കൊതിമൂത്ത ചേച്ചിമാരും ഞാനും
അത് നേരാണ്താനും.
മമ്മിയെപ്പോലെയല്ല റാണിയാൻ്റി.
സാരിയൊന്ന് മാറിക്കിടന്നാൽ അന്നേരം തന്നെ മമ്മി വലിച്ചിടും പക്ഷേ റാണിയാൻ്റിക്ക് അതിനൊക്കെ അൽപ്പം താമസമാണ്.
ആരേലും പയ്യന്മാർ അന്നേരം നോക്കുന്നുണ്ടെങ്കിൽ പോലും ആൻ്റിക്കൊരു കുലുക്കവുമില്ല.
ചില പയ്യന്മാർ ആൻ്റിയെ നോക്കാൻ വേണ്ടി പരുന്തിനെപ്പോലെ ചുറ്റും വട്ടമിട്ടു പറക്കാറുണ്ട്.
അവരൊക്കെ നോക്കുമ്പോൾ ആൻ്റിക്കൊരു ചെറു ചിരിയുണ്ട്.
നല്ല തിരക്കുള്ള ബസ്സിലൊക്കെ പോകുമ്പോൾ പയ്യന്മാർ ആൻ്റിയുടെ ബാക്കിൽ ചേർന്ന് വന്നു നിൽക്കാറുള്ളത് താൻ കണ്ടിട്ടുണ്ട്.
ആൻ്റിക്ക് അതൊന്നും ഒരു പ്രശ്നമേയല്ല.
ശൗരി പറഞ്ഞപോലെ കുട്ടപ്പനങ്കിൾ പാവമായത് കൊണ്ടായിരിക്കും ആൻ്റി ഇങ്ങനെയൊക്കെ.
സെലീനയ്‌ക്കു ആകെയൊരു അസ്വസ്ഥത തോന്നി.
ശൗരിയും ആൻ്റിയും തമ്മിൽ എന്തേലുമുണ്ടേൽ തനിക്കെന്നാ. തൻ്റെയാരുമല്ലല്ലോ ശൗരി.
അവളങ്ങനെ സമാധാനിക്കാൻ ശ്രമിച്ചെങ്കിലും മനസ്സിൽ വീണ്ടും വീണ്ടും അസ്വസ്ഥതയുടെ നാമ്പുകൾ
തലപൊക്കി തുടങ്ങി.
അൽപ്പം കഴിഞ്ഞപ്പോൾ ലൗലി അയൽക്കൂട്ടം കഴിഞ്ഞ് വന്നു.
“അവള് പോയോടീ..”
“കുറച്ചു സമയമായി പോയിട്ട്”
സെലീന മറുപടി നൽകി.
“എങ്കിൽ വാ.. ഞാൻ ചായയുണ്ടാക്കാം..”
അവളെ വിളിച്ചുകൊണ്ട് ലൗലി അകത്തേയ്ക്ക് പോയി.
അന്നു രാത്രിയിൽ സെലീന വല്ലാത്തൊരു സ്വപ്നം കണ്ടു.
