ചന്ദ്രന് കൂട്ടിനാരൊക്കയാ
മുറ്റത്തരികില്‍ നിന്നും കയ്യില്‍ കിട്ടിയ ഒരു കമ്പെടുത്തു. പിന്നെ ഒരു പൂച്ചെടിയുടെ മറവിലിരുന്നു നിരീക്ഷിച്ചു. കള്ളിമുണ്ടും കറുത്ത റ്റീഷര്‍ട്ടും. മുന്‍വശത്തേയ്ക്ക് കയറാതെ ആള്‍ അടുക്കളവശത്തേയ്ക്കു നടന്നു. എനിയ്ക്കിപ്പോള്‍ മൊയ്തുവിനേ ഓര്‍മ്മ വന്നു. കുമാരേട്ടന്‍ ഉണ്ടോ എന്നറിയാനുള്ള വരവായിരുന്നു പകലത്തെ സന്ദര്‍ശനം. അമ്പട കള്ളാ. എങ്കില്‍ നീ ഭാവിയിലേ സബ്ഇന്‍സ്‌പെക്ടര്‍ ചന്ദ്രന്റെ കൈകൊണ്ട് വാങ്ങിയതുതന്ന.
അവന്‍ അടുക്കളവശത്തു മറഞ്ഞ ഉടന്‍ ഞാന്‍ ശബ്ദമുണ്ടാക്കാതെ അവിടെയെത്തി. അപ്പോള്‍ ആള്‍ തിരിഞ്ഞ് വീടിന്റെ പുറകുവശത്തേയ്ക്ക് പോകുന്നു. ഞാന്‍ മെല്ലെ പുറകിലേ മൂലയിലെത്തി പുറകുവശത്തേയ്ക്ക് നോക്കി. ങേ, ആള്‍ അപ്രത്യക്ഷനായിരിയ്ക്കുന്നു. മറുവശത്തെത്താനുള്ള സമയമായിട്ടില്ല. എങ്കിലും നോക്കാം ഞാന്‍ തിരിഞ്ഞു പുറകോട്ടു നടന്നു. നേര്‍ക്കുനേര്‍ കണ്ടാല്‍ അടിയ്ക്കതത്ത രീതിയില്‍ തയാറായിത്തന്നെ നടന്നു.
പക്ഷേ വീടിന്റെ പുറകിലെത്തിയിട്ടും ആളിന്റെ പൊടിപോലും കാണുന്നില്ല…..അപ്പോള്‍ എളേമ്മയുടെ മുറിയിലത്തെ ലൈറ്റുതെളിഞ്ഞു. അയ്യോ, അവന്‍ അവിടെയാണോ കേറിയത്. ഞാന്‍ പതുങ്ങി പുറകിലത്തെ വാതില്‍ക്കലെത്തി. അതു ഭദ്രമായി അടച്ചിരിയ്ക്കുന്നു. പിന്നെ ഞാന്‍ തുറന്നുകിടന്ന എളേമ്മയുടെ ജനലരികില്‍ വന്നു. അപ്പോള്‍ കേള്‍ക്കാം പതിഞ്ഞ ഒരു പുരുഷശബ്ദം.
‘ നീയാ ജനലടയ്ക്ക് …’ പുരുഷശബ്ദം.
‘ ചൂടെടുക്കുകേലേ…’ എളേമ്മയുടെ ശബ്ദം
‘ സാരമില്ല…. നീ ജനലടയ്ക്ക് .. ‘ പുരുഷന്‍ ആവര്‍ത്തിക്കുന്നു.
ജനലടക്കാന്‍ വേണ്ടി നീളുന്ന കയ്യുടെ നിഴല്‍ കണ്ടതോടെ ഞാന്‍ ഭിത്തിയരികിലേയ്ക്കുചേര്‍ന്നു നിന്നു. എന്റെ ഹൃദയം പടപടാ ഇടിച്ചു. കുമാരേട്ടനീ രാത്രിയില്‍ സ്വന്തം വീട്ടില്‍ ഒളിച്ചു വരികയില്ല. പിന്നെ, മൊയ്തുവാണോ.
അവന്‍ പൊട്ടനാണെന്നല്ലേ എളേമ്മ പറഞ്ഞത്.
