Cheril Veena Poovu 03

തീവണ്ടി അന്ന് വൈകിയാണ് ഓടിയിരുന്നത്. രാവിലെ 8 മണിക്ക് കൊച്ചുവേളിയിൽ എത്തേണ്ട വണ്ടി ഷൊർണുർ കഴിഞ്ഞതേയുള്ളൂ. ഗാഢമായ ഉറക്കം വിട്ടു കണ്ണ് തുറന്ന റീത്ത കംപാർട്മെന്റിൽ ഒരു ചെറുപ്പക്കാരനെ മാത്രമേ കണ്ടുള്ളു. ബാക്കിയുള്ളവരെല്ലാം പല സ്റ്റേഷനുകളിൽ ഇറങ്ങിയിരിക്കണം.

റീത്ത പുതപ്പെല്ലാം മാറ്റി മുകളിലെ ബർത്ത് അഴിച്ചു സീറ്റിൽ ഇരുന്നു. അലസമായി കിടന്നിരുന്ന മുടി കെട്ടി വെക്കാൻ റീത്ത കൈകൾ പുറകോട്ടെടുത്തു. വെള്ള ടിഷർട്ടിൽ അവളുടെ തുടുത്ത മുലകൾ മുന്നോട്ടു തള്ളി.

ഒട്ടും പ്രതീക്ഷിക്കാതെ ആ ചെറുപ്പക്കാരന് കിട്ടിയ കാഴ്ച. അവൻ എതിർവശത്തെ അപ്പർ ബർത്തിൽ എണീറ്റിരുന്നു. റീത്തയുടെ മുലഞ്ഞെട്ടിൻറെ ചെറിയൊരു തടിപ്പ് പോലെന്തോ അവൻ ശ്രദ്ധിച്ചു.

‘എയ് ബ്രാ ഒന്നും ഇടാണ്ട് ആയിരിക്കുമോ ഈ പെണ്ണ്? എനിക്ക് തോന്നിയതാരിക്കാം.’ അവൻ ഉള്ളിൽ പറഞ്ഞു.

മുടി കെട്ടുന്നതിൻറെ ഇടയിൽ അവൻറെ നോട്ടം റീത്ത ശ്രദ്ധിച്ചു. കെട്ടിയ മുടിയുടെ നീളമുള്ള ഭാഗം അവൾ മുലക്ക് മുകളിലൂടെ മുന്നിലേക്കിട്ടു. അവൻ ചെറിയ ചമ്മലോടെ ജനാലക്കുള്ളിലൂടെ പുറത്തേക്കു നോട്ടമെറിഞ്ഞു.

പൊങ്ങി തുടങ്ങിയിരുന്ന കമ്പി കുട്ടനിൽ നിന്നും കൈയെടുത്തു. മുൻപായിരുന്നെങ്കിൽ റീത്ത അവനു കുറച്ചൂടെ സൗകര്യമായിട്ട് ഇരുന്നു കൊടുത്തേനെ.

എബി പഠിപ്പിച്ച കുസൃതിത്തരങ്ങളിൽ ഒന്ന്, മറ്റുള്ള ആണുങ്ങളെ എങ്ങനെയൊക്കെ പ്രോകോപിപ്പിക്കണമെന്നു. പൊതുവെ രാവിലെ ഉറക്കം എണീറ്റ് വരുന്ന ആണുങ്ങൾക്ക് പ്രത്യേകിച്ച് ഒന്നും ചെയ്യാണ്ട് തന്നെ കമ്പിയാവുമെത്രെ.

രാവിലെ ട്രെയിനിൽ ഉറക്കമുണരുന്ന ചെറുക്കന്മാരോട് ഒരു ചായ മേടിച്ചു തരുമോ, ആ ബാഗ് ഒന്ന് എടുത്തു തരുമോ, എന്നൊക്കെ പറഞ്ഞു അവന്മാരുടെ ചെറിയ ചമ്മലും നിരസിക്കലും ഒക്കെ കാണാൻ റീത്തക്കു ഹരമായിരുന്നു.

അങ്ങനെയുള്ളവർക്ക് ഒരു കാഴ്ച സുഖം കൊടുക്കുക എന്നത് ഒരു പുണ്ണ്യ പ്രവർത്തനം ആണെന്ന് റീത്തയെ പറഞ്ഞു പഠിപ്പിച്ചിരുന്നു എബി. പുണ്ണ്യപ്രവർത്തനത്തെക്കാൾ തൻറെ ശരീരത്തിൻറെ അഴകിനെ നാല് പേർ കണ്ടു ആസ്വദിക്കുന്നത് എങ്ങനെയൊക്കെയോ റീത്തയെ പുളകം അണിയിച്ചിരുന്നു.

