ എനിക് കഴിയുമോ എന്ന ഭയം.
ലളിത: നമ്മള്‍ തമ്മിലുള്ള ധാരണകള്‍ മറന്നില്ലല്ലോ.? ഇന്ന് ഞാന്‍ പറയില്ല, ഇനി ചോദിക്കുകയും അരുത്.
ഞാന്‍ നിരാശയോടെ ‘ ഉം' എന്ന് മൂളി. അല്ലാതെ വേറെ നിവര്‍ത്തി ഇല്ലല്ലോ.!!
ഞാന്‍ : എപ്പോള്‍ പറയും ?
ലളിത: അജയേട്ടന്‍ ചോദിക്കാതാവുമ്പോള്‍, എനിക്കു തോന്നുമ്പോള്‍.
ഞാന്‍ അതും അംഗീകരിക്കണമല്ലോ.
എന്തായാലും രഹസ്യങ്ങള്‍ പേറിനടക്കുന്ന എന്‍റെ ഭാര്യ എനിക്കൊരു അല്‍ഭൂത വസ്തു തന്നെയായി തോന്നി.
ഞാന്‍ കുളികഴിഞ്ഞു ഡ്രസ് ധരിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കെ ലളിത, അവളുടെ റിങ്ങ് ചെയ്തുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന ഫോണുമായി എന്‍റെ അരികിലേക്ക് വന്നു.
അത് അവളുടെ അമ്മതന്നെ ആയിരുന്നു.
അവള്‍ ആംഗ്യഭാഷയില്‍ എന്നോടു എടുത്തു സംസാരിക്കാന്‍ പറഞ്ഞു.
ഞാന്‍ ഫോണ്‍ എടുത്തു.
‘ഹലോ'
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഹലോ മോള് ?
എന്നോടു എന്താ സംസാരിക്കില്ലെ എന്നൊക്കെ ചോദിക്കണമെന്ന് തോന്നിയെങ്കിലും ഇന്നലത്തെ പോലെ രാഗിണി എന്‍റെ ആണ്ടി പിടിച്ച് കളിക്കുകയല്ലാതിരുന്നത്കൊണ്ട് എനിക്കു ആ ഒരു മൂഡില്‍ സംസാരിക്കാന്‍ കഴിഞ്ഞില്ല. ഞാന്‍ പെട്ടെന്നു, അമ്മ നിന്നെ ചോദിക്കുന്നു എന്നു ഉറക്കെ തന്നെ പറഞ്ഞുകൊണ്ടു ഫോണ്‍ ലളിതക്ക് കൊടുത്തു.
അവളുടെ മുഖത്ത് നിരാശ പ്രത്യക്ഷമായി. എന്നെ അവള്‍ കണ്ണുരുട്ടി പേടിപ്പിച്ചുകൊണ്ട് ഫോണ്‍ വാങ്ങി
‘ ആ അമ്മേ ഞങ്ങള്‍ പുറപ്പെടാന്‍ തുടങ്ങുകയാ….
അവള്‍ സംസാരിച്ചുകൊണ്ടു അകത്തേക്ക് പോയി.
എനിക്കു എന്‍റെ ജീവിതത്തിലേക്ക് നോക്കുമ്പോള്‍ വല്ലാത്ത പന്തികേഉകള്‍ തോന്നാന്‍ തുടങ്ങി.
എന്തെല്ലാം അവിശ്വസനീയതകള്‍ ആണ് എന്‍റെ ജീവിതത്തില്‍ ഇപ്പോള്‍ നടന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്നത്?
ഇന്നവിടെ പോയാല്‍ എന്തൊക്കെ ആണോ ഉണ്ടാവാന്‍ പോകുന്നത്. ഈ ലളിത എന്തൊക്കെ കാട്ടിക്കൂട്ടുമോ ആവോ ?
ഞാന്‍ കണ്ട ചില Adult porn videos എന്‍റെ മനസിലൂടെ കടന്നുപോയി.
മരുമകന്‍ തല്‍പര്യത്തോടെ നോക്കുന്നതും ഉടനെ തുണി അഴിച്ചിട്ടു മുട്ടില്‍ ഇരുന്നു കുണ്ണമൂഞ്ചുന്ന അമ്മായിയമ്മയെയും എല്ലാം കുറെ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
യഥാര്‍ത്ഥ ജീവിതത്തിന്‍ അങ്ങനെ എല്ലാം സംഭവിക്കുമോ ?
