ദീപുവിൻറെ അടിമകൾ
ഷീബ : രമേശേട്ടൻ മിക്കവാറും സാറെ പറ്റി പറയാറുണ്ട്.
അവർ ദീപുവിനെ നോക്കി ചിരിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു.
ദീപു അവരെ നോക്കി പുഞ്ചിരിച്ചെങ്കിലും മനസ്സിൽ വേറെ വിചാരമായിരുന്നു. അരയിൽ വെള്ള കുടം വച്ച് നിൽകുന്ന അവരുടെ നല്ല വിടർന്ന പൊക്കിൾ കുഴി. വെള്ളം വീണ് നനഞ്ഞിരിക്കുന്ന അവരുടെ ചുവന്ന ബ്ലൗസിലൂടെ ബ്രാ ധരിച്ചിട്ടില്ല എന്ന് വെക്തമായി മനസ്സിലാവുന്നുണ്ട്.
ഇതൊന്നും പോരാതെ മുട്ട് വരെ കാണാവുന്ന രീതിയിൽ പൊക്കി കുത്തിയിരിക്കുന്ന സാരി. രമേശേട്ടനെകാൾ 10 വയസെങ്കിലും കുറവായിരിക്കും അവർക്ക്.
ഷീബ : കേറി വാ സാറെ.
ഷീബയുടെ വിളി കേട്ടാണ് ചിന്തയിൽ നിന്ന് ദീപു ഉണർന്നത്.
രമേഷ് : നീ ഞങ്ങൾക്ക് ഊണ് വിളമ്പിക്കോ. ആ ചെക്കനോട് കടയിൽ നിന്ന് എന്തെങ്കിലും മേടിക്കാൻ പറ.
ഞാൻ കൊടുത്ത ആയിരത്തിൻറെ നോട്ട് ഭാര്യക്ക് കൊടുത്തു കൊണ്ട് രമേശേട്ടൻ പറഞ്ഞു.
ദീപു : അയ്യോ എനിക്ക് വേണമെന്നില്ല. ഞാൻ പോവുന്ന വഴി കഴിച്ചോളാം.
ഷീബ : അയ്യോ അത് പറ്റില്ല. ആദ്യമായിട്ടു ഞങ്ങളുടെ വീട്ടിൽ വന്നിട്ട് ഒന്നും കഴിക്കാതെ പോവുന്നത് ശെരിയല്ല.
ഷീബ നിർബന്ധിച്ചു.
രമേഷ് : അതെ സാറെ ഒന്നും കഴിക്കാതെ ഞങ്ങൾ വിടില്ല.
ഭാര്യയെ രമേശേട്ടൻ പിൻതാങ്ങി.
ദീപു : എങ്കിൽ നിങ്ങളുടെ ഇഷ്ടം പോലെ.
രമേഷ് : സാർ വാ ആദ്യം നമ്മുക്ക് മുറി കാണാം. അപ്പോളേക്കും ഊണ് റെഡിയാവും.
