ഞാൻ സ്വരം താഴ്ത്തി ചോദിച്ചു..

ഇവിടെയും കൂടി ഒരു മാനുഷിക പരിഗണന കാണിച്ചൂടേ?

ഉടൻ തന്നെ എന്നെ നോക്കി മറുപടി വന്നു.

“എന്താന്ന്?”

ഞാൻ മണികുട്ടനിലേക്ക് നോക്കിയിട്ട് വീണ്ടും ആവർത്തിച്ചു..

ഇവിടെയും ഒരു മാനുഷിക പരിഗണന തന്നൂടെ?!!

അവർ മണികുട്ടനിലേക്ക് നോക്കിയിട്ടു പറഞ്ഞു

“ഉവ്വാ.. എന്നിട്ട് വേണം ആൾക്കാരുടെ കയ്യിൽനിന്നും കിട്ടാൻ !!

അവിടെ ഒരു മാനുഷിക പരിഗണനയും കാണില്ല. വേഗം ഇട്ടിട്ട് ചെല്ലാൻ നോക്ക്.”
ഇതും പറഞ്ഞിട്ട് നേഴ്സ് മടങ്ങി.

ശ്രമം ചീറ്റിപ്പോയതിന്റെ ചമ്മലോടെ പാന്റും ഇട്ടു പുറത്തേക്കു ചെന്നു. 1

നേഴ്സ് റിസപ്ഷനിൽ ഒറ്റയ്ക്ക് നിൽക്കുന്നു.

അവിടെ ചെന്നിട്ട് ഒന്നുംകൂടി നമ്പർ ഇട്ടുനോക്കി.

ഇവിടെ വെച്ചിട്ട് വേണ്ട.. വേറെ എവിടേലും വെച്ചിട്ടു.. പ്ളീസ് !!

“ താനാള് കൊള്ളാല്ലോ.. സമയം മെനക്കെടുത്താതെ പോയെ..

എങ്കിൽ ഞാൻ പിന്നെവന്നു ചോദിക്കാം. എപ്പൊ ഫ്രീ ആവും?

ഒരിക്കലും ഫ്രീ ആവില്ല.. ഈ ഒരു കാര്യം പറഞ്ഞിട്ട് ഇങ്ങോട്ടു വരുകയും വേണ്ട.

പിന്നീടുള്ള ദിവസങ്ങൾ കോളേജ് കഴിഞ്ഞാലുടൻ ഹോസ്പിറ്റലിലേക്ക് വരും.
ഡ്യൂട്ടി കഴിയുന്നതുവരെ കാത്തുനിൽക്കും
പിന്നെ അല്പം കുശലം ഒടുവിൽ കറങ്ങി തിരിഞ്ഞു അവിടത്തന്നെ എത്തും.
ചോദ്യം ആവർത്തിക്കും.. നോ പറയും..

ഒടുവിൽ നാലാം ദിവസം.