ആവോ ?
ചിലകാര്യങ്ങള്‍ സിനിമയെ വെല്ലുന്ന രീതിയില്‍ ജീവിതത്തില്‍ നടന്നതായും കേട്ടിട്ടുണ്ട്.
എന്തായാലും അപമാനിതന്‍ ആവതിരുന്നാല്‍ മതിയായിരുന്നു. എന്തു തന്നെ അബദ്ധം പറ്റിയാലും ലളിതയെ ഭയപ്പെടേണ്ടതില്ല എന്നതാണു ഒരേ ഒരു ആശ്വാസം.
എന്‍റെ ഭാര്യക്ക് ഇന്ന് എന്തെന്നില്ലാത്ത ഒരു ഉല്‍സാഹവും സന്തോഷവും എല്ലാ മായിരുന്നു.
എനിക്കാണെങ്കില്‍ ഒരു സംഭ്രമാവസ്ഥയും.
അഥവാ, ഭാഗ്യം കൊണ്ടോ നിര്‍ഭാഗ്യം കൊണ്ടോ അവളുടെ അമ്മയുമായി എന്നെങ്കിലും എന്തെങ്കിലും സംഭവിക്കുകയാണെങ്കില്‍ … പിന്നീട് എനിക്കു അത് തിരുത്തന്‍ കഴിയില്ലല്ലോ.
അവൾക്ക് അത് എന്‍റെ മേലെ എപ്പോഴും ആരോപിക്കാന്‍ കഴിയുമല്ലോ എന്നുള്ള ചിന്തകളാണ് എന്നെ ഭയപ്പെടുത്തിയത്.
അതേ സമയം, മനസിന്‍റെ മറ്റൊരു വശത്ത് അവളുടെ അമ്മയെ ഭോഗിക്കാനുള്ള ആഗ്രഹം നിറഞ്ഞു നിന്നിരുന്നു. അതിന്‍റെ വരും വരായ്കകളെക്കുറിച്ച് ഒന്നും ആലോചിക്കാതെ ആ സ്ത്രീയെ ലൈംഗിക സംതൃപ്തിക്കായി ഉപയോഗിക്കാന്‍ കൊതിക്കുന്ന മനസിന്‍റെ ആ മറുവശം എന്നോടു പറഞ്ഞു.
നിനക്കു ഭാഗ്യമുണ്ടെങ്കില്‍ ഒരു പക്ഷേ ഇന്ന് തന്നെ എന്തെങ്കിലും നടന്നേയ്ക്കാം.
എന്‍റെ ഫോണ്‍ ശബ്ദികന്‍ തുടങ്ങി.
ഞാന്‍ ഫോണ്‍ ഡിസ്പ്ലേ നോക്കിയപ്പോള്‍ അളിയന്‍ രാജേഷിന്‍റെ നമ്പറാണ്.
ഞാന്‍ : ഹലോ.
രാജേഷ് : അജയേട്ടാ, പെട്ടെന്നു വരില്ലേ.
ഞാന്‍ : ഹാ.. ഡാ.. ഞങ്ങള്‍ ദാ പുറപ്പെടുന്നു.
രാജേഷ് : ഞാന്‍ അത്യാവശ്യമായി ഒന്നു പുറത്തു പോകുന്നുട്ടോ. അജയേട്ടന്‍ വരുമ്പോള്‍ ചിലപ്പോ ഇവിടെ കാണില്ല. ഉടനെ എത്തിയേക്കാം. പിന്നെ ഇന്ന് ഇവിടെ ഹാള്‍ട്ട് അല്ലേ ?
ഞാന്‍ : അയ്യോ.. അല്ല, നാളെ ഓഫീസില്‍ പൊവേണ്ടതല്ലേ.
അളിയന്‍ : അതിനിപ്പോ എന്താ.. ഇവിടുന്നു അങ്ങ് പോയാല്‍ പോരേ…
ഞാന്‍ : ഹാ അതൊക്കെ നമുക്ക് വന്നിട്ട് സംസാരിക്കാം..
ലളിത : അതേയ് അജയേട്ടാ .. എങ്ങനെയെങ്കിലും അമ്മയെ കുറച്ചുദിവസം നമ്മുടെ കൂടെ ഇവിടെ നില്‍ക്കന്‍ സമ്മതിപ്പിക്കണം കേട്ടോ. രാജേഷും സപോര്‍ട്ട് ചെയ്യും.
