എന്റെ ചേച്ചിയാണെങ്കിലും എന്റേതാണവൾ.
ചേച്ചി – ഞാൻ അൻസിൽ… കൊച്ചി മട്ടാഞ്ചേരിയിലാണ് താമസം.
വീട്ടിൽ അമ്മ, വാപ്പ, പെങ്ങൾ എന്നിവർ മാത്രമാണുള്ളത്. ഹിന്ദുവായ അമ്മയെ വാപ്പ കോളേജിൽ പഠിക്കുമ്പോൾ സ്നേഹിച്ചു കെട്ടിയതാണ്.
അമ്മയെ, ‘അമ്മ’ എന്ന് വിളിച്ചാൽ മതിയെന്ന് വാപ്പ തന്നെയാണ് പറഞ്ഞത്.
വാപ്പയുടെ പേര് മുഹമ്മദ് എന്നും അമ്മയുടെ പേര് അപർണ എന്നുമാണ്. രണ്ടുപേരും പോലീസ് ട്രെയിനിങ്ങിനു പോയി സെലക്ഷൻ കിട്ടിയ സമയത്താണ് ഉപ്പുപ്പാ മരിക്കുന്നത്.
ഉപ്പുപ്പക്ക് ദുബൈയിൽ വലിയ ബിസ്സിനസ്സായിരുന്നു. പിന്നെ വീട്ടുകാരുടെ നിർബന്ധം മൂലം ഉപ്പ ദുബൈലേക്ക് പോയി. അമ്മ ഇപ്പോ സ്ഥലം CI ആണ്.
എൻ്റെ പെങ്ങൾ എന്ന് പറയുമ്പോൾ ചേച്ചി എന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല അനിയത്തി എന്നും പറയാൻ പറ്റില്ല. അതെ അവൾ എൻ്റെ ട്വിൻ സിസ്റ്ററാണ്. അനു എന്ന് വിളിക്കുന്ന അൻസിയ.
എന്നേക്കാൾ പത്ത് മിനിറ്റ് മുൻപ് പിറന്നതിൻ്റെ ഒരു അഹങ്കാരം അവൾക്കില്ലേ എന്ന് തോന്നാറുണ്ട്.
ഉപ്പയും അമ്മയും വളരെ സ്നേഹിച്ചു ഒമാനിച്ചു വളർത്തിയ ഞങ്ങൾക്ക് എല്ലാവിധ സ്വാതന്ത്ര്യവും അവർ തന്നിരുന്നു. മാത്രമല്ല ഞങ്ങൾ നല്ല കൂട്ടുകാരെപ്പോലെയാണ്.
ഒരു അതിർവരമ്പുകളും ഞങ്ങൾക്കിടയിൽ ഉണ്ടായിരുന്നില്ല. ഞങ്ങളുടെ കിടപ്പ് തന്നെ ഒരു മുറിയിലാണ്. ആദ്യമൊക്കെ ഒരേ കട്ടിലിൽ ആയിരുന്നെങ്കിലും അവൾ വലിയ കുട്ടിയായി എന്ന് പറഞ്ഞു അമ്മ ഞങ്ങൾക്ക് റൂമിൽ കിടക്കാൻ രണ്ടു കട്ടിൽ ഇട്ടുതന്നു.
