എന്റെ സ്വപ്നങ്ങളും മോഹവും
സ്വപ്നം – ആ ടാക്സികാർ ഗേറ്റ് കടന്നു വരാന്തയിൽനിന്ന് ഏറെകുറെ പത്തു മുപ്പതു മീറ്റർ അപ്പുറം വന്നുനിന്നു.
എന്റടുത്തു തള്ളിക്കൊണ്ടിരുന്ന കാര്‍ന്നോര്‍ ആ താക്കോല്‍കൂട്ടം എന്റെ കയ്യില്‍ തരാതെ അതും കൊണ്ട് അവിടേക്ക് നടന്നു. അപ്പോഴേക്കും ആ കാറില്‍നിന്ന് അമ്മ പുറത്തിറങ്ങി. അയാള് അമ്മയോട് എന്തൊക്കെയോ കുശലം ചോദിചിട്ട് താക്കോല്‍ കൂട്ടം അമ്മയെ ഏല്പിച്ച്പോയി.
അപ്പൊ അയാൾക്ക് അമ്മയെ അറിയാം, അപ്പൊ ഞാൻ ആരാണെന്നും അറിയാമായിരിക്കുമല്ലോ.. പിന്നെ എന്താണാവോ എന്നെ ഇയാൾ ഭദ്രൻ എന്ന് വിളിച്ചത്?
ചിലപ്പോൾ ഇത്രനാളും അമ്മ ഇവിടെയാകും താമസിച്ചിരുന്നത്. അതാണ് അസ്ഥിത്തറയും മറ്റും വൃത്തിയായി കിടക്കുന്നത്. അല്ല അമ്മ ഇവിടെ എങ്ങനെ ഒറ്റക്ക് താമസിച്ചു ?
ഒരു രാത്രിയും ഈ പകലും മാത്രം ഇവിടെ നിന്നിട്ട് പോലും എനിക്കൊരടി അനങ്ങാൻ പറ്റുന്നില്ല. അച്ഛനെയും ചേട്ടനെയും പറ്റിയുള്ള ഓർമ്മകൾ ഇടക്കിടക്ക് വന്നുകൊണ്ടേയിരിക്കുന്നു. അല്ലാ.. അതിന് അമ്മ ഇതൊന്നും കണ്ടിട്ടില്ലല്ലോ. അമ്മേടെ മനസ്സിൽ, ഇത് അമ്മയും അച്ചനും ഞങ്ങൾ രണ്ടും സന്തോഷമായി കഴിഞ്ഞ കൊട്ടാരമാണ്, ഇന്നലെവരെ എനിക്കും ഏതാണ്ടങ്ങനെ തന്നെ ആയിരുന്നല്ലോ.. പക്ഷേ ഒറ്റ പകൽ കൊണ്ട് കത്തിഎരിയുന്ന അരക്കില്ലം പോലെയായി.
എന്തായാലും ഇവിടെ കണ്ടതും കേട്ടതും ഒന്നും അമ്മയോട് പറയണ്ട.. എന്തിനാ അവരെ വിഷമിപ്പിക്കുന്നത്. ഇപ്പോഴാണ് പണ്ട് അമ്മ പറഞ്ഞത് സത്യമാണെന്ന് എനിക്ക് തോന്നുന്നത്.. മറവി ഒരു അനുഗ്രഹമാണ്.. ഇതുപോലുള്ള കാര്യങ്ങൾ മറന്നുപോകുന്നതും വലിയ ഒരനുഗ്രഹമാണ്.
അല്ല അമ്മ എങ്ങനെ അറിഞ്ഞു ഞാൻ ഇവിടെ ഉണ്ടെന്ന്?. ആരാ ഇപ്പൊ അമ്മേ ഇങ്ങോട്ട് കൊണ്ടാക്കാൻ. അതിനുത്തരം എനിക്ക് ഒരുപാട് നേരം കാത്തിരിക്കേണ്ടി വന്നില്ല.
