മക്കളുണ്ടായിട്ടും അനാഥയെപ്പോലെ ജീവിക്കുന്നതോർത്ത്. അന്ന് മരണമെന്നെ വിട്ടേച്ച് പോയത് എനിക്ക് ഈ സുഖമൊക്കെ അനുഭവിച്ചറിയാൻ വേണ്ടിയായിരുന്നുവെന്ന് ഇപ്പോൾ തോന്നുവാ…

എന്റമോന് ഈ ചേച്ചി എന്ത് സമ്മാനമാ തരേണ്ടത്. എന്റ മകനാവാൻ മാത്രം പ്രായമുള്ള നീ എന്നെ സ്പർശിച്ച ആദ്യ നിമിഷം എന്റെ ശരീരത്തിൽ ഒരു തീക്കടൽ വീണപോലാണെനിക്ക് തോന്നിയത്. എന്നാലും നിന്നിൽ നിന്നും ഒഴിഞ്ഞു മാറാൻ എന്റെ മനസ്സ് എന്നോട് പറഞ്ഞില്ല. മറിച്ച്, നീ ഇനിയും എന്താ ചെയ്യാൻ പോവുന്നതെന്ന് അറിയാനാ എന്റെ മനസ്സാഗ്രഹിച്ചത്.

ഞാനന്ന് എതിർത്തിരുന്നുവെങ്കിൽ ഒക്കെ അവിടെ തീരുമായിരുന്നു. പക്ഷെ, അന്നങ്ങനെ തോന്നിപ്പിക്കാതിരുന്നതിന് എല്ലാ ഈശ്വരന്മാരോടും ഞാനിപ്പോ നന്ദി പറയുകയാ… ദൈവങ്ങളേ.. ഇനി ഏത് നിമിഷം വേണമെങ്കിലും മരണം എന്നെ കൂട്ടിക്കോട്ടെ ..

ഞാൻ സന്തോഷത്തോടെ…… “ ആ വാക്കുകൾ മുഴുമിപ്പിക്കുവാനവസരം നൽകാതെ ഞാൻ ചേച്ചിയുടെ വായ പൊത്തി.   “ഇല്ല… അങ്ങനെ മരണത്തിന് ഞാനെന്റ കൊച്ചിനെ വിട്ടു കൊടുക്കില്ല… എനിക്ക് വേണം ഈ പൊന്നിനെ…” അതുകേട്ടതും ചേച്ചി എന്നെ കെട്ടിപ്പുണർന്ന് അവരുടെ മാറിലമർത്തി. ആ നിറമാറിന്റെ ഇളം ചൂടേറ്റ് ആ നെഞ്ചിലമർന്ന് ഞാൻ കുറച്ച് നേരം അങ്ങനെ കിടന്നു. (തുടരും)