പക്ഷെ അതൊക്കെ ഇപ്പൊ പഴയ കാലം. ഇന്നവൾക്കു ഈ ലോകത്തു നിന്ന് ഓടിയൊളിക്കണം. തൻറെ മുന്നിൽ നിൽക്കുന്ന ആണുങ്ങളോടെല്ലാം വെറുപ്പാണ്. പ്രിയപെട്ടവരെല്ലാം ശത്രുക്കൾ ആണ്. കഴിഞ്ഞ രണ്ടു ദിന രാത്രങ്ങൾ അവൾ അത്രയേറെ അനുഭവിച്ചു.

എബിക്കും അവൻറെ കാമ ഭ്രാന്തന്മാരായ മൂന്നു കൂട്ടുകാർക്കും മുഴുവനായും വഴങ്ങി കൊടുക്കേണ്ടി വന്നതിൻറെ നിസ്സഹായാവസ്ഥ. ഒരു നൂൽ ബന്ധം പോലും ഇല്ലാതിരുന്ന തൻറെ ശരീരത്തിൻറെ ഓരോ അണുവും ഒപ്പിയെടുത്ത ഒരായിരം കാമറ ക്ലിക്കുകൾ. പല രീതിയിൽ പല പോസിൽ. ഓരോരുത്തരുടെ കൂടെ.

ഒന്നിൽ കൂടുതൽ പേരുടെ കൂടെ. ഓരോരോ രീതിയിൽ അവർ അവളുടെ ശരീരത്തെ ആസ്വദിച്ചു. അവയോരോന്നും കാമറയിൽ പകർത്തി. ഒടുവിൽ തൻറെ കാമുകൻ തന്നെ ചെവിയിൽ ‘നമുക്കിനിയും ഇത് പോലൊക്കെ ഒന്ന് കൂടണം. നീ പോയിട്ട് വാ’ എന്ന് പറയുമ്പോൾ അവനോടു തോന്നുന്ന വെറുപ്പ്.

എല്ലാവർക്കും അർഹിച്ചതിൽ കൂടുതൽ സ്വാതന്ത്ര്യം കൊടുത്തതിൻറെ പ്രതിഫലം. പെണ്ണിൻറെ ശരീരമാണ് ലോകത്തിലെ എറ്റവും മനോഹരമായ വസ്തുവെന്നും അതിലെ ഓരോ അംശവും ആണിന് അവകാശപെട്ടതാണെന്നുമുള്ള എബിയുടെ വാക്കുകൾ.

കൗമാരത്തിൻറെ ആരംഭം മുതൽ സെക്സിൻറെ ലോകത്തിലേക്ക് അടുത്ത് കൊണ്ടിരുന്ന മനസ്സ്. നേരിൻറെ വഴികൾ പറഞ്ഞു തരാൻ അച്ഛനോ അമ്മയോ ഇല്ലാഞ്ഞതിൻറെ പിഴവുകൾ. വികാരങ്ങളുടെ മൂർദ്ധന്യതയിൽ പ്രായത്തിൻറെ അപക്വതയിൽ എബിയും കൂട്ടുകാരും ഇന്റർനെറ്റും പറഞ്ഞു തന്നതും കാണിച്ചു തന്നതും എല്ലാമാണ് സത്യമെന്ന വിശ്വാസം.

തൻറെ ശരീരം ആസ്വദിച്ചതെല്ലാം ആഗ്രഹിച്ചതെല്ലാം ശരിയാണെന്ന മിഥ്യാ ധാരണ. മറ്റുള്ളവരെ പ്രോകോപിപ്പിക്കാൻ എബിയെ സന്തോഷിപ്പിക്കാൻ താൻ കാണിച്ചു കൂട്ടിയതെല്ലാം വെറും കുസൃതിക്കപ്പുറം തന്നെ തിരിഞ്ഞു കുത്താൻ തുടങ്ങിരിക്കുന്നു എന്നുള്ള പേടി.

അങ്ങനെ നൂറു നൂറു കാര്യങ്ങൾ അവളുടെ ചിന്തകളിൽ പാഞ്ഞു നടന്നു. ചിന്തകളുടെ ആധിക്യം ഇനിയൊരു തിരിച്ചു വരവ് സാധ്യമല്ലെന്ന അവളുടെ നിഗമനത്തെ ആട്ടിയുറപ്പിച്ചു.

