ഞാൻ വാച്ചിൽ നോക്കി, ഇടക്കിടെ കുണ്ണയിൽ തലോടി. നടക്കാൻ പോകുന്ന പണ്ണൽ സ്വപ്നം കണ്ട് സമയം തള്ളി നീക്കി. ഏകദേശം എട്ട് ആയപ്പോൾ ഇന്റെർകോം അടിച്ചു. ഞാൻ ഫോൺ എടുത്തു. അങ്ങേ തലയിൽ നിന്നും അപരിചിതനായ ഒരാൾ “ഹലോ. സാബ്. മേരാ നാം രാജകുമാർ ഹൈ, ആ പ് ഉധർ ഹൈ. നാ.. ഹം.. ദോ 15 മിനുറ്റ് കാ അന്തർ ഉധർ ആയേഗാ.. ആഴ്ക്കാ രൂം നമ്പർ .“ (സാർ. ഞാൻ രാജകുമാർ എന്ന ആളാണു. താങ്കൾ റൂമിൽ ഉണ്ടല്ലോ? ഞങ്ങൾ 15 മിനിറ്റുകൾക്കകം അവിടെ എത്തും. റൂം നമ്പർ അതുതന്നെ അല്ലേ..?)
ഓ. കെ. രാജകുമാർ നോ പ്രോബ്ലം. റൂം നമ്പർ അതു തന്നെ.

പതിനഞ്ചു മിനുറ്റ് കഴിഞ്ഞ് ഡോർ ബെല്ലടിച്ചു. ഞാൻ ഡോർ തുറന്നു. ഒരു നെടുവരിയൻ ചരക്ക് അകത്തു കടന്നു. ഗുഡ് ഈവനിംങ്. അവൾ മൊഴിഞ്ഞു. ആളെ കണ്ട് എന്റെ കണ്ണുതള്ളിപ്പോയി. നമ്മുടെ ശ്വേതാ മേനോനാണെന്ന് തോന്നിപ്പോകുന്ന ഒരുവൾ.
അവളെ ഞാൻ അകത്തേക്കു ക്ഷണിച്ചു.

ഹായ് ഹണി. വെൽകം. കം ഇൻ,

ഞാൻ ഒളികണ്ണുകൊണ്ട് പുറത്തേക്കു നോക്കി. രാജകുമാർ കൂടെ ഇല്ലെന്നു മനസ്സിലായി ഇവളെ പോർച്ചിൽ ഇറക്കിയിട്ട് അയാൾ തിരിച്ചു പോയതാവാം.

കതകൂ തനിയെ അടഞ്ഞു.

ഷേക്ക് ഹാൻ വിടാതെ ഞാൻ മുഖം അവളുടെ മുഖത്തോടടുപ്പിച്ചു. കവിളിൽ നല്ല ഒരു ഉമ്മ കൊടുത്തു. എന്നിട്ട് അവളെ സോഫായിൽ കൊണ്ടിരുത്തി