‘ ഓ… ഈ കുന്തത്തിന്റെ ഒരു പാളി ചേരത്തില്ല…. കുതിര്‍ന്നു പൊളിഞ്ഞിരിക്കുവാ….’ എളേമ്മ
പറഞ്ഞുകൊണ്ട് ജനല്‍ പാളികള്‍ അടച്ചു. ഒരു പാളി ചേര്‍ന്നടഞ്ഞു. മറ്റേ പാളി ചേര്‍ന്നില്ല.
കഷ്ടിച്ച് ഒരിഞ്ചു വിടവുണ്ട്. ഞാന്‍ ജനലിനടുത്തേക്കടുത്തു.
‘ നിന്റെ സാമാനോം ഇപ്പം അപ്പരുവായിക്കാണും….’ പുരുഷന്റെ ചിരി.
‘ ആയൊന്നോ… കൊറേ ദെവസായിട്ട് ഒന്നു കിട്ടുകല്ലേ ഇപ്പം…. വിഴുങ്ങാന്‍
നോക്കിയിരിക്കുവാ….
എവടാരുന്നു ഇത്രേം ദെവസം…? ‘ എളേമ്മയുടെ പരിഭവം.
‘ ഓഫീസില്‍ പോകേണ്ടേ… എന്തെല്ലാം ജോലിത്തിരക്കാ….’
അപ്പോള്‍ കുമാരേട്ടന്‍ ഓഫീസും കളഞ്ഞു വന്നിരിക്കുകയാണോ. ശബ്ദം അമര്‍ത്തിയുള്ള സംസാരമായതുകൊണ്ട് സ്വരം പിടികിട്ടുന്നില്ല.
‘വൈകുന്നേരം സിഗ്നലു കിട്ടിയപ്പഴാ സമാധാനായേ… അന്നേരം മൊതലു കണ്ണിലെണ്ണയൊഴിച്ചു കാത്തിരിക്കുവാരുന്നു…. ഇതൊക്കെ ഊരിക്കളയന്നേ….’
‘ നീ കണ്ണിലാണോ എണ്ണയൊഴിച്ചത്… അതോ… വേറേ വല്ലടത്തുവാണോ…?…..’ കൂട്ടത്തില്‍ ഉമ്മ വെക്കുന്ന സ്വരവും.
‘ അവടെ എണ്ണ എന്തിനാ ഒഴിക്കുന്നേ…
എളേമ്മയുടെ ശബ്ദം. ഇപ്പോള്‍ സ്വരം ഉയരാന്‍ തുടങ്ങി. കുമാരേട്ടനല്ല.
ഞാന്‍ ജനലിന്റെ വിടവില്‍ കൂടി അകത്തേയ്ക്കു ഒളിഞ്ഞ്നോക്കി. കട്ടിലിന്റെ പകുതി മാത്രമേ കാണുന്നുള്ളു. അവര്‍ കട്ടിലില്‍ വന്ന് ഇരുന്നാല്‍ മാത്രമേ എനിയ്ക്കുകാണാന്‍ പറ്റുകയുള്ളു. വോള്‍ട്ടേജു കുറഞ്ഞ ബള്‍ബായതുകൊണ്ട്.
വിടവില്‍ കൂടി നോക്കിയാലും എന്നെ കാണാന്‍ ബുദ്ധിമുട്ടായിരിക്കും എന്നു ഞാന്‍ അനുമാനിച്ചു. പാളി ഒന്നു വലിച്ചകത്താന്‍ നോക്കി. അതു ചേര്‍ന്നിറുകിപ്പോയി. ബലമായി വലിച്ചാല്‍ ശബ്ദം കേട്ടാലോ. വേണ്ട ക്ഷമിക്കാം,
ഏതായാലും ക്ലൈമാക്‌സ് കട്ടിലില്‍ ആയിരിക്കും എന്നു വിചാരിക്കാം.
‘ എന്റെ പൊന്നു ശാരിക്കുട്ടീ… തോട്ടത്തീന്ന് ഉച്ചയായപ്പം വന്നതാ…. റേച്ചലിന്റെ കണ്ണു
വെട്ടിക്കേണ്ടേ… നിന്റെ ഭാഗ്യത്തിനാ അവളിന്നു വീട്ടിപ്പോകാന്നു വെച്ചത്…. അവളെറങ്ങിയപ്പഴേ ഞാന്‍ സിഗ്നലയച്ചു….’
അടുത്ത പേജിൽ തുടരുന്നു.
