ആ ഒരു ഡയലോഗും പറഞ്ഞു കൊണ്ട്, ആരും കൊതിച്ചു പോകുന്ന കമനീയമായ പൃഷ്ടകുടങ്ങൾ ഇളക്കി അവൾ പതുക്കെ, അടുക്കളയിലോട്ട് നീങ്ങി.

ഹും..ഇവൾ ഇങ്ങനെയൊന്നും ആയിരുന്നില്ല, ഒരു അഞ്ചാറു വർഷങ്ങൾക്ക് പുറകോട്ട് എന്റെ മനസ്സ് പറന്നു.

എന്റെ പപ്പാ, മമ്മയെ കെട്ടുമ്പോൾ ഈ കോലുപോലത്തെ പെണ്ണിനെ കണ്ടതായിപ്പോലും ഞാൻ ഓർക്കുന്നില്ല. പിന്നെ സ്വാഭാവികമായും മമ്മയോട് തോന്നാവുന്ന ഒരു തരം വിദ്വെഷവും, അകൽച്ചയും അത് അവളോടും എനിക്കുണ്ടായിരുന്നു.
അവരുമായി ആദ്യമാദ്യം ഞാൻ അധികമൊന്നും അടുക്കാറില്ലായിരുന്നു. മിണ്ടുന്നതു പോലും അത്യാവശ്യത്തിന് മാത്രം,
പക്ഷെ, അവർ എന്നോട് അങ്ങനെയല്ല പെരുമാറിയത്.
അമ്മയില്ലാത്ത കുട്ടി എന്ന പരിഗണന അവരുടെ ഭാഗത്തു നിന്നും എനിക്ക് നല്ലത്പോലെ കിട്ടിയിരുന്നു. എങ്കിലും എന്റെ മനസ്സിലെ രണ്ടാനമ്മ സ്ഥാനം, ഞാൻ എന്നിൽനിന്നും അവരെ കൃത്യമായ അകലത്തിൽ മാറ്റി നിർത്തി.

പക്ഷെ, കാലക്രമേണ അവരുടെ സ്നേഹവും വാത്സല്യവും ഒട്ടും കണ്ടില്ല, കേട്ടില്ല എന്ന് നടിക്കാൻ എനിക്കായില്ല.

എന്നിലെ ഈ താന്തോന്നി സ്വഭാവം പോലും ഒരു എഴുപതു ശതമാനം മാറ്റിയെടുത്തത് തന്നെ മമ്മ തന്നെയാണ്.

പക്ഷെ, അത്രയും നാൾ ഈ കോലുപോലത്തെ പെണ്ണിനെ മെറ്റി എന്ന എന്റെ സ്റ്റെപ്മോം തന്റെ സ്വന്തം മകളുടെ സ്ഥാനം കൊടുത്ത് ഈ വീട്ടിൽ കൊണ്ടുവന്ന് വാഴിച്ചില്ല എന്നതാണ് എടുത്തു പറയത്തക്കതായ ഒരു കാര്യം.
അത് എന്റെ സ്വൈര്യ ജീവിതത്തെ ബാധിക്കുമെന്ന് തോന്നിയിട്ടാകും എന്നതാണ് സത്യം.