ഞാന്‍ : എടി, അവസാനം ഇതെല്ലാം വല്ല പൊല്ലാപ്പിലും ചെന്നു ചടുമോ? എടീ.. നിന്നോട് നിന്‍റമ്മക്ക് സ്നേഹം ഇല്ലാതിരിക്കുമോ? നിനക്കു ദോഷം വരുന്ന ഒരു കാര്യത്തിന് അവര്‍ സമ്മതിക്കുമോ ?
ലളിത : പ്രണയത്തിന് കണ്ണുകളുണ്ട്.. മൂക്കുണ്ട്.. എല്ലാമുണ്ട്. അതൊന്നും ഇല്ലാത്തത് കാമത്തിനാണ്. അജയേട്ടന്‍ അതികം ആലോചിച്ചു തലപൂണ്ണാക്കാന്‍ നില്‍ക്കണ്ട. ഞാനില്ലേ കൂടെ !!
അതുപറയുമ്പോള്‍ ലളിതയുടെ കണ്ണുകളില്‍ ഒരു വല്ലാത്ത തിളക്കം ഞാന്‍ കണ്ടു.
അവളുടെ കണ്ണുകളില്‍ ക്രൂരതയുടെ ഒരു ലാഞ്ചന ഉണ്ടായിരുന്നോ ? അറിയില്ല !! എനിക്ക്, ആ ഭാവം, അതിന്‍റെ അര്‍ഥങ്ങള്‍ അതൊന്നും ഊഹിക്കാന്‍പോലും കഴിയുന്നില്ല.
കാറില്‍ ആണ് ഞാനും അവളും അവളുടെ വീട്ടിലേക്ക് പൊയ്ക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നത്. വെറും അഞ്ചോ പത്തോ മിനിറ്റുനേരത്തെ യാത്രയെ ഉള്ളൂ. ഇന്നത്തെ അവളുടെ വീട്ടിലേക്കുള്ള പോവലില്‍ ഒരു പ്രത്യേകത ഉണ്ടല്ലോ.
ലളിത ഇടക്കിടെ എനിക്കുനേരെ നോട്ടം എറിയുന്നുണ്ട്. ഞങ്ങള്‍ തമ്മില്‍ ഒന്നും സംസാരിക്കുന്നില്ല.
അവള്‍ എന്നെ പരിഹസിച്ചു ചിരിക്കുകയാണെന്നു എനിക്കവളുടെ മുഖഭാവത്തിലൂടെ തോന്നുന്നു. എന്നാല്‍ അവള്‍ എന്നെ നോക്കുകയോ ചിരിക്കുകയോ ഒന്നും ചെയ്യുന്നില്ല. ‘പക്ഷേ ആ ഭാവം !!
എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് നോക്കുന്നില്ലെങ്കിലും. ‘നിന്‍റെ ഉള്ളിലെ സന്തോഷം എനിക്കു അറിയാമെടാ എന്ന ഒരു ഭാവം അവളിലുണ്ട് . പുറത്തേക്ക് വരാതെ അകത്തു ഒളിപ്പിച്ചു വെച്ചിരിക്കുന്ന ഒരു ചിരിയും.
അവള്‍ എന്നെ നോക്കുന്നില്ലെങ്കിലും ഞാന്‍ അവളെ നോക്കുമ്പോള്‍ അവള്‍ക്കത് മനസിലാവുന്നുണ്ട്.
ബോധപൂര്‍വ്വം എന്നെ നോക്കാതെ അവിടെയും ഇവിടെയും എല്ലാം നോക്കി എന്നെ ഒരു മാതിരി വട്ട് പിടിപ്പിക്കുകയാണവള്‍.
എങ്ങനെയും അവള്‍ എന്നോടു ഒന്നു മിണ്ടിയാല്‍ മതിയായിരുന്നു.. എന്ന ഒരു മനസികാവസ്ഥയില്‍ ആയിരുന്നു ഞാന്‍.
മൌനം വിച്ഛേദിക്കാന്‍ വേണ്ടി എനിക്കുതന്നെ അവളോടു സംസാരിച്ച് തുടങ്ങണം എന്നു ഞാന്‍ ആഗ്രഹിച്ചു വെങ്കിലും എനിക്കു അവളോടു സംസാരിക്കാന്‍ വല്ലാത്ത വിഷയ ദാരിദ്ര്യം അനുഭവപ്പെടുന്നു.