ആര്യേച്ചി അപ്പുറത്തെ വശത്തെ ഡോർ തുറന്ന് പുറത്തിറങ്ങി. കൂടെ ജൂനിയര്‍ ഭദ്രനുമുണ്ട്. പട പേടിച്ചു പന്തളത്തു ചെന്നപ്പോൾ പന്തവും കൊളുത്തി പട എന്ന് പറഞ്ഞപോലെ ആയല്ലോ ഇത്. ഞാൻ ഇവിടേക്ക് വന്നതേ ഇവളെ പേടിച്ചാ.. അപ്പൊ ദാ നിക്കുന്നു ഇവിടെ.. അമ്മേ മാത്രം ആക്കിയിട്ട് അവളങ്ങ് പോയിരുന്നെങ്കിൽ.
ആ പിന്നെ കയ്യിൽ ഇരിക്കുന്ന വീരനെ കൂടെ നിർത്തിയാൽ പൊളിച്ചു. അല്ല ഇതിപ്പോ അവളുടെ വീടല്ലേ. ഇനി അവൾ ഇവിടുന്നു ഇറങ്ങിപ്പോകാൻ പറയുമോ? മനസൊന്നു കാളി. അവള്‍ അത്ര ദുഷ്ടയാണോ?. ഓ പോവാന്‍ പറഞ്ഞാല്‍ അങ്ങ് പോവും അല്ലാതെന്താ.
അല്ല ഭദ്രൻ വിഷ്ണുഏട്ടൻ ആണോ ? ചോദിച്ചാലോ? അല്ലേ.. വേണ്ട അങ്ങനെ ചോദിച്ചാ ഞാൻ എല്ലാം ഇവരോട് പറയേണ്ടിവരും. ഇപ്പൊ എന്തിനാ എല്ലാരേം ശോകം അക്കുന്നത്.. കുറച്ചു ദിവസമായിട്ട് ഞാനും തീരെ ശോകമായിരുന്നല്ലോ. ഞാന്‍ ഇങ്ങനെ എന്തൊക്കെയോ ചിന്തിച്ചു അവരുടെ അടുത്തേക്ക് ചെന്നു.
ഠപ്പേ..
അപ്രതിക്ഷിതമായി കന്നം പൊളക്കെ ഒന്ന് കിട്ടിയപ്പോഴാണ് എനിക്ക് സ്ഥലകാലബോധം വീണത്‌. അത്രയും നേരം ചിന്തിച്ചുകൂട്ടിയത് എങ്ങോ പറന്നുപോയി. ദേ നിക്കുന്നു ആര്യ മഹാദേവ് എന്റെ മുന്നില്‍. വീരനെയും കയ്യിൽവെച്ചു ആര്യ ഭദ്രകാളിയായി.
“ഒളിച്ചോടുന്നോടാ നീ… ഹ്മ്മ്”
അവൾ കലിതുള്ളി തന്നെയാണ്. അല്ല ഈ പൂതനക്ക് ഞാൻ എങ്ങോട്ട് ഒളിച്ചോടിയാൽ എന്താ? ഞാൻ കാരണം അവര് ബുദ്ധിമുട്ടണ്ട എന്ന് കരുതിയല്ലേ ഞാൻ അവിടുന്ന് മാറിക്കൊടുത്തത്.
ഇവൾക്ക് എന്നോടു ഇത്രയും ദേഷ്യം എന്തിനാ ? എന്റെ കണ്ണ് നിറഞ്ഞു. അമ്മ വേഗം അവളെ പിടിച്ചുനിർത്തി.
“നീ ആരെയാ തല്ലിയത് എന്നോർമ്മയുണ്ടോ?”