‘ഞാൻ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കുകയാണ്.’ ഞാൻ വളർന്ന സെന്റ് മേരിസ് കോൺവെന്റിലെ അമ്മ പറഞ്ഞറിയാം. എന്നെ വഴി വക്കിലെ ഏതോ ചവറ്റു കൂനയിൽ നിന്നോ ചേറിൽ നിന്നോ മറ്റോ കിട്ടിയതാണെന്നു.

ചേറിൽ നിന്നും ഞങ്ങൾക്ക് കിട്ടിയ പൂവാണ് ഇവളെന്നു ആ മഠത്തിലെ അമ്മമാർ പറയുമ്പോൾ എനിക്കേറ്റവും സന്തോഷമായിരുന്നു. ആ അമ്മമാർ ഇന്ന് അറിയുന്നുണ്ടോ ഈ പൂവ് വീണ്ടും ചേറിൽ വീണു പോയിരിക്കുന്നു എന്ന്. റീത്തയുടെ കണ്ണുകൾ നനഞ്ഞു തുടങ്ങി.

ദൂരെക്കാഴ്ചകളിലേക്കു കണ്ണും നട്ട് അവൾ കണ്ണുനീർ ഒളിപ്പിച്ചു. നാട് കാണാൻ വന്ന എതോ സായിപ്പു ഇവളുടെ അമ്മക്ക് സമ്മാനിച്ചു പോയ മുതലാണ് ഇവളെന്നു ഇവളുടെ കളർ കണ്ടാൽ അറിയില്ലേയെന്നു എബിയുടെ കൂട്ടുകാർ പറഞ്ഞതും നല്ല വീട്ടിൽ ജനിച്ചിരുന്നെങ്കിൽ നമുക്കിവളെ കിട്ടില്ലായിരുന്നു എന്ന് പറഞ്ഞു അവർ ആർത്തു ചിരിച്ചതും റീത്തയുടെ മനസ്സിലെ മുറിവുകളായി.

സത്യമാണ്. താനെന്തിനാണ് ഇങ്ങനെ ജീവിച്ചിരിക്കുന്നതെന്നു അവൾക്കു തോന്നി തുടങ്ങിയിരുന്നു. കോളേജിൽ പഠിക്കുന്ന കാലത്തു രമ എന്ന സഹപാഠിയുടെ ദുരൂഹമായ ആത്മഹത്യ അവളുടെ മനസ്സിൽ കടന്നു വന്നു.

അന്ന് കൂട്ടുകാരെയെല്ലാം സമാധാനിപ്പിച്ചതും ആത്മഹത്യയല്ല പെൺകുട്ടികൾ അനുഭവിക്കുന്ന ചൂഷണങ്ങളെ ഒരുമിച്ചു നിന്ന് എതിർക്കുന്നതാണ് എല്ലാത്തിനും പരിഹാരമെന്ന ഘോരഘോരം പ്രസംഗിച്ചതും റീത്തയാണ്. ഇന്നെവിടെ പോയി ആ ഊർജവും ധൈര്യവും എല്ലാം. അതങ്ങനെ ആണ്.

സ്വന്തം ജീവിതത്തിലെ യാഥാർഥ്യങ്ങളെ ഉൾകൊള്ളാൻ ആർക്കും എളുപ്പം കഴിയില്ല. അവരുടെ കാമകേളികൾക്കു വഴങ്ങിക്കൊടുത്ത ആ രാത്രി തന്നെ ജീവിതം അവസാനിപ്പിക്കാൻ തീരുമാനിച്ചതാണ്.

പക്ഷെ അതിനു മുന്നേ തന്നെ വളർത്തി വലുതാക്കിയ സ്നേഹമയിയായ അമ്മമാരെ ഒരിക്കൽ ക്കൂടെ കാണണമെന്ന ആഗ്രഹം അത് മാത്രമാണ് റീത്തയുടെ മരണം അല്ലെങ്കിൽ ആത്മഹത്യ അല്പം കൂടെ നീട്ടി വച്ചതു.

സമയം എത്രയായി എന്ന് അറിയുന്നതിന് വേണ്ടി റീത്ത മൊബൈൽ എടുത്തു നോക്കി. 8 30 AM. 25 മിസ്ഡ് കോളുകൾ. എല്ലാം ഒരാളുടെ അടുത്ത് നിന്ന്. എബി. പാതി രാത്രി 12 മണി മുതൽ ഏതാണ്ട് വെളുപ്പിനെ 3 മണി വരെയും എബി വിളിക്കാൻ ശ്രമിച്ചിരുന്നു.