വീടിന്‍റെ ഗെയ്റ്റ് കടന്നു കാര്‍ മുറ്റത്തായി നിര്‍ത്തി. ആ വലിയ തറവാട് വീട് എനിക്ക് എന്തോ ഒരു പ്രേതബാധയുള്ള വീടുപോലെയാണ് ഇപ്പോള്‍ തോന്നുന്നത്.
അങ്ങനെ എനിക്ക് തോന്നുന്നതില്‍ ന്യായം ഉണ്ടല്ലോ. ഒരു അര്‍ത്ഥത്തില്‍ ലളിതക്ക് ഉള്ളത് ഒരു തരം പ്രേതബാധതന്നെ.
അവളുടെടെ രതിവൈകൃത സങ്കല്‍പ്പങ്ങളിലൂടെയുള്ള സ്വയംഭോഗങ്ങള്‍ എത്ര എത്ര തവണ ഈ വീടിനകത്ത് വെച്ചു നടന്നിരിക്കും അല്ലേ ?
ചിലപ്പോള്‍ ലളിത പറഞ്ഞപോലെ ഗായത്രിയേച്ചിയുടെയും..
ഇതില്‍ രണ്ടിലും നായകന്‍ ഞാനാ ആയിരുന്നല്ലോ എന്നോര്‍ത്തപ്പോള്‍ മനസിന് എന്തോ ഒരു കുളിര്‍!!
ഒരു പക്ഷേ ഇനിമുതല്‍ ഈ വീട് എന്‍റെ ഭാര്യവീട് എന്നതിലുപരി എന്‍റെ വെടിപ്പുര ആയിരിയ്ക്കും.
അയ്യേ.. എന്തൊരു ദുരാഗ്രഹമാണെനിക്ക്.. മോശം മോശം .. എന്‍റെ ചിന്തകള്‍ ആരെങ്കിലും അറിഞ്ഞുവെങ്കില്‍ എന്നെക്കുറിച്ച് എന്താണ് അവരൊക്കെ കരുതുക.!! അങ്ങനെ ഓരോന്ന് ആലോചിച്ചുകൊണ്ട് കാറില്‍ നിന്നിറങ്ങുമ്പോഴേക്കും ഗായത്രിയേച്ചി അകത്തുനിന്നു വരാന്തയിലേക്ക് ഇറങ്ങിവന്നു.
അവര്‍ ഒരു സാരിയാണ് ധരിച്ചിരുന്നത്., യാതൊന്നും പുറത്തുകാണിക്കാത്ത രീതിയില്‍ വളരെ മാന്യമായിട്ടാണ് അവര്‍ സാരി ധരിച്ചിരുന്നത്.(അവര്‍ മുൻപും അങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നു)
ഗയാത്രിയേച്ചി :
എന്താ ലളിതേ..രാവിലെ കഴിക്കാതെ വരുമ്പോ കുറച്ചു കൂടെ നേരത്തെ വന്നൂടെ ?
ലളിത അവളുടെ അമ്മയോട് :
ഒരുങ്ങിക്കെട്ടി വരുമ്പോഴേക്കും വൈകില്ലേ അമ്മേ ?
അതുകൊണ്ടല്ലേ ഞാന്‍ പറഞ്ഞത് വല്ലതും കഴിച്ചിട്ടു ഇറങ്ങാന്നു. ‘ അതിനു സമ്മതിച്ചില്ലല്ലോ, വന്നിട്ട് കഴിക്കാം എന്നു പറഞ്ഞങ്ങ് ബഹളം വെച്ചില്ലെ ?
ഗായത്രിയേച്ചി : ഹാ നല്ല കാര്യമായി. ഉണര്‍ന്ന പാടെ കഴിക്കാതെ വരാം എന്നു പറഞ്ഞിട്ടും എത്ര വൈകി, അപ്പോള്‍പ്പിന്നെ കഴിച്ചിട്ടായിരുന്നു വന്നിരുന്നതെങ്കില്‍ എപ്പോഴാ വരുന്നേ.. നീ ഇവിടെ വന്നിട്ടിപ്പോ എത്ര നാളായെന്നു വല്ല ഓര്‍മ്മയുമുണ്ടോ ?
ഇടക്ക് ഗായത്രിയേച്ചി എന്നെ നോക്കിക്കൊണ്ടു..
വാ അജയ് കേറി ഇരിക്കൂ.
വീണ്ടും ലളിതയോടയി:
നിങ്ങള്ക്ക് ഇടക്കൊക്കെ ഇങ്ങോട്ട് വന്നു കൂടെ ?
