അവൻ എന്തോ ചിന്തിച്ച് കിടക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കിയ വിലാസിനി, അവനിനി, തന്നിൽ നിന്നും അവനാഗ്രഹിച്ച സുഖം കിട്ടുന്നില്ലന്നാണോ ചിന്തിക്കുന്നത് എന്ന് ഒരു നിമിഷം നിരാശയോടെ ഓർത്തു. എന്നിട്ടവൾ അവനെ വിളിച്ചു. “കുട്ടാ “ അവനൊന്ന് മൂളി. ഞാനൊരു കാര്യം പറഞ്ഞാ മോന് ദേഷ്യം തോന്വോ..

എന്തെന്നറിയാതെ അവൻ മുഖം ചരിച്ച് അവരെ നോക്കി. വിലാസിനി അവനെ തന്നെ നോക്കിക്കിടക്കുകയാണ്. “അത് മോനേ.. നമുക്ക് ഈ ബന്ധം തുടർന്നു കൊണ്ടു പോവാൻ ഒരാൾ തടസ്സമാവും” വിലാസിനി പറഞ്ഞ് നിർത്തിയതും ഉദ്യോഗത്തോടെ അവൻ ചോദിച്ചു. ആരാ അത്?.. “വേറാരുമല്ല… കല്യാണി.. “ ഒന്നുമറിയാത്തപോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു ” അവരെന്തിനാ പാരയാവുന്നത്?”   “അത് മോനേ..

കല്യാണിക്ക് മോനെ ഒരു നോട്ടമുണ്ട്. അവളുടെ ആളെ ഞാൻ തട്ടിയെടുത്തെന്നേ അവൾ കരുതൂ. അത് കൊണ്ട് തന്നെ നമ്മുടെ ഈ ബന്ധത്തിന് പാരവെക്കാൻ അവൾ ശ്രമിച്ചുകൂടെന്നില്ല.” ഇനി ഇപ്പോ നമ്മളെന്ത് ചെയ്യും?” എന്താ വേണ്ടതെന്ന് അറിയാമായിരുന്നിട്ടും  ഒന്നുമറിയാത്തവനെപ്പോലെ ഞാൻ ചോദിച്ചു. “മോന് സമ്മതമാണെങ്കിൽ ഞാനൊരു കാര്യം ചെയ്യാം. അവളെക്കൂടി നമ്മുടെ ഈ കമ്പനിയിലുൾപ്പെടുത്താം.’

” അത് കേൾക്കാൻ കാത്തിരുന്ന വാർത്തയായിരുന്നെങ്കിലും വാസന്തിയും കല്യാണിയും തനിക്ക് വേണമെന്നും ഇടവും വലവും രണ്ടിനേയും കടത്തി ഒരു കൂട്ടപ്പണ്ണ് നടത്തണമെന്നാണ് ആഗ്രഹമെങ്കിലും “അയ്യോ.. അതെങ്ങനാ.. എനിക്കെന്റെ വിലാസിനിക്കൊച്ചുള്ളപ്പോ “ ഞാനത് മുഴുമിപ്പിക്കുന്നതിന് മുന്നേ അവർ പറഞ്ഞു “മോനേ.. നമുക്ക് വേണ്ടിത്തന്നയാ… ദേ.. മോനൊന്നുമറിയണ്ട…ഒക്കെ ഈ ചേച്ചിക്ക് വിട്…