ജാനുവേച്ചി അമ്മയുമായി സംസാരിച്ച് തിരിച്ചുപോയി. അതോടെ രവിയുടെ പ്രതീക്ഷ തീർന്നു.. അവന് സങ്കടമായി.. അവൻ ഒത്തിരി മോഹിച്ചതായിരുന്നു..

നേരത്തെ ജാനുവേച്ചി അവനെ പഠിപ്പിച്ചതൊക്കെ നന്നായി പ്രാക്റ്റീസ് ചെയ്യാനുള്ള അവസരമാണ് അവന് നഷ്ടമായത്.. നിരാശയോടെ അവൻ മുറിയിൽ കയറി കിടന്നു.. ഉറങ്ങിപ്പോയി.

രവീ.. എടാ രവീ..

അമ്മയുടെ വിളി കേട്ടാണ് അവൻ ഉണർന്നത്..

അപ്പോഴും താഴെനിന്നും അമ്മയുടെ വിളി കേൾക്കുന്നുണ്ട്.

അവന് താഴേക്ക് പോവാൻ മടിയായിട്ട് അങ്ങനെ തന്നെ കിടന്നു.. എന്നാൽ അമ്മ വീണ്ടും ദേഷ്യത്തിൽ വിളിച്ചപ്പോൾ ചെല്ലാതിരുന്നാ ശരിയാവില്ലെന്നവന് തോന്നി.

അവൻ താഴേക്ക് ചെന്നു..

എത്ര നേരമായടാ നിന്നെ വിളിക്കുന്നു..

എന്താമ്മേ?

നീ രാത്രി ജാനുവേച്ചിക്ക് കൂട്ട് കിടക്കാൻ പോണം..

അത് കേട്ടതും മനസ്സിൽ ലഡുക്കൾ പൊട്ടിച്ചിതറിയെങ്കിലും മുഖത്ത് ഭാവവ്യത്യാസം വരാതെ കൺട്രോൾ ചെയ്തുകൊണ്ട്..

എനിക്കൊന്നും പറ്റില്ല..

എടാ.. അങ്ങനെ പറഞ്ഞാ പറ്റില്ല.. ജാനു വേച്ചി ഇപ്പോഴും ഇവിടെവന്ന് ഓരോന്ന് ചെയ്യുന്നത് പണത്തിന് വേണ്ടീട്ടല്ല.. ഈ കുടുംബത്തോടുള്ള സ്നേഹം കൊണ്ടാ.. അവരുടെ മകനും ഭാര്യേം അവളുടെ നാട്ടിലെ ഉത്സവത്തിന് പോയേക്കുവാ.. വരാൻ ഒരാഴ്ച പിടിക്കും.. അത് വരെ അവരെ അവിടെ ഒറ്റക്ക് കിടത്താൻ പറ്റ്വോ..