ഇനി വേദനയെക്കുറിച്ച് ചിന്തിക്കേണ്ട അമ്മായി.. അതൊക്കെ മാറി.. എന്നാലും അടുത്ത ക്ലിനിക് വിസിറ്റിംഗ് മുടക്കരുത്, ഞാൻ തലേന്നേ വരാം.. ഇരുപത്തി ഒന്നാം തിയതിയാണേ.

ആ ദിവസങ്ങളിൽ അമ്മായിയുമായി കൂടുതൽ അടുക്കാൻ ഞാൻ വെമ്പൽ കൊണ്ടു .

മോനു ഡേറ്റ് പോലും കൃത്യമായ ഓർമ്മയുണ്ടല്ലോ.. അല്പം വേദന മാറിയപ്പോൾ ഞാൻ അതെല്ലാം മറന്നു..

ഞാനൊന്നും മറന്നിട്ടില്ലമ്മായി. കൃത്യമായി ചികിത്സിച്ചാലെ അസുഖം മാറൂ.. ഇല്ലെങ്കിൽ വീണ്ടും വരും.. അമ്മയിയുടെ കൈ വേദന എങ്ങനെയെങ്കിലും മാറ്റിയെടുക്കണം എന്നുള്ള ചിന്ത മാത്രമേ ഇപ്പോൾ എനിക്കുള്ളൂ..

ആദ്യ ദിവസങ്ങളിലൊക്കെ അമ്മയിയെ കണ്ടപ്പോൾ വല്ലാത്ത സങ്കടമായി, ഇതൊക്കെ കേൾക്കുമ്പോൾ അമ്മായിയുടെ കണ്ണ് നിറയുന്നതായിട്ട് ഒക്കെ എനിക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു..അത്രയും ഞാൻ കെയർ ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നുള്ള തോന്നലാവാം..

അത് തന്നെയാണ് എനിക്കും വേണ്ടതെന്ന് ഞാൻ മനസ്സിൽ അടക്കി പറഞ്ഞു. മോനെ സമയം 11 മണിയാവുന്നു. : മോനെ രാവിലെ എണീക്കേണ്ടതല്ലേ.. ഉറങ്ങ് എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞ് ഞങ്ങൾ രണ്ടുപേരും ഫോൺ cut ചെയ്‌തു…

ഇപ്പോൾ രാത്രി മുഴുവൻ ചിന്ത അമ്മയിയിലേക്ക് എങ്ങനെ അടുക്കും എന്നുള്ളതാണ്.

എന്നെ ഒരു മകനെപ്പോലെയാണ് ആ പാവം കാണുന്നത്. ആ ഒരു ചിന്ത എന്നിൽ ആശയക്കുഴപ്പമുണ്ടാക്കി.