സ്റ്റേഷനിൽ കൊണ്ട് പോയി വിടുമ്പോഴും തൻറെ പെണ്ണിനെ മറ്റുള്ളവർ ആസ്വദിക്കുന്നത് കാണാൻ എബി എത്രത്തോളം ആഗ്രഹിക്കുന്നു എന്ന് വെളിവാക്കുന്നതായിരുന്നു അവൻറെ വാക്കുകൾ. ഇഷ്ട്ടമുണ്ടായിട്ടല്ല ഇപ്പോൾ റീത്തയെ വിടുന്നതത്രെ.

അവൻറെ പേര് കണ്ടപ്പോൾ റീത്തക്കു ഇത് വരെ ഇല്ലാതിരുന്ന ഒരു വെറുപ്പ്. അവൾ മൊബൈൽ സ്വിച്ച് ഓഫ് ചെയ്തു ബാഗിൽ ഇട്ടു. ആലുവ സ്റ്റേഷൻ എത്തുന്നത് നോക്കി അവൾ പുറത്തേക്കു കണ്ണുകൾ എറിഞ്ഞു.

രാത്രിയിലെ മേളത്തിന് ശേഷം രാവിലെ വിക്കിയാണ് ആദ്യം കണ്ണ് തുറന്നതു. ക്ഷീണത്തോടെ അടുത്ത് കിടന്ന കസേരയിൽ പിടിച്ചു എണീക്കുമ്പോൾ ഉടുതുണിക്ക് മറുതുണിയില്ലാതെ ബാക്കി മൂന്നു പേരും തറയിൽ കിടന്നുറങ്ങുന്നു.

അടിച്ചടിച്ചു തളർന്ന മൂന്നു കുട്ടി സിംഹങ്ങൾ ഇനി അടുത്തെങ്ങും പൊങ്ങില്ലെന്ന് അവനു തോന്നി. ആ ഒരു കിടപ്പു തങ്ങളുടെ സൗഹൃദത്തിൻറെ ഫോട്ടോ കളക്ഷന് ഒരു മുതൽക്കൂട്ടാവുമെന്നു വിക്കിക്ക് തോന്നി.

മൂന്നു പേരുടെയും നഗ്നശരീരങ്ങൾ പശ്ചാത്തലത്തിൽ വരുന്ന രീതിയിൽ വിക്കിയൊരു സെൽഫി എടുത്തു അവരുടെ വാട്സപ്പ് ഗ്രൂപ്പിലേക്ക് അയച്ചു. എന്നിട്ടു അടുത്ത് കിടന്നിരുന്ന അവരുടെ വസ്ത്രങ്ങൾ എടുത്തു അവരുടെ നഗ്നത മറച്ചു. എന്നിട്ടു നേരെ ബാത്റൂമിലേക്ക്.

പല്ലും തേച്ചു നീണ്ട ഒരു കുളിയും കുളിച്ചു തിരിച്ചെത്തിയിട്ടും ബാക്കി മൂന്നും നല്ല ഉറക്കം. വിശന്നു കണ്ണ് തള്ളി തുടങ്ങിയ വിക്കി ബാക്കിയുള്ളവന്മാരെ വിളിച്ചു എണീപ്പിക്കാൻ ഒരു ശ്രമം നടത്തി. മൈ…നു ഉറക്കമില്ലേ.

ശല്യപ്പെടുത്താതെ ഒന്ന് പോ അളിയാ. കു… ഊമ്പി കിടന്നുറങ്ങെടാ താ…ളി’ എന്നൊക്കെ പുലമ്പി എല്ലാവരും തിരിഞ്ഞു കിടന്നുറങ്ങി. “ഹൊ… അവൾ ഇവിടെ ഉണ്ടായിരുന്ന രണ്ടു ദിവസം ഇവിടെയാർക്കും ഉറങ്ങണ്ടായിരുന്നു. മത്സരം അല്ലാരുന്നോ മത്സരം. ശവങ്ങൾ.” എന്നും പറഞ്ഞു വിക്കി പുറത്തേക്കിറങ്ങി. പോർച്ചിൽ കിടന്ന ബുള്ളെറ്റ് എടുത്തു ചായ കുടിക്കാൻ പുറത്തേക്കു പാഞ്ഞു.