അമ്മ അൽപ്പം കടുപ്പിച്ച് തന്നെയാണ് ചോദിച്ചത്. ആര്യേച്ചി ഒന്ന് പതറിയോ, അമ്മ ആരോടും മുഖം കറുത്ത് ഒന്നും സാധാരണ പറയാറില്ല. പക്ഷേ ആ നിമിഷം തന്റെ കുഞ്ഞിനെ റാഞ്ചാൻ വന്ന പരുന്തിനെ നേരിടുന്ന തള്ളക്കോഴിയെയാണ് ഞാന്‍ എന്റെ അമ്മയില്‍ കണ്ടത്.
അമ്മേടെ കൈ തള്ളിമാറ്റിയിട്ടു അവൾ എന്റെ നേരെ വീണ്ടും വന്നു. അടുത്ത അടി ഇപ്പൊ വീഴുമെന്ന് മനസ് പറഞ്ഞു. പക്ഷേ ഞാന്‍ പ്രതീക്ഷിച്ചിരുന്നതിന് വിപരീതമായി അവള്‍ തല്ലിയിടത്ത് ഉമ്മ കൊണ്ട് മൂടി. ഇതെന്തു കൂത്തു !! കരണം പൊളക്കെ തന്നിട്ട് അവിടെ ഉമ്മവെച്ചാ വേദന മാറോ?
ഇല്ല അതാണ്.. പക്ഷേ അവടെ ഒക്കത്തിരുന്ന കുറുപ്പിന്റെ ചിരി കണ്ടപ്പോള്‍ ഒരു സന്തോഷമൊക്കെ തോന്നി. അവന്റെ ഇരുപ്പ് കണ്ടോ, കള്ളാ ചിരിച്ചുചിരിച്ചു വിരലും കടിച്ചു, അവിടെ എന്താ നടന്നെ എന്ന്പോലും അവന് പിടുത്തം കിട്ടിക്കാണില്ല.
“ടാ വീരപ്പാ.. നിന്റെ അമ്മ എനിക്ക് ഉമ്മ തരുന്നത് കണ്ടോ.. നീയ്.”
ഞാന്‍ മനസില്‍ പറയാന്‍ ഉദ്ദേശിച്ചത് പറഞ്ഞപ്പോള്‍ അല്പം ഉച്ചത്തിലായിപ്പോയി .
“എന്തോ? എന്താ നീ പറഞ്ഞത്?” അവള്‍ ഉടനെ തിരിച്ചുചോദിച്ചു.
“ഒന്നുമില്ല”
“ഇല്ലേ നിനക്ക് കൊള്ളാം, ഹും”
ഒരു ചെറുചിരി അവളുടെ മുഖത്തു മിന്നിമാഞ്ഞോ.
“നിന്നിളിക്കാതെ ഈ പെട്ടിയൊക്കെ എടുക്കാന്‍ സഹായിക്കടാ.”
അമ്മ ആയിരുന്നത്
ഞാന്‍ ആ ബാഗുകള്‍ എടുത്തു വരാന്തയില്‍ കൊണ്ടുവെച്ചു.
ഞാൻ ഒരുപാട് തവണ പുറത്തു നിന്ന് കണ്ടിട്ടുണ്ടെങ്കിലും ഓർമ്മവെച്ചിട്ട് ആദ്യമായിട്ടാണ് ഇതിനകത്ത് കേറുന്നത്.
ആര്യേച്ചി പറഞ്ഞു.
ഞാനും ഏതാണ്ടതുപോലെ തന്നെ ആയിരുന്നു. അമ്മ ആദ്യം അകത്തു കയറി. അവള്‍ വീരനെ എന്റെ കയ്യില്‍ തന്നിട്ട് വിളക്കുമായിവന്ന അമ്മയുടെ കാലില്‍ തൊട്ടനുഗ്രഹം വാങ്ങി. എന്റെ കയ്യും പിടിച്ചകത്തു കയറി. ഓ ഇപ്പൊ ഇവളാണല്ലോ ഇതിന്‍റെ മുതലാളിച്ചി..