ലളിത: ഓ ഇത്ര അടുത്തു തന്നെ അല്ലേ എപ്പോള്‍ വേണേലും വരാമല്ലോ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഉം തന്നെ തന്നെ .. അടുത്തുള്ളവര്‍ ആണ് തീരെ വരാതിരിക്കുന്നത്. കുറച്ചു ദൂരെ ആണ് നിന്നെ കൊണ്ടുപോയിരുന്നതെങ്കില്‍ ഇടക്കെങ്കിലും ഒന്നു വന്നു നോക്കിയേനെ.. കല്യാണം കഴിഞ്ഞശേഷം എത്ര പ്രാവശ്യം വന്നെടീ.. നീ ഇവിടെ ? പറ ?
ലളിത : അയ്യോ വിട്ടേക്കെൻ്റമ്മേ.. അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നില്‍ക്കന്‍ പറഞ്ഞിട്ടു എന്തായി തീരുമാനം ?
അപ്പോഴേക്കും ഞങ്ങള്‍ ഹാളില്‍ എത്തിയിരുന്നു.
ലളിത തുടര്‍ന്നു: എന്തായാലും അമ്മ കുറച്ചു ദിവസം അവിടെ വന്നു നിന്നെ പറ്റു. അജയേട്ടനും എന്നും പറയും അമ്മയെ എങ്ങനെ എങ്കിലും സമ്മതിപ്പിച്ചു അവിടെ കുറച്ചു ദിവസം നിര്‍ത്തണമെന്ന്.
തീര്‍ത്തൂം നിഷ്കളങ്ക എന്നപോലെ ലളിത അത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ പെട്ടെന്നു ഗയാത്രിയേച്ചി എന്‍റെ മുഖത്തേക്ക് ഒന്നു നോക്കി. ഞാന്‍ അവരുടെ കണ്ണിലേക്കും നോക്കി.
കണ്ണുകള്‍ തമ്മില്‍ ഉടക്കിയ ഉടനെ ഗയാത്രിയേച്ചി നോട്ടം പിന്‍വലിച്ചു കൊണ്ട് ലളിതയോട് :
ഇവിടെ നൂറു കൂട്ടം പണികള്‍ ഉണ്ട്. രാജേഷിന്‍റെ കാര്യമെല്ലാം നോക്കണ്ടേ എന്‍റെ ലളിതേ ?
ലളിത : ഓ പിന്നെ.. അവന്‍ കൊച്ചു കുട്ടിയല്ലേ, എല്ലാ കാര്യങ്ങളും ചെയ്തുകൊടുക്കാന്‍..
അവര്‍ക്കു എന്തൊക്കെയോ എന്‍റെ കാര്യത്തില്‍ മാനസികമായ അസ്വസ്ഥതകള്‍ ഉണ്ട് എന്ന് നിങ്ങള്ക്ക് ഇപ്പോള്‍ മനസിലായില്ലേ ?
ഇത്രയും നേരമായിട്ടും ‘കേറിവാ അജയ്” എന്നല്ലാതെ എന്നോടു വേറെ ഒന്നും അവര്‍ സംസാരിച്ചിട്ടില്ല. സാധാരണ അങ്ങനെ അല്ല കേട്ടോ. ഔപചാരികമായി ആണെങ്കില്‍ കൂടെ അവര്‍ എന്നോടു നന്നായി സംസാരിക്കാറുണ്ട്.
ഇന്നലെ രാത്രിയിലെ ആ കാള്‍. അസ്വാഭാവികമായിരുന്ന എന്‍റെ സംസാരരീതി അവരില്‍ വല്ലായ്മ്മ ഉണ്ടാക്കി എന്ന് എനിക്കുറപ്പാണ്.
അങ്ങനെ ചിന്തിച്ച് കൊണ്ടിരിക്കെ ഗയാത്രിയേച്ചി എന്നോട് : ഇരിക്കൂ അജയ്, മോനേ നാളെ ഓഫീസ് ഉണ്ടല്ലേ ?
ഞാന്‍ : അതേ
ഗയാത്രിയേച്ചി : ഇന്നിനി പോണോ? മോന് ഇവിടുന്നു നേരെ ഓഫീസി ലേക്ക് പോയാല്‍ പോരേ? അവള്‍ വൈകുന്നേരം അങ്ങ് വരും. [ തുടരും ]