രഞ്ജിത് ആയിരുന്നു പിന്നീട് എണീറ്റത്. ദേഹത്ത് കിടന്നിരുന്ന ടവൽ വലിച്ചെറിഞ്ഞു അവൻ എഴുന്നേറ്റു. ഒന്നും ഇടാതെ മൊബൈലും കൈയിലെടുത്തു ടോയ്ലറ്റ് ലക്ഷ്യമാക്കി അവൻ നടന്നു. അവൻറെ മനസ്സ് നിറയെ റീത്തയായിരുന്നു അപ്പോഴും.

അമേരിക്കയിൽ ഒന്നിലധികം പെണ്ണുങ്ങളുടെ കൂടെ നടത്തിയ കാമ ഭ്രാന്തുകളെക്കാൾ റീത്ത എന്ന വികാരം അവനെ മത്തു പിടിപ്പിച്ചു. ഇനിയും ഒരായിരം തവണ അവളെ പ്രാപിക്കണമെന്ന ചിന്തയായിരുന്നു അവൻറെ മനസ്സ് മുഴുവൻ. ടോയ്ലെറ്റിൽ കയറി മൂത്രമൊഴിച്ചതിനു ശേഷം മൊബൈലിൽ റീത്തയുടെ ചിത്രങ്ങൾ തിരയുകയായിരുന്നു രഞ്ജിത്.

നൂറിലധികം ചിത്രങ്ങൾ. റീത്തയെ നേരിൽ കാണുന്നതിന് മുൻപ് തൊട്ടേ എബി അയച്ചു കൊടുത്തിരുന്ന ചിത്രങ്ങൾ. തുണിയുടുത്തും പാതിയുടുത്തും ഒന്നും ഉടുക്കാണ്ടും റീത്ത തന്നെയെടുത്ത പല പോസിലുള്ള സെൽഫി ചിത്രങ്ങൾ തുടങ്ങി എബിയുടെ മൂന്നാർ എസ്റ്റേറ്റിൽ നിഷ്കളങ്കയായ ഒരു പെൺകുട്ടിയെ പോലെ പിറന്ന പടി ഓടി കളിച്ച റീത്തയുടെ മുഴുവൻ ചിത്രങ്ങൾ വരെ അവൻ ഓടിച്ചു കണ്ടു.

ഓരോ ചിത്രങ്ങളും അവൻറെ തളർന്നു കിടന്നിരുന്ന പുരുഷായുധത്തെ വളർത്തി വലുതാക്കി. റീത്തയുടെ ഓരോ ശരീര ഭാഗങ്ങളും ആസ്വദിച്ചു കണ്ടു രഞ്ജിത് വീണ്ടും കമ്പിയടിച്ചു. കൈ കൊണ്ടു സ്വന്തം ലിംഗം അവൻ പിടിച്ചു കുലുക്കി. അതിനു ചുറ്റിലുമുള്ള തൊലി വലിച്ചിറക്കി. ബലമായി പിടിച്ചു അവൻ വീണ്ടും ആഞ്ഞടിച്ചു.

“റീത്ത എന്റെ പെണ്ണെ” എന്ന് ഉറക്കെ അലറി അവൻ വികാരത്തിൻറെ വെളുത്ത തുള്ളികളെ ചുറ്റും ചീറ്റിച്ചു. ഒരു പക്ഷെ കഴിഞ്ഞ 3 ദിവസത്തിനുള്ളിൽ കുറഞ്ഞത് ഒരു മുപ്പതു തവണയെങ്കിലും അവനതു ചെയ്തിട്ടുണ്ടാവും അത്രയ്ക്ക് അപാരമായിരുന്നു റീത്ത എന്ന പെൺകുട്ടിയുടെ സാന്നിധ്യം.

ചുറ്റും വെള്ളമൊഴിച്ചിട്ടു രഞ്ജിത് പുറത്തേക്കിറങ്ങി. എബിയെയും രാഹുലിനെയും തെറി പറഞ്ഞു ചവിട്ടി എഴുന്നേൽപ്പിച്ചു. വിക്കിയെ ഫോൺ വിളിച്ചു. “ചായക്ക് ഞങ്ങളും വരുന്നു” എന്ന് പറഞ്ഞു. എബിയും രാഹുലും ഫ്രഷ് ആയി വരുന്നതും കാത്തു രഞ്ജിത് വീണ്ടും മൊബൈലിൽ പരതി.

തുടരും…

ഈ kambikatha യെ കുറിച്ചുള്ള നിങ്ങളുടെ അഭിപ്രായം അറിയിക്കാൻ മറക്കരുത്. ബാക്കി ഭാഗങ്ങൾ വായിക്കാൻ വീണ്ടും kambikathakal.org സന്ദർശിക്കുക.