ക്ലാസ്സ്‌ തുടങ്ങി കുറച്ചു കഴിഞ്ഞതും ഡയറക്ടർ ബോർഡിലുള്ള ആരോ മരിച്ചു. ഞങ്ങൾക്ക് അവധിയായി. പിന്നെ കുട്ടികളെല്ലാം അനുശോചന പരിപാടിയിൽ പങ്കെടുത്തു. അത് കഴിഞ്ഞു എല്ലാവരോടും വീട്ടിലേക്ക് പൊക്കോളാൻ കോളേജിൽനിന്ന് അറിയിപ്പുണ്ടായിരുന്നു.

അനു: എടാ, എനിക്കു ഒരു ഐഡിയ.

ഞാൻ: എന്താ?

അനു: നമുക്ക് മരിച്ച വീട്ടിൽ പോകണ്ട. കോളേജിൽത്തന്നെ നിൽക്കാം.

ഞാൻ: എന്തിന്?

അനു: അതൊക്കെ പറയാം.

ഞാൻ: എന്നിട്ട് എവിടെ നിൽക്കും?

അനു: എടാ, നമുക്ക് ആരും കാണാതെ ക്ലാസിൽ നിൽക്കാം. അവരെല്ലാം പോയി തിരിച്ചു വരില്ലേ, അപ്പോൾ വീട്ടിൽ പോകാം.

ഞാൻ: ആരേലും കണ്ടാലോ?

അനു: ആരും കാണില്ല. കാണാതെ നോക്കണം.

ഞാൻ: മ്മ്…. ശരി.

അങ്ങനെ ഞങ്ങൾ ക്ലാസിൽ ഒളിച്ചു നിന്നു. കുട്ടികളെയും കൊണ്ട് അവസാന ബസ്സും പോയി.

ഞാൻ: എന്താ പരുപാടി ഇനി?

അനു: അതെ, നമുക്ക് ഇവിടെ ഒന്ന് കൂടിയാലോ?

ഞാൻ: എങ്ങനെ?

അനു: അതോ….

ടീച്ചറുടെ ഡസ്കിൽ ചാരി നിന്ന എൻ്റെ അടുത്ത് അവൾ വന്നു. പിന്നെ എന്നെ കെട്ടിപിടിച്ചു ചുണ്ടിൽ ഉമ്മ വെക്കാൻ തുടങ്ങി.

ഞാൻ: മ്മ്…. ടീ. എന്താ കാണിക്കുന്നേ?! ആരേലും വരും.

അനു: എല്ലാരും പോയി, മോനെ.

ഞാൻ: താഴെ സ്റ്റാഫ് റൂമിൽ ആരൊക്കെയോ ഉണ്ട്.

അനു: അവരൊന്നും കേറി വരില്ല. ഇങ്ങനെ എൻ്റെ ആഗ്രഹമാണ്.

ഞാൻ: എടി, എന്നാലും…