ആ ചേച്ചിയും ചേട്ടനും എന്നോട് ആരെങ്കിലും ഉണ്ടേൽ അവന്റെ കൂടെ ഒളിച്ചോടിക്കോളാൻ പറഞ്ഞു.
പക്ഷേ എനിക്ക് ആര് ഉണ്ട്?
ആരും ഇല്ലായിരുന്നു? എങ്ങോട്ട് പോകും?
അങ്ങനെ ഒരുപാട് ചോദ്യങ്ങൾ. അമ്മായിയുടെ പ്ളാനിങ്ങായിരുന്നെല്ലാം. അമ്മാവൻ നിസ്സഹായനായിരുന്നു. എന്നാലും അമ്മാവനും എന്നോട് പറഞ്ഞത് എങ്ങോട്ടെങ്കിലും രക്ഷപ്പെടാനായിരുന്നു.
എന്നാൽ എങ്ങോട് പോകണമെന്ന് പോലും അറിയാതെ ആരും തന്നെ ഇല്ലാതെ ഞാൻ എങ്ങനെ?
കോളേജിൽ കൂട്ടുകാരായി ഒരാൾ പോലും ഇല്ലാത്തത് ശാപമായി എനിക്ക് തോന്നിയ നിമിഷങ്ങളായിരുന്നത്.
കല്യാണത്തിന് തലേദിവസം ആത്മഹത്യാ ചെയ്യാനൊരുങ്ങിയെങ്കിലും പേടി എന്നെ അവിടന്നും പുറകിലേക്ക് വലിച്ചു.

ഞാൻ എന്റെ അമ്മയെയും അച്ഛനെയും ദൈവത്തിനെയും എല്ലാവരെയും വിളിച്ചു കരഞ്ഞു. പിന്നെ വിധി എന്തായാലും അത് പോലെ വരട്ടെ.. രക്ഷപ്പെടാനാണ് വിധിയെങ്കിൽ ദൈവം അതിനുള്ള വഴി വഴി കാണിക്കും എന്ന് കരുതി.

എല്ലാവരും കൂടി എന്നെ വധുവായി ഒരുക്കി. അവസാനമായി ആ ചേച്ചി എന്നോട് പറഞ്ഞു.. മോളെ ഒരു പ്രാവശ്യം കൂടി ആലോചിച്ചുനോക്കെന്ന്. . പക്ഷേ ഒരു വഴിയും തെളിഞ്ഞില്ല. ”

ഇതൊക്കെ കേട്ട് ഞാനും കാവ്യയും മിണ്ടാതെ ഇരിപ്പായിരുന്നു.

“എന്നിട്ട് ”

കാവ്യാ യുടെ ആ ചോദ്യം എന്നെയും ഉണർത്തി. ദേവിക പറയാൻ തുടങ്ങി.