അമ്മ പറഞ്ഞു പൊലിപ്പിച്ചിട്ടുള്ള അത്ര വലിയ കൊട്ടാരമൊന്നുമല്ല. എങ്കിലും കൊള്ളാം. അൽപ്പസ്വല്പം കൊത്തുപണികളും ശില്പങ്ങളും ഒക്കെ ഉള്ള ഒരു വീട്. കണ്ടാൽ ആരും ഒന്നു മോഹിക്കും. ഇപ്പൊ ഉപയോഗിക്കാൻ പറ്റുന്ന രണ്ടു മൂന്ന് മുറിയും ഒരടുക്കളയും ഉണ്ട്. എല്ലാത്തിലും ആ പഴയ പ്രൗഢി തുളുമ്പുന്നു. പുതിയ കാലത്തിന്റെതെന്ന് പറയാൻ ഭിത്തിയിൽ കൂടെ ഓടുന്ന വയർ ചാനലും ഫാൻ ലൈറ്റ് അത്രേയൊക്ക ഉള്ളു. അകത്തൊരു ചാര് കസേരയുണ്ട്.. ഞാന്‍ അതെടുത്തു നിവര്‍ത്തിയപ്പോള്‍
“അച്ഛന്റെയാ” അമ്മ പറഞ്ഞു
കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ആരോ വാതിക്കൽ വന്നു സംസാരിക്കണ കേട്ടു. ഞാനും പുറത്തേക്കിറങ്ങിച്ചെന്നു.
ആര്യേച്ചി ആരോടോ സംസാരിക്കുവാണ്. ഇരുട്ടായതിനാൽ ഞാൻ ആളുടെ മുഖം കണ്ടില്ല. ആര്യേച്ചി ഒരു കാസ്രോളുമായി തിരിച്ചു കേറി വന്നു.
അവടെ ഇടത്തെ കയ്യിൽ വീരൻസും വലത്തേ കയ്യിലാ കാസ്രോളും. ഇതുവരെ അടുക്കള ഒന്നും സെറ്റായിട്ടില്ലാരിക്കും. അതാവും ഈ കാസ്രോളൊക്കെ..
ചേച്ചി എന്റെ അടുത്തെത്തിയപ്പോൾ
നല്ല ബേബിലോഷന്റെ മണം. വീരനെ കുളുപ്പിച്ചു കുട്ടപ്പനാക്കി വെച്ചേക്കുവാണ്, എനിക്ക് അവനെ കണ്ടപ്പോൾത്തന്നെ അത് മനസിലായിരുന്നു. ഞാൻ അറിയാതെ അവനെ വാങ്ങാൻ എന്റെ കൈ നീട്ടി.
അവനും അവളുടെ കൈയ്യിലിരുന്നു പിടഞ്ഞു, എന്റെ നേരേ കൈകാട്ടി വന്നു. ആര്യേച്ചി കുഞ്ഞിനെ എന്റെ കയ്യിൽ തന്നു എന്നിട്ടകത്തോട്ടു പോയി. ഞാൻ അവനെ വാങ്ങി തോളിലിട്ടു.
ഫുഡ് തരാൻ വന്ന ആൾ അപ്പോൾ തിരിഞ്ഞു നടന്നിരുന്നു. ആ നടപ്പ് കണ്ടപ്പോൾ എന്റെ ഉള്ളിലൊരു പേര് തെളിഞ്ഞുവന്നു..”ഞൊണ്ടി ഗോപൻ. “
“ഹലോ… ഡാ.. ഗോപാ.. ടാ നിക്കടാ അവിടെ”
ഞാൻ വിളിച്ചുകൂവിക്കൊണ്ട് പുറകെ ചെന്നു. അവൻ തിരിഞ്ഞുനോക്കി.
