കണ്ണുനീര്ത്തുള്ളി പോലെ സ്പടികജലമായി പൊടിഞ്ഞുതുടങ്ങിയ മദജലം പതുക്കെ പതുക്കെ കുറച്ചുകൂടി സാന്ദ്രമായി തേന്പോലെ ഇളംമഞ്ഞനിറം പ്രാപിച്ച് ഒഴുക്കുകൂടി. ബാബുജിയുടെ നാവിനു നക്കിയെടുക്കാന് പറ്റുന്നതില് നിന്നും അധികമായവ നേര്ത്ത നൂലിഴ പോലെ താഴേക്ക് തൂവി ബാബുജിയുടെ കവിളിന്റെ വശങ്ങളില് പടര്ന്നു. ഞാന് ജെസ്സിയുടെ കൃസരി നല്ല പോലെ കശക്കിക്കൊണ്ടിരുന്നു. ഇപ്പോള് ആ തേന്വര്ണ്ണമാര്ന്ന ജലത്തില് വെളുത്ത കണികകള് പ്രത്യക്ഷപ്പെടാന് തുടങ്ങി.
ജെസ്സിയുടെ നേര്ത്ത സീല്ക്കാരങ്ങള് എനിക്കിപ്പോള് കേള്ക്കാം. അവളിപ്പോള് ആദ്യത്തെ രതിമൂര്ച്ചയുടെ ആരോഹണത്തിലാണ്. ഞാന് നല്ലപോലെ വീണ്ടും ഞരടി. ഇപ്പോള് ഏതാണ്ട് വെളുത്ത നിറമായിക്കഴിഞ്ഞ ജെസ്സിയുടെ മദജലം, ഞാന് ഉയര്ത്തിപ്പിടിച്ചു ഞെരടുന്ന കന്തിന്റെ ഉള്വിടവില് നിന്നും തള്ളി തള്ളി പുറത്തേക്ക് പ്രവഹിക്കുന്നത് ഞാന് കണ്കുളിര്ക്കെ കണ്ടു.
“ആഹ്…, ഓഹ്…ആം…” ജെസ്സിയുടെ വായില്നിന്നും തടഞ്ഞുനിര്ത്തനാവാതെ പുറത്തേയ്ക്കുവരുന്ന കാമമൂച്ചയുടെ ക്രമംതെറ്റിയ നേര്ത്ത ശബ്ദവീചികള്.
ബാബുജിയുടെ ചുണ്ടും പരിസരങ്ങളും ജെസ്സിയുടെ മദജലം കൊണ്ട് കുതിര്ന്നു. അവന്റെ കവിളിന്റെ വശങ്ങളിലൂടെ ഒലിച്ച് അത് കിടക്കവിരി നനയ്ക്കാന് തുടങ്ങി. ഈ നാല്പ്പത്തിയഞ്ചിലും ജെസ്സിയില് ദിനംപ്രതി വര്ദ്ധിച്ചുവരുന്ന മലവെള്ളപാച്ചില് എന്നെ കുറച്ചൊന്നുമല്ല സന്തോഷിപ്പിക്കാറു. ഒരു സ്ത്രീയുടെ കാമാര്ത്തിയുടെ അളവുകോലാണല്ലോ അവളുടെ തുടയിടുക്കിലെ അധരങ്ങള്ക്കിടയില് നിന്നും പുറന്തള്ളപ്പെടുന്ന മദജലപ്രവാഹത്തിന്റെ തോത്. ഇപ്പോള് അവളുടെ ഉള്ളില് നിന്നുള്ള പ്രവാഹം കുറഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ജെസ്സിക്ക് ആദ്യത്തെ സുഖമൂര്ച്ച ലഭിച്ചുകഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു.