എന്റെ ജമീലാത്ത എന്റെ അയൽവാസി
“ശരി… സമ്മതിച്ചെന്റെ പൊന്നിത്തേ..” എന്ന് പറഞ്ഞു ഫോൺ വെച്ചു.
എന്റെ മനസ്സ് സന്തോഷംകൊണ്ട് തുള്ളിച്ചാടുകയാണ്.
ഞാൻ ബെഡിൽ കമിഴ്ന്ന് കിടന്നു.
അവളോട് പറയുന്നത് പോലെ ഞാൻ മനസ്സിൽ പറഞ്ഞു
‘മോളെ ജമീലാ… ഇന്ന് നിന്നെ ഞാൻ ഫുൾ ആയി കാണാൻ പോകുന്നു. നീ എങ്ങനെയാണു ഈ ഭൂമിലേക്കു വന്നത് അത് പോലെ. നീ ഇന്ന് എന്റെ മുൻപിൽ കിടക്കും. നൂൽബന്ധം ഇല്ലാതെ.
ഇത്രനാൾ എന്നെ കൊതിപ്പിച്ച നിന്റെ ശരീരത്തിലൂടെ എന്റെ ചുണ്ടും നാക്കും ഓടിക്കളിക്കും.’
ഓരൊ മിനിറ്റ് കഴിയുന്തോറും മനസിലെ സന്തോഷം കൂടിക്കൂടി വന്നു.
അങ്ങനെ അന്നത്തെ പകൽ എങ്ങനെയൊക്കയോ നീങ്ങിപ്പോയി.
എന്റെ ലഗാന് ചുറ്റുമുള്ള രോമങ്ങൾ ക്ലീൻ ചെയ്തു. ഒരു യുദ്ധത്തിന് പോകുന്നതല്ലേ. തടസങ്ങൾ ഒന്നും വേണ്ട എന്ന് കരുതി.
രാത്രി എട്ട് മണി ആയപ്പോഴേക്കും ഞാൻ ജമീലയെ ഫോൺ ചെയ്തു കാര്യമൊക്കെ തിരക്കി.
അവർ പറഞ്ഞു : “11 മണി ആവുമ്പോഴേക്കും ഞാൻ മിസ് കാൾ അല്ലെങ്കിൽ വാട്സ് ആപ്പ് ചെയ്യാം. അപ്പോൾ അടുക്കള വാതിലിന്റെ അടുത്ത് വന്നുനിന്നാ മതി. ഞാൻ അവിടെ ഉണ്ടാവും. ങാ..പിന്നെ.. 11 മണി ആകുന്നതിനു മുൻപ് തന്നെ റെഡിയായി നിന്നോ” എന്നും പറഞ്ഞു.
“ശരി. ” എന്ന് പറഞ്ഞു ഞാൻ ഫോൺ വച്ചു.
എന്റെ വീട്ടിൽനിന്ന് അവരുടെ വീട്ടിലേക്ക് ഒരു മതിലിന്റെ ദൂരമേ ഉള്ളൂ.
ഞാൻ വീട്ടിൽ പറഞ്ഞു: “കുറച്ചു കഴിഞ്ഞു ഞാൻ പുറത്തുപോകും. കൂട്ടുകാരന്റെ വാപ്പ ഹോസ്പിറ്റലിലാണ്..എന്നോട് കൂട്ട് കിടക്കാൻ ചെല്ലാമോ എന്ന് ചോദിച്ചു. എനിക്ക് പോണം. “