“ടാ ശ്രീഹരീ.. ടാ.. അപ്പൊ നി തന്നെയാണോ ഇത് ലേലത്തിൽ പിടിച്ചത്? എന്നിട്ട് എന്റെ അമ്മായിഅച്ഛൻ പറഞ്ഞത് ഏതോ ഭദ്രൻ ആണെന്നാണല്ലോ. ഇതാരാ നിന്റെ മോനാ?”
“അല്ലടാ.. ഭദ്രൻ ആര്യേച്ചീടെ ഭർത്താവ്. ഇത് അവരുടെ മോനാ.”ആരുന്നോ
“ഈ ഭദ്രൻ ആണോ ആര്യേച്ചിയെ പന്തലി അടിച്ചോണ്ടു പോയേ?.”
“ആയിരിക്കും.. ടാ ,എനിക്കറിയില്ല..”
“അല്ലടാ അളിയാ.. നിനക്ക് എന്തായിരുന്നു പ്രശ്നം? അന്ന് നീ കോളജിൽ കിടന്നു അടിയുണ്ടാക്കിയിട്ട് പിന്നെ കാണുന്നത് ഇപ്പോഴാ..”
“ഞാൻ അടിയുണ്ടാക്കീന്നോ? എടാ എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ്മയില്ല..”
എടാ.. അത് നീയാണെന്ന് ഗോപികയാ അന്ന് പറഞ്ഞത്, ഗോപന്റെ അനിയത്തി ആണ് ഈ ഗോപിക. നീ ഒളിവിൽ പോയെന്നോ… എന്തൊക്കെയോ.. പിന്നെ ഒരു വിവരോം ഇല്ല.. പിന്നെ ഇടക്ക് അമ്മ പറഞ്ഞു.. ആര്യേച്ചീടെ കല്യാണം കലങ്ങിയെന്നോ ഏതോ ഭദ്രൻ പെണ്ണിനെ കൊണ്ടുപോയെന്നോ ഒക്കെ. നിങ്ങടെ അമ്മാവൻ എറണാകുളത്തു വീട് മേടിച്ചതിൽപ്പിന്നെ ആരെയും കാണാറില്ലാരുന്നു. ഇന്നാള് ഇവിടുത്തെ പണിക്കു ആളെ കൊണ്ട് വന്നപ്പോ അമ്മേ കണ്ടാരുന്നു. പക്ഷേ അമ്മക്ക് അന്ന് എന്നെ മനസ്സിലായില്ല. ഞാനും അങ്ങോട്ട് ഒന്നും പറഞ്ഞില്ല, ഇപ്പൊ ആര്യേച്ചിയെ കണ്ടപ്പോഴാണ് നിങ്ങള് തിരിച്ചു വന്നൂന്നറിഞ്ഞേ. പക്ഷേ നീ ഉണ്ടാകുമെന്ന് ഞാന്‍ കരുതിയില്ല. “
“എനിക്ക് ഒന്നും ഓർമ്മയില്ലടാ.”
“ആ അതങ്ങനാ ഞാൻ പത്തില്‍ വെച്ചേ പറഞ്ഞതല്ലേ കൂടുതൽ പടിക്കല്ലേ.. പഠിച്ചാൽ ഓർമയും ബുദ്ധിയും ഇല്ലാതെ നടക്കേണ്ടിവരുമെന്ന്. അതോണ്ടല്ലേ ഞാൻ പത്തു തോറ്റപ്പോഴേ ആ പണി നിർത്തിയത്. ഇപ്പൊ കണ്ടോ പെണ്ണും കെട്ടി, അത്യാവശ്യം പണിയും ഉണ്ട്. വെറും കടച്ചിലല്ല.. കൈപ്പണി യാ.””
