സ്വന്തം ജീവിതത്തിലെ യാഥാർഥ്യങ്ങളെ ഉൾകൊള്ളാൻ ആർക്കും എളുപ്പം കഴിയില്ല. അവരുടെ കാമകേളികൾക്കു വഴങ്ങിക്കൊടുത്ത ആ രാത്രി തന്നെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ്.

പക്ഷെ അതിനു മുന്നേ തന്നെ വളർത്തി വലുതാക്കിയ സ്നേഹമയിയായ അമ്മമാരെ ഒരിക്കൽ ക്കൂടെ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹം അത് മാത്രമാണ് റീത്തയുടെ മരണം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മഹത്യ അല്പം കൂടെ നീട്ടി വച്ചതു.

സമയം എത്രയായി എന്ന് അറിയുന്നതിന് വേണ്ടി റീത്ത മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കി. 8 30 AM. 25 മിസ്ഡ് കോളുകൾ. എല്ലാം ഒരാളുടെ അടുത്ത് നിന്ന്. എബി. പാതി രാത്രി 12 മണി മുതൽ ഏതാണ്ട് വെളുപ്പിനെ 3 മണി വരെയും എബി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.

സ്റ്റേഷനിൽ കൊണ്ട് പോയി വിടുമ്പോഴും തൻറെ പെണ്ണിനെ മറ്റുള്ളവർ ആസ്വദിക്കുന്നത് കാണാൻ എബി എത്രത്തോളം ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന് വെളിവാക്കുന്നതായിരുന്നു അവൻറെ വാക്കുകൾ. ഇഷ്ട്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല ഇപ്പോൾ റീത്തയെ വിടുന്നതത്രെ.

അവൻറെ പേര് കണ്ടപ്പോൾ റീത്തക്കു ഇത് വരെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു വെറുപ്പ്. അവൾ മൊബൈൽ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്തു ബാഗിൽ ഇട്ടു. ആലുവ സ്റ്റേഷൻ എത്തുന്നത് നോക്കി അവൾ പുറത്തേക്കു കണ്ണുകൾ എറിഞ്ഞു.

രാത്രിയിലെ മേളത്തിന് ശേഷം രാവിലെ വിക്കിയാണ് ആദ്യം കണ്ണ് തുറന്നതു. ക്ഷീണത്തോടെ അടുത്ത് കിടന്ന കസേരയിൽ പിടിച്ചു എണീക്കുമ്പോൾ ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണിയില്ലാതെ ബാക്കി മൂന്നു പേരും തറയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നു.