ഗൗരവത്തിൽ പറഞ്ഞാലെ എന്നെ ഇരുത്താൻ കഴിയുകയുള്ളുവെന്ന് വാപ്പക്ക് അറിയാം. കാരണം എനിക്ക് വാപ്പയെ കാണുന്നത് തന്നെ പേടിയാണല്ലോ…
എനിക്കെന്നല്ല വീട്ടിൽ എല്ലാർക്കും അങ്ങിനെ തന്നെയാണ്. എന്തിന് എന്റെ ഇക്കാക്കക്ക് വരെ വാപ്പയെ പേടിയാണ്. വാപ്പ പറയുന്നതിന് അപ്പുറമൊന്നും
ഇക്ക ചെയ്യത്തുമില്ല.

അങ്ങിനെ ഒരു ചന്തി സീറ്റിലും മറ്റേ ചന്തി വാപ്പയുടെ തുടയിലുമായി ഞാൻ ഇരുന്നു. ഇരുന്ന പാടെ ഞാൻ പൊന്തി. വാപ്പയുടെ കാലിലായിരുന്നു ഞാൻ ഇരുന്നതെന്ന് അപ്പോളാണെനിക്ക് മനസ്സിലായത്.

എന്തെ മോളെ..! എന്ന് വാപ്പ ചോദിച്ചു.

ഒന്നും ഇല്ല വാപ്പാ..

ഞാൻ വാപ്പയുടെ കാലിലല്ലെ ഇരുന്നേ…

അതെ… Oooh അത് കുഴപ്പമൊന്നുമില്ല മോളെ… മോൾക്ക്‌ ബുദ്ധിമുട്ടുണ്ടേൽ ഞാൻ അപ്പുറത്തെങ്ങാൻ പോയി ഇരുന്നോളാം.

അതിന് മൗനം മാത്രമായിരുന്നു എന്റെ മറുപടി. വാപ്പ പോയിക്കിട്ടിയിരുന്നെങ്കിൽ എന്നാഗ്രഹമുണ്ടെങ്കിലും വാപ്പയോട് പറയാൻ പേടിയായിരുന്നു. ചിലപ്പോ ഇതെല്ലാം എന്റെ വെറും തോന്നലുകൾ മാത്രം ആണെങ്കിലോ.!!!

വാപ്പ എന്നെ ഇത്രേം കാലം അങ്ങിനത്തെ കണ്ണ്കൊണ്ട് നോക്കീട്ട് പോലും ഇല്ലല്ലോ… വർഷം കുറെ ആയില്ലേ വാപ്പ എന്നെ കാണാൻ തുടങ്ങീട്ട്… അത്കൊണ്ട് ഞാൻ വാപ്പയോട് കുഴപ്പമില്ല.വാപ്പ അച്ഛൻ ഇവിടെ.. ഇരുന്നോ. .ഞാൻ അഡ്ജസ്റ്റ്
ചെയ്‌തോളാം എന്ന് പറഞ്ഞു.