“എന്തോന്ന്”
“ഇപ്പ മയിരേ, അതല്ലേ നിന്റെ ഈ മരപ്പണി ? ഞങ്ങളാ പണി പിടിച്ചേക്കുന്നെ. നിങ്ങടെ ഭദ്രൻ ആള് മൊടയാണോ? എന്നെ തുടങ്ങേണ്ട പണിയാ. അയാളുടെ ഉടക്ക് കാരണമാ തുടങ്ങാൻ പറ്റാത്തെ. എന്റെ അമ്മായിയച്ഛന്റെ വഴി കിട്ടിയതാ. ആര്യേച്ചിയെ കണ്ടപ്പഴാ..” അവനൊന്നു നിര്‍ത്തി എന്നിട്ട് ഉള്ളിലേക്ക് നോക്കി ശബ്ദം താഴ്ത്തി പറഞ്ഞു.
“”അയാള് നിസാരം പൈസക്ക് എങ്ങാണ്ട ലേലത്തിൽ പിടിച്ചേ. ദുർമരണം നടന്നവീടല്ലേ….””
“ശ്രീ…..”
അപ്പോഴേക്കും അകത്തുന്ന് വിളി വന്നു
“എന്നാ ഞാൻ പോയേച്ചും വരാം
“”ശെരീടാ””
അവന് ഒരു മാറ്റോം ഇല്ല, പഴയപോലെ തന്നെ .നാവിനു ബെല്ലുമില്ല ബ്രേക്കുമില്ല.
ഞാൻ തിരിച്ചു കയറി ചെല്ലുമ്പോൾ ആര്യേച്ചി വാതിക്കൽ നിപ്പുണ്ട്. എന്തോ ഒന്ന് മറച്ചു പിടിച്ചിട്ടുണ്ട്
“ഞാൻ രാവിലെ താഴെ കളഞ്ഞ ഡയറിയല്ലെ അത് ? അതിലിപ്പോ മറച്ചു പിടിക്കാൻ എന്താ?
ആവോ.. ഇനി ഇപ്പൊ എന്റെ എല്ലാ ചോദ്യത്തിനും ഉത്തരം അതിൽ ഉണ്ടെങ്കിലോ? കയ്യിൽ കിട്ടിയപ്പോൾ എടുത്തു കളയേം ചെയ്തു. ഇനി എന്താ ചെയ്യാ ..
നിധി കാക്കുന്ന ഭൂതത്തിലും കഷ്ടമാ അവളുടെ കാര്യം. അങ്ങനെ പെട്ടെന്നാർക്കും അവളുടെന്നൊന്നും അടിച്ചുമാറ്റാൻ പറ്റില്ല.
ഞാന്‍ കഴിക്കാന്‍ ചെന്നിരുന്നു, നല്ല ചോറും തേങ്ങ അരച്ച മീന്‍കറിയും മോരും. രാവിലെ ഒന്നും കഴിക്കാഞ്ഞോണ്ടാകും എല്ലാത്തിനും നല്ല സ്വാദ് .
കഴിച്ചുകഴുഞ്ഞപ്പോള്‍ ഞാന്‍ ചോദിച്ചു.
“ആര്യേച്ചി എപ്പോഴാ തിരിച്ചു പോണത്? ”
“നിന്നേം കൊണ്ടേ ഞങ്ങള്‍ ഇനി തിരിച്ചുള്ളൂ.”
അവള്‍ എന്നേം കൊണ്ടേ പോകുള്ളൂ എന്നേകദേശം ഉറപ്പായി. പക്ഷേ ഒരു പ്രതിഷേധം എന്ന നിലയില്‍..
“ഞാന്‍ ഇനി അങ്ങോട്ടില്ല “
“അത് നീയല്ലല്ലോ തീരുമാനിക്കുന്നത്‌”
“എനിക്കിവിടെ കുറച്ചു കാര്യങ്ങള്‍ ചെയ്തു തീര്‍ക്കാനുണ്ട്.”
“എന്ത് കാര്യം?”
“അരുണിമ.. അവളെ കണ്ടെത്തണം.” [ തുടരും ]
